Πριν κάποια χρόνια είχα μελετήσει πολύ προσεκτικά το Savoir vivre. Το βιβλίο μάλιστα ήταν αρκετά παλιά έκδοση, νομίζω του ’50 , οπότε ήταν και μια βουτιά στο παρελθόν… Εκτός από το πώς να τοποθετώ σωστά τα πολλά μαχαιροπήρουνα στο επίσημο γεύμα και πολλές άλλες χρήσιμες ή μή χρήσιμες πληροφορίες , μια φράση μου έχει μείνει. “Μην περιμένετε το πολύ επίσημο γεύμα για να βγάλετε τα καλά σας σερβίτσια.” Βγάλτε την καλή πιατέλα και σερβίρετε στον κουρασμένο σύζυγο το καλομαγειρεμένο φαγητό, εκπλήσσοντάς τον ευχάριστα. “Το πολύ επίσημο γεύμα μπορεί να μη γίνει ποτέ και τα καλά σερβίτσια να μείνουν για πάντα αχρησιμοποίητα…”
Πόσα “καλά σερβίτσια” αλήθεια αφήνουμε αχρησιμοποίητα , να σκονίζονται μέσα στο κλειστό ντουλάπι; Το ακριβό φόρεμα, που το κρατάμε για τις επίσημες περιστάσεις, τόσο σπάνιες όμως τελικά… Τα καλά πιάτα, που όλο αναβάλλουμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να μην σπάσουν. Τα καλά παπούτσια , που δεν τα φοράμε πολύ μην τα χαλάσουμε. Τα κρυφά μας συναισθήματα, που τα κρύβουμε καλά καλά, μην τα δει κανείς και μας τα καταστρέψει. Τις σκέψεις που με κανέναν δεν μοιραζόμαστε, για να μην μας πληγώσει η αντίδραση που θα εισπράξουμε.
Και πόσα ακόμα… Το “επίσημο” γεύμα με τον αγαπημένο, που όλο αναβάλλεται για μια καλύτερη περίσταση. Η μεγάλη βόλτα που υποσχέθηκες στα παιδια “όταν τελειώσεις τις δουλειές”.
Εκείνο το τηλεφώνημα στη φίλη που τόσο καιρό σκέφτεσαι. Εκείνη η συζήτηση για να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση, που την αναβάλεις διαρκώς.
Παλιότερα είχα μιλήσει για τις προσδοκίες. Γι’ αυτά που συνέχεια περιμένουμε, σχεδιάζουμε και λαχταράμε. Και για όλες εκείνες τις στιγμές του παρόντος , που μας ξεφεύγουν ενώ προσδοκάμε.
Είναι ακριβώς τα καλά σερβίτσια, που περιμένουν την επίσημη στιγμή.
Πάρτο απόφαση. Η επίσημη στιγμή μπορεί να μην έρθει ποτέ. Ή να έρθει όταν δεν την περιμένεις. Ή -ακόμα πιο πιθανό- να είναι ήδη εδώ και να μην την έχεις πάρει είδηση.
Γι’ αυτό άνοιξε τα ντουλάπια και τα κιβώτια. Βγάλε έξω στον ήλιο, πορσελάνινα πιάτα και κρυστάλλινα ποτήρια, σκαλιστά και ασημένια μαχαιροπήρουνα, μαγείρεψε ένα ιδιαίτερο γεύμα, πήγαινε τα παιδιά μια τεράστια βόλτα, παίξε μαζί τους μπουγέλο τώρα, που μπορείς. Πες σ’ αγαπώ κάθε μέρα στον άνθρωπό σου και δώσε άπειρες αγκαλιές. Στείλε μήνυμα στη φίλη σου, μόνο μια καλημέρα αρκεί, τα πολλά θα τα πεις άλλη φορά.
Και ξεσκόνισε: Τα ράφια με τα διακοσμητικά, τη βιβλιοθήκη, τις σκέψεις σου, τις σχέσεις σου. Πέτα τα άχρηστα , δώρισε ό,τι δεν χρησιμοποιείς, κράτα κοντά σου αυτούς που αγαπάς και σ’ αγαπούν και σε όσους δεν μπορείς να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία, απλά χάρισε τους , μαζί με τα παλιά ξαναδιαβασμένα βιβλία, που δεν σου αρέσουν πια. Σκληρό; Ίσως. Λειτουργικό και απελευθερωτικό; Πολύ!
Σας φιλώ!