Φεύγει αυτός ο χρόνος… Να πω την αλήθεια, δεν κατάλαβα για πότε έφτασε κιόλας Δεκέμβρης! Ήταν μια χρονιά πολύ γεμάτη από όλα. Γεμάτη χαρές, γεμάτη αγάπη, αλλά και με πολλές απογοητεύσεις. Όμως πιστεύω ότι όσα ζήσαμε κάθε χρόνο, όμορφα ή άσχημα δεν πρέπει να τα βάζουμε στο χρονοντούλαπο, αλλά να μαθαίνουμε από αυτά. Κάθε εμπειρία, καλή ή κακή μας δίνει ένα μάθημα, μας κάνει λίγο σοφότερους και πάντως πιο αποφασιστικούς. Εξάλλου, έχουμε μπροστά μας ένα ολόκληρο βιβλίο με 365 λευκές σελίδες. Όσα πιο πολλά μάθαμε το χρόνο που τελειώνει, τόσο λιγότερες μουτζαλιές θα έχουν οι σελίδες του νέου χρόνου που έρχεται!

via

Η αλήθεια είναι ότι είχα ξεκινήσει από την 1η Δεκέμβρη να γράφω μια ανάρτηση, γεμάτη χριστουγεννιάτικα στολίσματα, με το δέντρο μας, τις διάφορες γωνιές που φέτος πήραν γιορτινή όψη, τα αμέτρητα μπισκότα μας κι όλες τις χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες μας. 

Όμως η κάθε μέρα έχει τελικά πολύ λίγες ώρες και όταν έφτανε η ώρα για να κάτσω να γράψω ήμουν τόσο εξαντλημένη, που όλο το ανέβαλλα. Πέρασα βέβαια και κάποιες μέρες απογοήτευσης, από αυτές που δεν θες να μιλήσεις σε κανέναν, που απλά θες να κάνεις πράγματα που σε κάνουν να ξεχνιέσαι. Και κάπως έτσι, έφτασε η 31 Δεκέμβρη. Πια δεν έχω περιθώρια. 

Μερικές φωτογραφίες από όσα κάναμε τόσες μέρες, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μείνουν εδώ τουλάχιστον και να τις δουν μετά από κάποια χρόνια τα ζουζούνια μου, να ξέρουν ότι ο λόγος που όλα γίνονται αυτές τις μέρες ήταν αυτές! 

Κλείνοντας θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις που έκανα αυτές τις μέρες. Δεν ξέρω αν θα ακουστώ εκτός πραγματικότητας, αλλά πραγματικά αυτές τις μέρες των γιορτών δεν αντέχω να ακούω για πολιτική, χρηματιστήρια, αποτυχίες των οικονομικών συστημάτων, σκάνδαλα και όλα αυτά που συζητούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα. Θα ήθελα να δω δράσεις αγάπης, να ακούσω να λένε παιδάκια τα κάλαντα, να δω δυο έθιμα παραδοσιακά των ημερών, να θυμηθώ Ποιον γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, γιατί νομίζω ότι Τον ξεχνάμε… Ξεχνάμε ότι τα Χριστούγεννα είναι το μυστήριο της Γέννησης του Χριστού και μιλάμε μόνο για τους καλικάντζαρους και τον Σάντα Κλάους.

 Όλη τη χρονιά μαυρίζει η ψυχή μας πρωί, μεσημέρι βράδυ, αυτές τις μέρες ας μας αφήσουν οι πολιτικοί για λίγο ήρεμους… Έτσι κι αλλιώς η δυστυχία είναι παντού γύρω μας, από το ζητιανάκι έξω από το σούπερ μάρκετ, μέχρι τον άστεγο στη Σταδίου. Το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να κάνουν οι πολιτικοί ιθύνοντες σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, θα ήταν να πάρουν μέτρα μόνιμης ανακούφισης όλων των δεινοπαθούντων. Μήπως τυχόν και μαζί με την πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη, αναπτυχθούμε λίγο και σαν κοινωνία. Η δική μου ευχή για το νέο έτος που σε λίγες ώρες έρχεται, είναι ακριβώς αυτή: Να λιγοστέψουν οι άστεγοι, να γιατρευτούν οι ναρκωμανείς και κανένα παιδικό βλέμμα να μην είναι λυπημένο. Χρόνια πολλά καλοί μου φίλοι και με το καλό να υποδεχθούμε τον καινούργιο χρόνο! Εύχομαι να είναι για όλους σας γεμάτος υγεία, χαρές κι ευημερία! Κι όπως μου είχε ευχηθεί κάποτε μια καλή φίλη, κι αν έρθουν δυσκολίες, να είναι σαν τα μικρά κυματάκια της θάλασσας, που το μόνο που κάνουν είναι να βοηθούν το καράβι της ζωής, να πάει λίγο ακόμα πιο μπροστά! Ο Θεός μαζί μας!