 |
| via |
Οι βροχερές μέρες έχουν κάτι που μου αρέσει και κάτι που δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει αυτή η υγρασία και το γενικότερο μούλιασμα, παρέα με αυτή τη μουντάδα του καιρού. Μου αρέσει όμως αυτή η διάθεση, η λίγο νοσταλγική, η λίγο μελαγχολική, αυτή που γεννάει ιδέες και φέρνει στο νου ξεχασμένες αναμνήσεις.
Ξαναδιαβάζω καμιά φορά παλιές μου αναρτήσεις. Και θυμάμαι πώς ήταν τότε που έγραφα αυτά που τώρα διαβάζω. Τη στιγμή, το συναίσθημα, την αγωνία ή τη χαρά. Και σκέφτομαι πόσο ευλογημένη τελικά είμαι που έχω αυτή εδώ τη δική μου, ολόδική μου γωνίτσα.
 |
| via |
Ίσως το έχω ξαναπεί και συγχωρέστε με αν σας κουράζω, ότι μέσα στην καθημερινότητα πολύ συχνά ξεχνάω. Ξεχνάω πράγματα που είναι σημαντικά. Ξεχνάω συναισθήματα, σκέψεις, στιγμές, που ακόμα κι αν ήταν στιγμιαία, με καθόρισαν.
Προχθές μια γνωστή μου μού ζήτησε, για μια εργασία στη σχολή της, μερικές ζωγραφιές της Κωνσταντίνας από διάφορες ηλικιακές φάσεις. Άνοιξα λοιπόν τα κουτιά με τις εργασίες από το προνήπιο και το νηπιαγωγείο και άρχισα την ανασκαφή. Δάκρυσα. Πόσο έχει μεγαλώσει το παιδάκι μου. Πόσα πράγματα ξανα-είδα αποτυπωμένα στα χρώματα, στα περίεργα και αστεία ανθρωπάκια, στα λουλούδια και στα σπίτια, στις προσπάθειες της να κάνει καρδούλες.. Και θυμήθηκα, στιγμές και συναισθήματα. Ήταν τόσο όμορφη αυτή η αναδρομή…
Με έβαλε σε σκέψεις. Άραγε της μικρής μου Βαγγελίτσας τα θυμάμαι τα πρώτα της; Την πρώτη χρωματιστή ζωγραφιά; Την προσπάθειά της για το κάθε τι ; Και πάλι κάθισα και έψαξα τα ντοσιέ με τις αναμνήσεις μου και τα βρήκα. Πόσο όμορφα όλα αυτά; Πόσο ανεκτίμητα;
 |
| via |
Ανοίγοντας εκείνα τα ντοσιέ βρήκα κι άλλες, ακόμα παλιότερες, αναμνήσεις. Από το σχολείο, οι πρώτες μου προσπάθειες στον γραπτό λόγο. Μικρά κειμήλια για μένα. Το συναίσθημα της ολοκληρωμένης προσπάθειας.
Βρήκα και γράμματα, από φίλες αγαπημένες, που κάποτε ήταν τόσο κοντά μου και τώρα αν και μακριά, είναι ακόμα εκεί η θέση τους, μέσα στην καρδιά μου.
 |
| via |
Μετρώντας αναμνήσεις, μέτρησα ευλογίες. Και μπορεί η διάθεση να είναι μελαγχολική, όπως ο καιρός έξω, όμως οι ευλογίες είναι πραγματικές, υπάρχουν εκεί, χαραγμένες, λίγο σκονισμένες ίσως από το χρόνο και λίγο μουντές από τα σύννεφα του φθινοπώρου.
Αλλά ακόμα και μια χαραμάδα αν ανοίξει, το φως περνάει και τις κάνει να λάμπουν και να δείχνουν υπέροχες, όπως πραγματικά είναι.
Καλό φθινόπωρο.
Σας φιλώ