Τα παιδιά μου πια με ξαφνιάζουν συνεχώς. Όσο μεγαλώνουν, τόσο συνειδητοποιώ ότι έχω δυο ανθρωπάκια, με ιδέες, απόψεις και σκέψεις, ανάλογα βέβαια με την ηλικία τους, αλλά είναι δυο ανθρωπάκια ολόκληρα, με τα όλα τους. Έτσι λοιπόν, πριν δυο μήνες περίπου, η Κωνσταντίνα μου ζήτησε το πάρτυ για τη γιορτή της να το κάνει στο Μουσείο της Ακρόπολης. Να σας πω την αλήθεια, εξεπλάγην , γιατί δεν είχαμε κάνει καμιά σχετική συζήτηση, αν και το έχουμε επισκεφθεί στο παρελθόν, αλλά οκ, λογικά πράγματα.
Ο καιρός πέρασε και το αίτημα δεν άλλαζε, το είχε δέσει που λέμε κι έτσι ξεκίνησα η μάνα την έρευνα. Πότε, πού , πώς και τι. Γιατί φυσικά δεν μπορούμε να πάμε έτσι, με 8 – 10 δευτεράκια, ανοργάνωτοι σε ένα τεράστιο μουσείο, με ενδιαφέροντα βέβαια εκθέματα, αλλά χωρίς μια κατεύθυνση, μια προετοιμασία.
Το πρώτο που έκανα λοιπόν, μετά από εκτενή συζήτηση με τη νονά της Κωνσταντίνας, που είναι συντηρήτρια έργων τέχνης και μουσειολόγος (χεχεχε καταλάβατε όλοι από πού μας βγήκε αυτό με το μουσείο έτσι;) , ήταν να μπω στο site του Μουσείου και να δω τι δραστηριότητες υπάρχουν. Ανακάλυψα λοιπόν τα δανειστικά σακίδια, τα οποία περιέχουν έναν χάρτη, με τον οποίο τα παιδιά ξεναγούνται στο μουσείο, ανακαλύπτοντας διάφορα εκθέματα θεματικά. Το σακίδιο που επιλέξαμε εμείς ήταν το “Μια μέρα στο μουσείο της Ακρόπολης με τη θεά Αθηνά”, αλλά τις λεπτομέρειες θα σας τις πω αμέσως μετά.
Κι επειδή νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, αλλά κι επειδή ένα κέρασμα στους φίλους μας έπρεπε να το κάνουμε, σκέφτηκα μετά το μουσείο να πάμε για πικ νικ και παιχνίδι στον, πολύ κοντινό στο Μουσείο, λόφο του Φιλοπάππου. Έτσι, η πρόταση έγινε προς μαμάδες και παιδιά, συμφωνήσαμε και η μεγάλη μέρα έφτασε.
Με τον τρόπο αυτό ξεναγηθήκαμε σε όλο σχεδόν το μουσείο, στοχευμένα και χωρίς να βαρεθούν τα παιδιά καθόλου, αφού έπρεπε να ανακαλύπτουν το έκθεμα που έβλεπαν στην καρτέλα, να κολλούν το αυτοκόλλητο σε κάθε τετραγωνάκι του χάρτη στο σωστό σημείο, διάβαζαν γιατί κάθε άγαλμα είχε τη συγκεκριμένη ονομασία (Αθηνά Εργάνη, Αθηνά του Αγγελίτου , Σκεπτόμενη Αθηνά, Αθηνά Νίκη και πολλές ακόμα) και το ενδιαφέρον έμεινε αμείωτο όλη την ώρα!
Εκτός από το χάρτη και τα αυτοκόλλητα, μέσα στο σακίδιο υπήρχαν και δύο παιχνίδια με τη θεά Αθηνά, παιχνίδι μνήμης με διάφορες απεικονίσεις της Αθηνάς σε αγγεία και ένα ακόμα με τα σύμβολα της Αθηνάς.
Η ώρα όμως είχε περάσει και κάποια στομαχάκια διαμαρτύρονταν! Έτσι πήραμε τα
Εννοείται ότι το πικ νικ μας είχε και τα σημαιάκια του και τα photo props του και τις καραμούζες του και τα όλα του! Ο στολισμός έγινε στο πι και φι, το τραπέζι στρώθηκε στο άψε σβήσε και οι κουβερτούλες έγιναν τα πιο αναπαυτικά καθίσματα κάτω από τα πεύκα.
Πίτσες, κρουασανάκια με γαλοπούλα και τυρί, μπουρίτος (κάποια στιγμή πρέπει να την ανεβάσω αυτή τη συνταγή) , κέικ. λουκουμάδες και μπισκότα γέμισαν πιατάκια και στομαχάκια.
Όταν κάνεις πικ νικ στη φύση, δεν χρειάζονται πολλά πολλά για να περάσουν καλά τα παιδιά. Μια μυρμηγκοφωλιά, μια βρύση που κάνει ποταμάκι, κλαδιά και πετραδάκια, στα χέρια των παιδιών γίνονται τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια.
Και φυσικά η ώρα της χαράς των παιδιών είναι η ώρα της χαλάρωσης των μαμάδων, που βρήκαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε ήσυχα (και να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία της προκοπής!).
Ίσως από τις πιο όμορφες μέρες ήταν αυτό το πρωτότυπο πάρτι που σκέφτηκε η Κωνσταντίνα μου. Ένα αίσθημα χαράς και πληρότητας είχαμε επιστρέφοντας, αυτό που έχει κανείς, όταν περνάει πραγματικά όμορφα. Ένα ευχαριστώ φυσικά στην αδερφή μου, στην κουμπάρα μου και σε όλες τις μαμάδες που βοήθησαν τη μέρα εκείνη και τις προηγούμενες.
Δεν χρειάζονται πολλά για να κάνουμε τις ξεχωριστές μέρες των παιδιών μας ακόμα πιο ξεχωριστές. Αρκεί να τα ακούμε. Η Αθήνα μπορεί να είναι γεμάτη τσιμέντο, αλλά έχει τόσες ομορφιές κρυμμένες ακριβώς δίπλα μας, αρκεί να έχουμε όρεξη να τις ανακαλύψουμε!
Σας φιλώ!