Σήμερα, τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Μπορεί ο καιρός να θυμίζει καλοκαιράκι, αλλά οι σχολικές τους τσάντες, που με κρυφοκοιτούν από το γραφείο, δηλώνουν πως τέρμα οι διακοπές. Τα κορίτσια σήμερα, μετά από τρεις ολόκληρους μήνες , έπεσαν για ύπνο πολύ νωρίς κι εγώ περιφέρομαι μέσα στο σπίτι , σχεδόν μην ξέροντας τι να κάνω όλο αυτό το χρόνο. Μελαγχόλησα.

Έτσι είναι το φθινόπωρο. Μια χαρά κι ένας ενθουσιασμός μαζί με τη θλίψη του αποχωρισμού.
Αποφάσισα λοιπόν να χαιρετίσω το καλοκαίρι, με μια βουτιά στις αναμνήσεις όλων των φετινών μας στιγμών. Δεν έχω καταγράψει τον Ιούλιο και τον Αύγουστο σε ξεχωριστές φωτογραφικές αναρτήσεις κι αυτή η ανάρτηση θα τις κλείνει όλες μαζί, έτσι, χωρίς σειρά.
Ήταν ένα γεμάτο καλοκαίρι.

Συνειδητοποίησα πόσο μεγάλωσαν τα κορίτσια μου. Τις καμάρωσα να βουτάνε στα βαθιά, όσο εγώ τις κοιτούσα με την καρδιά μου να τρέμει σε κάθε μακροβούτι και σε κάθε κατακόρυφο. Τις χάρηκα να παίζουν τα μεσημέρια, να τσακώνονται και να φιλιώνουν, να χασκογελάνε και να λένε μυστικά. Έμαθαν να μαγειρεύουν μακαρόνια με σάλτσα και έστρωναν μόνες τους το τραπέζι. ‘Εμαθαν UNO στον μπαμπά τους και έπαιζαν ατελείωτα τουρνουά.

Ήταν και δύσκολο καλοκαίρι.
Μεγαλώνω σημαίνει και σύγκρουση. Το δικό τους θέλω με το δικό μου θέλω. Τα δικά μας θέλω με τα πρέπει. Και ήρθαν στιγμές που ομολογώ πως προτιμώ να ξεχάσω, αλλά που καλό είναι να τις θυμάμαι. Γιατί μέσα από αυτές βγήκαμε καλύτερες.

Ήταν το καλοκαίρι που ξεκίνησα να οδηγώ. Κι έγινε μέσα μου ένα κλικ, γιατί άλλη μια ευθύνη προστέθηκε στη λίστα, αλλά ένας φόβος διαγράφηκε από μέσα μου. Είμαι χαρούμενη γι΄αυτό.
Ήταν το καλοκαίρι που ένιωθα κάθε μέρα πως όλα πια είναι στη θέση τους. Λες και όλα αυτά τα χρόνια ήμουν σε μια αναμονή για κάτι κι αυτό το κάτι τώρα εκπληρώθηκε.

Ήταν το καλοκαίρι που χάρηκα πάρα πολλές στιγμές και ατελείωτες συζητήσεις με καλούς κι αγαπημένους φίλους.
Που γίναμε τουρίστες στην πόλη μας και κάναμε βόλτα με το τρενάκι.
Που είδαμε την δύση στην παραλία.
Που με κάθε ευκαιρία απολαμβάναμε βραδινές ταινίες με τα κορίτσια, στο θερινό σινεμά ή στο σπίτι μας, αγκαλιά με ποπ κορν και χυμούς.

Το καλοκαίρι πάντα το αγαπώ, λίγο παραπάνω από τις υπόλοιπες εποχές. Και πάντα μελαγχολώ όταν τελειώνει.
Όμως το αγαπώ γιατί πάντα με αφήνει γεμάτη και έτοιμη, να αντιμετωπίσω το φθινόπωρο και τον χειμώνα με αισιοδοξία και όρεξη.

Αντίο καλοκαίρι και σ’ ευχαριστώ!
Καλή νέα αρχή!
Σας φιλώ!