Την Κυριακή είχαμε μια υπέροχη θεατρική εμπειρία με τα κορίτσια μου. Παρακολουθήσαμε την παράσταση “Στο Φωτεινό Δωμάτιο”, που ανεβαίνει φέτος στην Παιδική σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.
Το έργο της Ντίνας Σταματοπούλου, σε μουσική του Κωστή Μαραβέγια, εμπνευσμένο από το αριστούργημα του Γκαίτε «Ο μαθητευόμενος μάγος», αποτελεί μια αλληγορία πάνω στην παιδική ηλικία και την ωρίμανση, που ενθαρρύνει τα παιδιά να καλλιεργήσουν την επίγνωση των συναισθημάτων τους ώστε να ελέγξουν δημιουργικά το πάθος και τον ενθουσιασμό τους…
Να ανακαλύψουν τη μαγική εξίσωση, συνταιριάζοντας την ‘καρδιά’ και το μυαλό, τη γνώση και το ένστικτο, την ορμή και τη μεθοδικότητα, σε μια παράσταση για τη συναισθηματική νοημοσύνη υπό την τιμητική αιγίδα της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.

via

Το παιδικό δωμάτιο, αντικατοπτρίζοντας το παιδικό μυαλό, μετατρέπεται σε ένα προσωπικό κι απέραντο μυθικό βασίλειο, ένα τοπίο ποτισμένο φαντασία κι επιθυμία για πειράματα, νέες εμπειρίες κι ανακαλύψεις κόσμων φανταστικών.
Πώς θα ήταν ένας κόσμος μακριά από το «άγρυπνο βλέμμα» των μεγάλων; Πώς θα ήταν τα πράγματα χωρίς κανόνες… κι επιτέλους πόσο δύσκολο είναι να τακτοποιήσεις το δωμάτιό σου! Όταν η πόρτα του παιδικού δωματίου κλείσει, ζωντανεύει η φαντασία κι όλα μπορούν να συμβούν! Με βάρκα την αθωότητα πλέουμε σε ονειρικά τοπία με μαγεμένες λίμνες και μονόκερους αλλά και σε πιο ‘σκοτεινές’ περιοχές του παιδικού μυαλού, όπου αντηχούν τα τραγούδια των σειρήνων, με φιγούρες που εκτείνονται μέχρι την αίθουσα και ανάμεσα στους θεατές! Υπάρχει χώρος σε αυτό το σύμπαν για έναν μεγάλο; Και βέβαια! Αν πρόκειται για τον πολυμήχανο Μέντορα ΜΜ…
Ήταν μια παράσταση πραγματικά μαγευτική! Οι ηθοποιοί , απίστευτα ενεργητικοί και ταλαντούχοι, συνομιλούσαν με τα παιδιά, βρίσκονταν ανάμεσά μας και σε έκαναν να ζεις πραγματικά την παράσταση… Να ζεις μαζί τους όλες τις μαγικές περιπέτειες που ζωντάνευαν πάνω στη σκηνή! Ζωντανή μουσική, σιλουέτες, παιχνίδια με τον ήχο και το φως και πολλές πολλές εκπλήξεις, μας χάρισαν μια μαγική εμπειρία.

Τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα, δεν ήθελαν να τελειώσει, γελούσαν και συμμετείχαν και φυσικά μέχρι και τώρα, ακόμα συζητάμε για το θέατρο. Για αυτές ήταν κάτι πολύ γνώριμο όλο αυτό το σκηνικό, μιας και τα παιχνίδια με τη φαντασία τους, η δημιουργία ολόκληρου σεναρίου κρατώντας μόνο ένα παιχνίδι ή ένα οποιοδήποτε αντικείμενο είναι μια καθημερινότητα ακόμα…
Για μένα ήταν μιάμιση ώρα συγκίνησης… Μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια , τότε που παίζαμε με τις ώρες, που ο κόσμος της φαντασίας ήταν ένα με την πραγματικότητα. Και πραγματικά στο φινάλε της παράστασης, με πήραν τα δάκρυα.
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε να τη δείτε την παράσταση! Είναι μια μοναδική εμπειρία και θα ενθουσιάσει και τα παιδιά και εσάς.