Τα κορίτσια στο σχολείο τους έχουν και οι δύο συμμαθητές που η καταγωγή τους δεν είναι από την Ελλάδα. Αυτό έχει δημιουργήσει πολλές φορές συζητήσεις, μιας και τα παιδιά ρωτούν, πώς βρέθηκαν εδώ , ενώ ας πούμε είναι από την Κίνα, γιατί έχουν διαφορετικό χρώμα, γιατί οι μαμάδες τους ντύνονται διαφορετικά από εμένα. Κάποιες άλλες φορές , μου μεταφέρουν εικόνες από το προαύλιο του σχολείου, που κάποια παιδάκια χτύπησαν ή κορόιδεψαν τους συμμαθητές τους ή και τις ίδιες, για λόγο ασήμαντο.
Όπως ο κόσμος γύρω τους (μας) αλλάζει και όπως οι καταστάσεις, που ακούμε στις ειδήσεις συχνά, είναι παραπάνω από ανησυχητικές, νιώθω διαρκώς την ανάγκη να τους μιλάω και να τους εξηγώ. Προσπαθώ να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να μάθουν να συνυπάρχουν , να δείχνουν αγάπη σε κάθε διπλανό, να μπορούν να δεχτούν το διαφορετικό, αλλά και να μάθουν να στηρίζουν τη δική τους θέση, χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους.
Εδώ και χρόνια έχω καταλάβει ότι ο καλύτερος σύμμαχός μου σε κάθετί που θέλω να τους πω, είναι τα βιβλία. Έτσι κι αυτή τη φορά βρήκα τα κατάλληλα για να με βοηθήσουν.
Το ένα βιβλίο “Γνωρίζοντας τον Άγιο Αχμέτ” είναι η ζωή του Αγίου Αχμέτ. Ναι μη παραξενεύεστε, είναι ένας άγιος χριστιανός, Τούρκος στην καταγωγή. Στο βιβλίο βλέπουμε το μικρό Βασίλη πολύ προβληματισμένο , να λέει στο θείο του για δυο συμμαθητές του , που τσακώθηκαν τόσο πολύ, που πήγαν στο νοσοκομείο. Ο καυγάς είχε αφορμή… τα χρώματα!
Μέσα από τη ζωή του Αγίου Αχμέτ, ο Βασίλης, αλλά και τα παιδιά που διαβάζουν το βιβλίο, μαθαίνουν ότι η αγάπη, η καλωσύνη, η πίστη και η αγιότητα δεν έχουν εθνικότητα και χρώμα.
Η συναρπαστική γραφή της Ελένης Λεφάκη – Στάτη ζωντανεύει με την υπέροχη εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά και κάνει το βιβλίο μια όμορφη εμπειρία για τα παιδάκια μας. Στα κορίτσια μου το βιβλίο αυτό έκανε πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση. Το γεγονός ότι ένας Τούρκος έγινε άγιος τις συνάρπασε, κυρίως την Κωνσταντίνα, η οποία το διαβάζει και μόνη της.
Το δεύτερο βιβλίο , για λίγο μικρότερα παιδάκια , είναι το όμορφο παραμυθάκι της Μαρίας Βιγγοπούλου – Χύτα, “Πώς να ζήσουμε μαζί;”. Μια μέρα στο ζωολογικό κήπο μια άταχτη φλόγα, βάζει φωτιά. Τα ζώα, μαϊμουδάκια, γαϊδουράκια, κοάλα, φίδια, αλεπούδες, αρνάκια, λύκοι και ελέφαντες, αναγκάστηκαν να μετακομίσουν όλα στη μεγαλύτερη φωλιά , αυτή του λιονταριού. Τι θα γίνει εκεί άραγε; Το άγριο λιοντάρι θα φάει για γεύμα όλα τα υπόλοιπα ζωάκια ή τελικά θα καταλάβουν ότι για να επιβιώσουν όλα , πρέπει μονοιασμένα να ζήσουν μαζί ειρηνικά; Θα μοιραστούν το φαγητό τους ή θα μείνουν νηστικά όλα;
Ένα υπέροχο παραμυθάκι, σε έμμετρη μορφή, που το κάνει τραγουδιστό και εύκολο για τα παιδάκια, ώστε να τους εντυπωθούν καλύτερα τα μηνύματα που δίνει. Για την ανάγκη να έχουμε ειρήνη στις σχέσεις μας, να δεχόμαστε τους άλλους όσο κι αν είναι διαφορετική, για την αλληλεγγύη και τη χαρά του μοιράσματος και τέλος για την ενότητα , που τόσο απαραίτητη είναι στις δύσκολες στιγμές. Η εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά και της Χριστίνας Παπαθέου- Δουληγέρη κάνει ακόμα πιο παραστατική την αφήγηση. Άλλο ένα αγαπημένο των κοριτσιών κι αυτό το βιβλίο, που είναι από τα πρώτα στη λίστα των επιλογών για τη βραδινή μας ανάγνωση.
Τα βιβλία αυτά με βοήθησαν πολύ να πω αυτά που ήθελα στα κορίτσια μου και πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμα για όλους. Και επειδή ξέρω ότι θα αρέσουν πολύ και σε εσάς και τα μικρά σας, έχετε την ευκαιρία να τα αποκτήσετε είτε παίρνοντας μέρος στο διαγωνισμό μας, είτε από τις εκδόσεις Άθως Παιδικά, που κυκλοφορούν.
Σας φιλώ!