Τις ατελείωτες ώρες του θηλασμού, ιδίως το πρώτο διάστημα, μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας, βρήκα την ευκαιρία και διάβασα πάρα πολλά βιβλία. Κάποια καινούργια, που περίμεναν πολύ καιρό υπομονετικά στα ράφια τη σειρά τους, αλλά και αρκετά αγαπημένα που έχω διαβάσει ξανά και ξανά (και θα διαβάσω πάλι ! ). Ένα από τα καινούργια, που με προβλημάτισε και με έβαλε σε σκέψεις είναι το βιβλίο “Άλλαξε ταχύτητα” της Dorthe Nors.

H Σόνια είναι µια σαραντάρα µεταφράστρια αστυνοµικών µυθιστορηµάτων που προσπαθεί να βρει τον δρόµο της στη ζωή. Μαθαίνει οδήγηση. Κάνει διαλογισµό. Και παλεύει να επανασυνδεθεί µε την αδερφή της.

Όµως η Σόνια προτιµά να φάει ένα γλυκό παρά να διαλογιστεί.
Η δασκάλα της οδήγησης δεν την αφήνει ν’ αλλάξει ταχύτητα.
Και η αδερφή της δεν απαντά στα τηλεφωνήµατά της.

Ο νους της Σόνιας γυρνά πίσω σε τοπία γεµάτα δύναµη από την παιδική της ηλικία – ο απέραντος ουρανός και τα σµήνη των αγριόκυκνων· να χάνεσαι µέσα στα χωράφια µε τα στάχυα σίκαλης. Πώς όµως να επιστρέψει σ’ ένα µέρος που δεν αναγνωρίζει πια; Και πώς µπορεί να αποδράσει από την αποξένωση της Κοπεγχάγης;

Με πολύ ανάλαφρο και σχεδόν αστείο τρόπο η συγγραφέας καταπιάνεται με το μεγάλο θέμα της μοναξιάς και της αποξένωσης . Αυτό που ζητάει με αγωνία η Σόνια είναι μια σχέση ουσιαστική και βαθιά, στην οποία να αισθάνεται ότι τη σέβονται, να μην την καταπατούν και να την αγαπούν γι’ αυτό που είναι. Όπως αναρωτιέται η ίδια μέσα στις σελίδες του βιβλίου “πρέπει πάντα να παίρνω από τους άλλους περισσότερα από όσα ζητάω;”.

Ένα όμορφο ανάγνωσμα που θα σας προβληματίσει και θα βρείτε μέσα στις σελίδες του πολλές σκέψεις, που όλοι έχουμε κάνει σε κάποια στιγμή της ενήλικης ζωής μας, στο ταξίδι προς την ωριμότητα.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία, αλλά και στο site των εκδόσεων. 

Σας φιλώ!