Μεγαλώνοντας αυτό μου έμεινε. Ακόμα θέλω κάτι να περιμένω. Μου αρέσει να μετράω το χρόνο. Η προσμονή είναι μια περίοδος γεμάτη όνειρα, σχέδια, ζωγραφιές και χρώματα φωτεινά.

Κι όμως αυτό δεν είναι καλό. Τα όνειρα και τα σχέδια για το μέλλον είναι πολύ όμορφα, σκέψου όμως την περίπτωση της ματαίωσης, της αποτυχίας ή της απογοήτευσης. Όταν κάτι το περιμένεις πολύ, όταν επενδύεις χρόνο και ελπίδες σε αυτή την προσδοκία, η παραμικρή αλλαγή σχεδίου σε διαλύει. Ακόμα κι αν τελικά γίνει αυτό που τόσο πολύ περίμενες, εσύ έχεις χάσει ήδη τη χαρά που νόμιζες ότι θα έπαιρνες. Και υπέροχα να περάσεις, είτε κάνοντας το αρχικά σχεδιασμένο, είτε κάτι διαφορετικό, αλλά εξίσου όμορφο, σου μένει μια πικρή γεύση στο πίσω μέρος του λαιμού, σαν να κατάπιες κάτι άσχημο.

Έτσι όμως χάνεις πολλά. Χάνεις αυτές τις μέρες της προσμονής, που είναι γεμάτες τόσα μικροπράγματα, τα οποία πιθανόν να μην ξαναζήσεις ποτέ. Χάνεις τη μαγεία του τώρα, της ανακάλυψης του μεγαλείου κάθε στιγμής της ζωής. Και χάνεις και τη χαρά του να απολαμβάνεις τα τυχαία πράγματα, γεγονότα, καταστάσεις, που είναι και τα πιο εκπληκτικά τελικά. Ακόμα όμως περισσότερο, χάνεις λίγη από την ψυχική σου δύναμη να αντιμετωπίζεις τις απρόσμενες δυσάρεστες καταστάσεις, γιατί δεν είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτές. 

Έχεις μέσα στο μυαλό σου φτιαγμένο έναν τόσο ροζ πουπουλένιο χώρο για αυτό που προσδοκάς, αποκλείοντας κάθε πιθανότητα αυτό να χαλάσει. Κι όταν η αποτυχία σου χτυπάει την πόρτα, οι δυνάμεις αντίστασης είναι ανύπαρκτες και καταρρέεις. Σίγουρα βέβαια θα επανέλθεις, σίγουρα θα ξαναβρείς το δρόμο σου. Σκέψου όμως πόση ψυχική ταλαιπωρία θα είχες γλιτώσει… κι εσύ κι οι γύρω σου. 

Είναι υπέροχο να έχεις όνειρα για το μέλλον. Είναι υπέροχο να προσπαθείς να τα πραγματοποιήσεις. Αρκεί στο μεταξύ να μην ξεχνάς να ΖΕΙΣ! 

Θα επικεντρωθώ σε αυτό το όνειρο… Μέχρι τότε, θα προσπαθώ να ζω όλες τις μικρές στιγμές… 

Σας φιλώ!