Ένα Σάββατο που λέτε, ήμασταν καλεσμένοι σε μια εκδήλωση στο Public. Το θέμα είναι ότι η μαμά δεν πρόσεξε σε ποιο Public ήταν η εκδήλωση κι έτσι, αντί για το Μαρούσι, βρεθήκαμε στο Σύνταγμα… Μην τα πολυλογώ, η γκρίνια είχε ήδη ξεκινήσει, γιατί τους είχα υποσχεθεί εργαστήρι και εργαστήρι δεν έβλεπαν και τότε ήρθε η επιφοίτηση: ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ! “Μα στο μουσείο δεν θα μπορούμε να αγγίζουμε τίποτα βρε μαμάάά!!!” συνέχιζε τη γκρίνια η μεγάλη. “Είναι αλλιώτικο μουσείο” της είπα. Δεν με πίστεψε και πολύ, αλλά ξεκινήσαμε.

Πήραμε λοιπόν το μετρό και σε πέντε λεπτά βρισκόμασταν στην Ακρόπολη. Μια όμορφη βόλτα στους δρόμους της Πλάκας, μας έφερε  μπροστά στο όμορφο νεοκλασσικό στην οδό Κυδαθηναίων, όπου στεγάζεται το Παιδικό Μουσείο. 

Περάσαμε στη γραμματεία, όπου η ευγενέστατη κοπέλα, μας εξήγησε τους κανόνες λειτουργίας του μουσείου, μας έδωσε τα καρτελάκια για να γράψουμε τα ονόματά μας και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας. Ή μάλλον καλύτερα το παιχνίδι! Γιατί κάθε έκθεμα στο Παιδικό Μουσείο, είναι ένα παιχνίδι και μια μοναδική εμπειρία για το κάθε παιδί.
Ξεκινήσαμε από το δωμάτιο με την έκθεση Ανακλύπτωντας τον εαυτό μου. Ένα έκθεμα για τον άνθρωπο, το σώμα , τις συνήθειες, τα συναισθήματα, τη διατροφή, την άσκηση και ένα σωρό άλλα παιχνίδια. Παζλ, καθρέπτες όπου τα παιδιά βρίσκουν το χρώμα των ματιών, του δέρματος , των μαλλιών και “φτιάχνουν” το πρόσωπό τους, άλλοι με τα συναισθήματα. Σε μια γωνιά βρήκαμε ακτινογραφίες από το ανθρώπινο σώμα και κάναμε τη διάγνωση του ασθενούς ( δεν ήταν και πολύ καλά ο ασθενής, παρά τρίχα θα τη γλιτώσει…). Αληθινή πυραμίδα με επίπεδα, στην οποία τα παιδιά έπρεπε να τοποθετήσουν τις διάφορες τροφές, φτιάχνοντας έτσι τη διατροφική πυραμίδα. Κι ένα σωρό άλλα παιχνίδια, με ερωτήσεις και με παιχνίδι, για να γνωρίσουν τα παιδιά καλύτερα τον εαυτό τους, από έξω μέχρι πολύ βαθιά μέσα τους.

Στη συνέχεια ανακαλύψαμε τη σοφίτα. Αυτό ήταν ίσως το ωραιότερο έκθεμα, προσωπικά το λάτρεψα, έχω και μια αδυναμία στις σοφίτες εξάλλου, αλλά και τα κορίτσια ξετρελάθηκαν! Ανεβαίνοντας μια στενή ξύλινη σκάλα, ανοίξαμε μια πόρτα και γυρίσαμε πολλές δεκαετίες πίσω… Ντουλάπα με ρούχα και παπούτσια από τον προηγούμενο αιώνα, μπαούλα γεμάτα αναμνήσεις και αντικείμενα, βαλίτσες με είδη ταξιδιού και πράγματα από ξένες χώρες. Έπιπλα και μικροαντικείμενα καθημερινής χρήσης, όπως η ραπτομηχανή (ολόιδια με τη ραπτομηχανή της γιαγιάς μου), γραφομηχανή, ένα πλυντήριο ρούχων, που λειτουργούσε χειροκίνητα κι ένα σωρό άλλα. Μικροπράγματα, που για τα παιδιά είναι τελείως άγνωστα και ενθουσιάστηκαν, ξαφνιάστηκαν, γέλασαν και απορούσαν πώς τα χρησιμοποιούσαν αυτά οι άνθρωποι παλιά (όχι και τόσο παλιά βέβαια αν το σκεφτούμε οι γονείς ε;;). Στην Κωνσταντίνα έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το παλιό τηλέφωνο, της φαινόταν περίεργο που δεν είχε οθόνη, ούτε καν κουμπιά, αλλά έπρεπε να γυρίζει τη ροδέλα… Ένα υπέροχο ταξίδι γνώσης και μνήμης αυτή η σοφίτα!

Όταν κατεβήκαμε από τη σοφίτα, περάσαμε στο δεύτερο  μέρος του μουσείου. Εκθέματα από την καθημερινή μας ζωή: η αγορά, ο φούρνος, το μανάβικο, το ιχθυοπωλείο, το κρεοπωλείο, το σπίτι, μας περίμεναν εκεί.  Αγόρασα το πιο φρέσκο ψωμί και τα πιο νόστιμα ντόνατς από τον φούρνο της κυρίας Κωνσταντίνας, ενώ από το μανάβικο της κυρά Ευαγγελίτσας πήρα τις πιο κόκκινες ντομάτες και τις πιο μυρωδάτες πιπεριές… 😉

Ένα άλλο έκθεμα που αγαπήσαμε ήταν αυτό με το νερό. Λεκάνες με νερό, σαπούνι και απλά πράγματα , όπως καλαμάκια, χωνιά και πλαστικά παιχνίδια, έγιναν αφορμή για πειράματα με το νερό. Είδαμε πώς δημιουργούνται τα κύματα, φτιάξαμε άπειρες σαπουνόφουσκες, βρέξαμε μανίκια και δεν φεύγαμε από εκεί! 

Αφού ευχαριστήθηκαν σαπουνόφουσκες, περάσαμε στο Εργοτάξιο. Φόρεσαν τα ειδικά κράνη (μη μας πέσει και κανένα τούβλο στο κεφάλι) , έβαλαν τα γιλέκα τους και το έριξαν στην κατασκευή. Η μία σχεδίαζε το σπίτι και η άλλη το έχτιζε. Έκοψαν ξύλα, μετέφεραν τούβλα, γκρέμισαν τοίχους και ξανά από την αρχή. 

Και για το τέλος, αφήσαμε το καλύτερο. Μαζί με άλλα παιδάκια, συμμετείχαν στο  έκθεμα της Κουζίνας και έφτιαξαν μπισκότα! Μίλησαν για την ιστορία του μπισκότου, για τα υλικά, φόρεσαν τις ποδιές και τα σκουφάκια τους, πήραν τα υλικά και όλα τα παιδιά μαζί, έφτιαξαν τα μπισκοτάκια τους. Τα έψησαν στο φούρνο και φεύγοντας πήραμε μαζί μας από ένα μοσχομυριστό φρεσκοψημένο μπισκότο.

Στο μουσείο μείναμε περίπου τρεις ώρες και ειλικρινά δεν βαρέθηκε κανείς μας, ούτε για ένα λεπτό! Όσο για τα κορίτσια, δενν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω τον ενθουσιασμό τους, μετά από αυτή την επίσκεψη. Όπως είπε η Κωνσταντίνα, πέρασαν σούπερ τέλεια, ενώ η Ευαγγελίτσα, διαρκώς με ρωτάει πότε θα ξαναπάμε. Γιατί σίγουρα θα ξαναπάμε!

Η αλήθεια είναι ότι το είχαμε επισκεφθεί και πριν τρία το Παιδικό Μουσείο, όμως δεν είχαμε τόσο χρόνο να δούμε όλα τα εκθέματα, ενώ έπαιξε ρόλο και η ηλικία των παιδιών. Το μουσείο βέβαια μπορούν να το επισκεφθούν παιδάκια όλων των ηλικιών, ακόμα και από 1 έτους.
Στο Παιδικό Μουσείο εκτός από τα εκθέματα, τα οποία μπορεί να επισκεφθούν όλοι ελεύθερα, λαμβάνουν χώρα και διάφορες δράσεις, με συγκεκριμένη κάθε φορά θεματολογία και  ανάλογα με τις ηλικίες των παιδιών, κάθε Σαββατοκύριακο. Μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα στο site του Μουσείου, καθώς και να ενημερωθείτε για το ωράριο, την ιστορία του και πολλά ακόμα. 
Αν λοιπόν θέλετε να συνδυάσετε μια βόλτα με τα παιδιά σας στο κέντρο της πόλης με κάτι δημιουργικό και να τους χαρίσετε υπέροχες αναμνήσεις ή αν απλά κι εσείς βρεθείτε σε “λάθος” μέρος (χιχι θέλω να ελπίζω ότι δεν είμαι η μόνη αφηρημένη) , το Παιδικό Μουσείο είναι το μέρος για εσάς. Και σας εγγυώμαι ότι θα το χαρείτε όλοι. Γιατί κι εσείς θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε το εσωτερικό ενός νεοκλασσικού σπιτιού, θα νοσταλγήσετε βλέποντας τα διάφορα παλιά αντικείμενα και ίσως, όπως συνέβη και σε μένα, θα θυμηθείτε το παλιό σας σπίτι, την παλιά κουζίνα με το μαρμάρινο νεροχύτη και εκείνες τις πολύ ανέμελες παιδικές σας στιγμές.
Σας φιλώ!

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *