 |
| via |
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Τελευταία και καταϊδρωμένη, έρχομαι κι εγώ να σας ευχηθώ!! Δεν θέλω να πω πολλά… Μόνο να ευχηθώ ολόψυχα καθένας μας να βιώσει την Ανάσταση έτσι, ώστε να γίνει καθημερινότητά μας. Να γεμίσει η ζωή μας από το Φως και τη Χαρά Αυτού που νίκησε το θάνατο και το κακό. Κι έτσι να γίνουν όλα καλύτερα μέρα με τη μέρα. Γιατί όλοι χρειαζόμαστε, ο καθένας μας ξέρει πού, μια μικρή ανάσταση. Αυτή λοιπόν σας εύχομαι κι εγώ…
Και να μοιραστώ και αυτό το ποίημα του Σολωμού, που κάθε χρόνο έρχεται στο νού μου την ώρα που ψέλνουμε όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη στην εκκλησία!
Ἡ Ἡμέρα τῆς Λαμπρῆς
Καθαρότατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε
τῆς αὐγῆς τὸ δροσάτο ὕστερο ἀστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε
τ’ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη•
καὶ ἀπὸ κεῖ κινημένο αργοφυσοῦσε
τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ’ ἀέρι,
ποὺ λὲς καὶ λέει μὲς στῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα
«Γλυκειὰ ἡ ζωὴ κι ὁ θάνατος μαυρίλα».
Χριστὸς ἀνέστη ! Νέοι, γέροι καὶ κόρες,
ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, ἑτοιμαστεῖτε•
μέσα στὲς ἐκκλησίες τὲς δαφνοφόρες
μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτεΐτε•
ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες
ὀμπροστὰ στοὺς Ἁγίους καὶ φιληθεῖτε•
φιληθεῖτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη,
πέστε «Χριστός Ἀνέστη» ἐχθροὶ καὶ φίλοι.
Λυπάμαι πάντα κάθε φορά που τελειώνει το Πάσχα, που όλα πάλι γίνονται όπως πριν. Και η ευχή που σας είπα, να γίνει δηλαδή η ανάσταση καθημερινότητά μας, είναι ένας στόχος, που ελπίζω κάποια στιγμή στη ζωή μου να τον καταφέρω. Λίγη από αυτή την αισιοδοξία, την ελπίδα, την λαμπρότητα της ημέρας της Ανάστασης, να την βρίσκω κάθε μέρα. Γιατί είναι το κάτι άλλο. Κάτι πολύ ιδιαίτερο έχει αυτή η μέρα. Πάντοτε έχω την αίσθηση πως καμιά δυσκολία δεν υπάρχει, κι όσες τυχόν υπάρχουν ξεπερνιούνται έτσι απλά… Αυτό το θέλω συνέχεια… Μπορώ;;;
Ας γίνει η ευχή αλήθεια αυτή τη φορά!
Χριστός Ανέστη!!