Είναι κάποιες μανούλες, που τις αγαπώ και τις θαυμάζω  λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες. Γιατί αυτές οι μανούλες, μαζί με το μεγάλο δώρο της μητρότητας, πήραν και το δώρο της διαφορετικότητας. Το δεύτερο αυτό δώρο είναι ίσως πιο δύσκολο, θέλει μεγαλύτερες αντοχές και μεγάλη ψυχική δύναμη να το αναγνωρίσει κάποιος. Και γι’ αυτό τις μανούλες αυτές  τις έχω μέσα μου σαν πρότυπα, σαν ηρωίδες και παραδείγματα ζωντανής πίστης και καρποφόρου αγώνα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τους μπαμπάδες, που παίρνουν κι εκείνοι το ίδιο δώρο.

Σήμερα θα σας μιλήσω για την ιστορία του Αυγερινού, όπως τη μοιράστηκαν μαζί μας η  μανούλα και ο μπαμπάς του.

Ο Αυγερινός ένα πρωί του φθινοπώρου έκανε την πρώτη γνωριμία του με τη μανούλα και τον μπαμπά του. Και τους αγάπησε πολύ,όπως κι εκείνοι. Μεγάλωνε ο Αυγερινός, μόνο που ήταν λίγο διαφορετικός. Κάποια πράγματα που για τα άλλα παιδάκια και τις άλλες μανούλες ήταν απλά και εύκολα , όπως το να μιλήσει γρήγορα και να κάνει φίλους, ήταν πιο δύσκολα για εκείνον. Κι όταν ήρθε η ώρα να πάει στο σχολείο ο Αυγερινός, κάποια πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Η καρδιά και τα μάτια της μανούλας του έκλαιγαν συνεχώς, έτσι όπως έβλεπε τον Αυγερινό να είναι τόσο διαφορετικός. Μέχρι που τα λόγια του παιδιού σταμάτησαν τα δάκρυα και με τη δύναμη της Παναγίας ξεκίνησε τον αγώνα της.

Ο Αυγερινός είναι ένα παιδί με μια ιδιότητα που λέγεται αυτισμός κι αυτό τον κάνει διαφορετικό από τα άλλα παιδιά. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να πάει σχολείο, να τον δεχθούν όπως είναι και να πάρει τη βοήθεια που χρειάζεται. Ο αγώνας της μανούλας του ήταν και είναι να μπορέσει να βοηθήσει το παιδί της, με την κατάλληλη στήριξη να πάρει όλα τα εφόδια και τις γνώσεις, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Και το κατάφερε για το δικό της παιδί και το παλεύει για όλα τα παιδιά που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα.

Δεν σας κρύβω πως αυτό το βιβλίο με έκανε να κλάψω. Αλλά και να θαυμάσω τη Μαρία Κασαμπαλάκου, τη μανούλα του Αυγερινού για το υπέροχο βιβλίο, που με την μεγάλη της αγάπη έγραψε την ιστορία τους, για αφυπνίσει, να βοηθήσει και τελικά, να μιλήσει σε όλους μας, για την διαφορετικότητα και τον αγώνα αυτών των γονιών. Είναι τόσο ανθρώπινο και αυθόρμητο, τόσο αληθινό. Με την εξαιρετική εικονογράφηση της ίδιας και του Γιώργου Φιωτάκη, του μπαμπά του Αυγερινού, αυτό το βιβλίο είμαι σίγουρη ότι θα το αγαπήσετε.  Διαβάστε το μαζί με τα παιδιά , μάθετέ τους πως πρέπει να στέκονται δίπλα σε αυτά τα παιδιά, που χρειάζονται λίγη βοήθεια και λίγη υπομονή παραπάνω και άπειρη αγάπη.  Μάθετέ τους να αντιμετωπίζουν την ιδιαιτερότητα του αυτισμού με σεβασμό και αγάπη. Και ας το μάθουμε κι εμείς μαζί τους. Ας αφουγκραστούμε την αγωνία της κάθε οικογένειας με παιδάκια με την ιδιότητα του αυτισμού, για να μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε να έχουν κι εκείνα όλες τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που αξίζουν.

Σας φιλώ!