Διάβασα σε κάποιο σχόλιο μια φράση πολύ ωραία: ” Να μάθουμε να κάνουμε υπομονή με τον εαυτό μας”. Εχθές διαβάζοντας ένα βιβλίο του Χορχέ Μπουκάι, “σκόνταψα” σε κάτι παραπλήσιο: ” Πώς να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον διπλανό μας, αν δεν έχουμε αγαπήσει πρώτα τον εαυτό μας;”. Και αυτό πάλι μου θύμισε μια σκέψη που είχε κάνει ο πατέρας μου, πάνω στο χωρίο “να αγαπήσεις τον πλησίον σου, όπως αγαπάς τον εαυτό σου: δηλαδή, για  να αγαπήσεις τον διπλανό σου, πρέπει πρώτα πρώτα να αγαπάς, να σέβεσαι και να εκτιμάς τον εαυτό σου. Αν δεν έχεις καμιά αυτοεκτίμηση και αν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε και τον άλλο δεν θα εκτιμήσεις, δεν θα σεβαστείς, δεν θα αγαπήσεις.”
Και αλήθεια, πόσο πολύ αγαπάμε τον εαυτό μας; Σήμερα ήμουν το απόγευμα πολύ νευριασμένη με τον εαυτό μου. Για άλλη μια φορά, ένιωσα ανεπαρκής και άχρηστη, αφού δεν διασκεδάζω τα παιδιά μου με δημιουργικές κατασκευές, δεν τα πηγαίνω σε χώρους που προάγουν τη μάθηση, το πνεύμα, την κοινωνικοποίησή τους, σε διάφορα θέατρα, εκδηλώσεις κλπ κλπ κλπ. Όταν γυρίζω σπίτι δεν έχω πάντα το κέφι και την διάθεση να παίξω ώρες ατελείωτες με τα παιδιά μου. Και συχνά θέλω απλά να μην κάνω τίποτα και αυτά να παίξουν ήσυχα, χωρίς να χρειάζεται να κάνω το διαιτητή. Όλα αυτά για άλλη μια φορά, με έκαναν να νιώσω ότι είμαι μια μέτρια προς το κακό μαμά.
Κι όμως, αν μάθω να υπομένω αυτό που είμαι, η μέτρια προς το κακό μαμά, ίσως μπορέσω να με αγαπήσω. Κι έτσι, όταν με αγαπήσω, ίσως μπορέσω να βοηθηθώ για να βελτιωθώ προς το καλύτερο. Γιατί τελικά μόνο όταν αγαπήσεις κάτι πραγματικά, μπορείς να φέρεις πάνω του μια αλλαγή. Ίσως λοιπόν να ισχύει το ίδιο και για τον εαυτό μας.
Ακούγονται εγωιστικά όλα αυτά; Ίσως ναι. Πάντως η πρόθεση δεν είναι εγωιστική. Η πρόθεση είναι να αλλάξω προς το καλύτερο, για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Έτσι θα μπορώ να προσφέρω πιο πολλά στον άντρα μου, αν σταματήσω να του γκρινιάζω, επειδή τα βλέπω όλα μαύρα. Και τα παιδιά μου θα έχουν μια ατελή, πάντα, μαμά, που όμως θα προσπαθεί να μην είναι προς το κακό μέτρια, αλλά προς το καλό μέτρια.
Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας πω αυτά που ήθελα…  Αλλά κρατήστε τουλάχιστον αυτές τις τρεις φράσεις. Αξίζουν πολλή σκέψη και επεξεργασία.
Καληνύχτα!

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο link party του Γίναμε γονείς.