Καλή κι ευλογημένη χρονιά φίλοι μου!!! Εύχομαι το 2017 να είναι γεμάτο υγεία, χαμόγελα και αγάπη για εσάς, τις οικογένειές σας και τους αγαπημένους σας! Ελπίζω να περάσατε όμορφα αυτές τις μέρες, να γεμίσατε αναμνήσεις με τα παιδάκια σας και να είστε έτοιμοι για την επιστροφή στην καθημερινότητα…
Το highlight των ημερών φυσικά ήταν τα κάλαντα κι ερχομός του Αγίου Βασιλείου την Πρωτοχρονιά. Είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή, που κάποια στιγμή θα αποτελέσει θέμα ξεχωριστής ανάρτησης.
Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για το δώρο του Άγιου Βασίλη στο… blog μου! Ναι ναι, δεν θα μπορούσε να ξεχάσει το μπλογκοσπιτάκι μου, μέρες που είναι, γι’ αυτό έστειλε την πιο υπέροχη και μαγική ανάρτηση που μπορούσε! Ας  πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Τον Άγγελο μπορεί να τον γνωρίζετε από το Awesome Ride του , ένα πραγματικά απίστευτο ταξίδι. Πριν ένα χρόνο και λίγο παραπάνω ξεκίνησε το γύρο του κόσμου, πάνω σε ένα ηλεκτρικό ποδήλατο. Μέσα από το blog του, αλλά και τη σελίδα του στο Facebook, όλοι εμείς παρακολουθούμε τις φανταστικές και πολύ συχνά καθηλωτικές εικόνες, αλλά και τα βιντεάκια, που μοιράζεται μαζί μας από αυτό το ταξίδι του. Προσωπικά θαυμάζω πάρα πολύ αυτό που κάνει ο Άγγελος και τον παρακολουθώ συστηματικά.
Πριν λίγο καιρό τον είχα ρωτήσει αν θα ήθελε να μοιραστεί από εδώ τη χριστουγεννιάτικη εμπειρία του από τη χώρα, όπου θα περνούσε τα Χριστούγεννα. Δέχτηκε αμέσως και πήρα μεγάλη χαρά. Και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έφτασε σαν δώρο από τον Άγιο Βασίλη το κείμενο και οι φωτογραφίες του! Όταν το διαβάσετε και παρακολουθήσετε τα βιντεάκια, θα καταλάβετε γιατί λέω ότι είναι δώρο αυτή η ανάρτηση. Ήθελα την ίδια στιγμή να το ανεβάσω, αλλά αυτές τις μέρες το πρόγραμμά μου δεν το ορίζω μόνη μου…
Άγγελε σ’ ευχαριστώ πολύ και από εδώ γι’ αυτό το μοίρασμα! Μέσα από τις γραμμές, τις εικόνες και τα βίντεο μας μετέφερες στη μακρινή Λίμα και προσωπικά ένιωσα σαν να ήμουν κι εγώ εκεί. Δεν μπορώ ακριβώς να εκφράσω πόσο πολύ μου αρέσει αυτό το, έστω και  μέσα από την οθόνη του υπολογιστή, ταξίδι!
  Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου, ο Θεός να είναι συνοδοιπόρος σου κάθε στιγμή! Καλή χρονιά με πολλές απίστευτες και μοναδικές εμπειρίες από όλες τις χώρες που θα επισκεφθείς στη συνέχεια!!

Ας απολαύσουμε τα Χριστούγεννα στο Περού!!!!!! Δείτε όλα τα βιντεάκια, είναι μοναδικά!

 “Tα Χριστούγεννα για μένα είχαν ξεκινήσει εδώ και περίπου δύο μήνες. Ήταν η πρώτη φορά, τότε, που άκουσα κάποιον να με λέει παπά-Νοέλ. Παπά-Νοέλ εδώ λένε τον Άγιο Βασίλη, και επειδή είμαι από τους πραγματικά ελάχιστους που φέρουν γεννειάδα, είναι μάλλον συνειρμικά αναπόφευκτο. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, δεν περνάει μέρα που να μην το ακούω.

 – Ε, “ντύθηκα” επιτέλους παπά-Νοέλ (για να συμμετάσχω στη Χριστουγεννιάτικη Ποδηλατάδα του δήμου Λίμας)

Το Περού είναι μια χώρα κατα κύριο λόγο Χριστιανική. Στην πλειονότητα τους οι πιστοί είναι Καθολικοί, αλλά υπάρχουν και αρκετοί Προτεστάντες (ευαγγελιστές, αντβεντιστές κ.α.). Αυτό σημαίνει ότι η συμμέτοχη στα χριστουγεννιάτικα εορταστικά έθιμα είναι σχεδόν… καθολική, χωρίς αυτό όμως να συνεπάγεται ότι η συμμετοχή του κόσμου και στον εκκλησιαστικό εορτασμό είναι ανάλογη. Γενικότερα, είναι ευρέως διάχυτο κοινωνικά το θρησκευτικό αίσθημα, αλλά αυτό δε φανερώνεται ανάλογα ως συμμετοχή στη ζωή της εκκλησίας. Τουλάχιστον έτσι όπως το ζω εγώ, ρωτώντας και παρατηρώντας.

Τις πρώτες δύο εβδομάδες του Δεκεμβρίου διένυσα 1800 χλμ. εντός Περού, περνώντας από την περιοχή της Αμαζονίας, μέσω των βουνών των Άνδεων, στην κατοικημένη ζώνη κατα μήκος των ακτών του Ειρηνικού. Στη διαδρομή υπήρχαν πολύ λίγα στοιχεία που να θύμιζαν Χριστούγεννα. Ο στολισμός ήταν πραγματικά ελάχιστος. Στη μνήμη μου έχω μόνο ένα στολισμένο δέντρο. Στην πρωτεύουσα του Περού, Λίμα, όπου και πέρασα τα Χριστούγεννα, η εικόνα ήταν σαφώς διαφορετική. Οι κεντρικές και οι πλούσιες συνοικίες θύμιζαν ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Εγώ μένω σε μία αρκετά φτωχή γειτονιά, και η διακόσμηση περιορίζεται μόνο κατ’ οίκον. Είναι ωραίο το οτι αφήνουν συχνά τις πόρτες των σπιτιών ανοιχτές και βλέπεις μέσα τα σαλόνια, τις κουζίνες κλπ. Κυρίως ακαταστασία παρατηρώ, αλλά το στολισμένο δέντρο δε λείπει. Αποφάσισα σήμερα να πάρω μαζί τη φωτογραφική μηχανή, αλλά συνάντησα μόνο την εξαίρεση του κανόνα.

Η κίνηση στους δρόμους το Σάββατο (παραμονή της εορτής) ήταν φρενήρης… Μικροπωλητές παντού οι οποίοι φωνάζουν με τσιριχτές φωνές ή κάνουν θόρυβο με την πραμάτεια τους για να τραβήξουν την προσοχή, μουσική απο λαμπάκια, από τηλεοράσεις, από πλανόδιους μουσικούς. Ανήμερα, πέρασε η μπάντα του δήμου έξω από το σπίτι και έπαιζε Χριστουγεννιάτικα, ενώ ακολοθούσε χορωδία. Δεν το περίμενα να πω την αλήθεια. Μου φάνηκε αρκετά δυτικού τύπου.

Φοβερό ενδιαφέρον είχε ο εκκλησιαστικός εορτασμός σε μια εκκλησία σχετικά κοντά στο Μάτσου Πίκτσου. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ήταν εν όψει Χριστουγέννων, αλλα ήταν πολύ ιδιαίτερος. Πέρα από την παραδοσιακή φορεσιά και το μουσικοχορευτικό τυπικό, προκαλεί ιδιαίτερη αίθηση η αγιογραφία του Ιησού, στην εικόνα, φορώντας φούστα – παραδοσιακό ένδυμα των Ίνκας. Ο ξεναγός έκανε λόγο για τις πρώτες απόπειρες του πληθυσμού να συγκεράσει την επιβαλλόμενη από τους ισπανούς Χριστιανική θρησκεία με τις τοπικές παραδόσεις.

Tα highlights βέβαια των εορταστικών εκδηλώσεων είναι κυριολεκτικά… high lights. Στην αλλαγή της μέρας, 24 βράδυ προς 25, το τι πανικός γίνεται από πυροτεχνήματα, δε λέγεται. (Βλέπεται όμως, στο βιντεάκι στο τέλος 😉 ) Επίσης, να έχετε υπόψιν σας πως είναι απαγορευμένα τα πυροτεχνήματα στην πόλη για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος. Και τέλος, ότι η μία εκ των κορών της οικογένειας, είπε ενώ είμασταν στην ταράτσα και κοιτάζαμε τα πυροτεχνήματα: “κε τρίστε ναβιδάδ” (τι στενάχωρα Χριστούγεννα), υπονοώντας ότι δεν έχει πολλά πυροτεχνήματα!!

Το τυπικό Χριστουγεννιάτικο γεύμα εδώ είναι η γαλοπούλα. Πήγα λοιπόν στην αγορά με τη μητέρα της οικογένειας να ψωνίσουμε για το γιορτινό τραπέζι. Μου είπε ότι την έχει βαρεθεί τη γαλοπούλα και μάλλον θα πάρει χοιρινό, αλλά περάσαμε και από τις γαλοπούλες να δούμε τιμές. Έπαθα ένα μικρό σοκ γιατί τη διάλεγες ζωντανή τη γαλοπούλα, τη ζυγίζανε, και μετά την σκοτώνανε/πνίγανε σε καυτό νερό, το οποίο διευκόλυνε το ξεπουπούλιασμα. (Μιλάμε για γιγαντιαία αγορά… η μεγαλύτερη της Λίμας, πόλη με 9 εκατομμύρια κατοίκους!) Πήραμε χοιρινό τελικά, το οποίο ήταν… άλλο πράγμα! Επίσης, είναι μεγάλη η λατρεία τους για τα πανετόν. Τα τσουρεκο-κέηκ με τα ζελεδάκια-φρουτάκια, που είναι τελευταία και στην Ελλάδα της μόδας.. Στο σπίτι που με φιλοξενούν, τρώμε πρωινό και βραδυνό σοκολάτα ρόφημα με πανετόν κάθε μέρα.

Εγώ γιόρτασα τα Χριστούγεννα στην Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας, την παραμονή. Δυστυχώς, η μόνη ορθόδοξη εκκλησία σε όλο το Περού (30 εκ. πληθυσμός). Παρόλο που ήταν ελληνική, πρέπει να ήμουν ο μόνος Έλληνας, μιας και όταν είπαμε το Πάτερ Ημών, μετα τα ισπανικά, ακολούθησαν κι άλλες γλώσσες. Στα αραβικά όλοι μαζί οι αραβόφωνοι, ακολούθως στα ρουμάνικα, στα ρώσικα. Στα Ελληνικά, το είπα μόνο εγώ κι ο ιερέας (που είναι από την Αργετινή). Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι την τελευταία Κυριακή προ της εορτής η εκκλησία είχε πάνω από 100 άτομα, ενώ τα Χριστούγεννα είμασταν το πολύ 30. Η χορωδία ήταν απολαυστική καθόλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, αλλά και μετά το πέρας αυτής, όπου ερμήνευσαν διάφορα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Γύρισα στο σπίτι, απολαύσαμε το χοιρινό, βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες, και μετά πήγαμε στην ταράτσα για τα πυροτεχνήματα. Το σπίτι είναι πάνω σε λόφο και η θέα ήταν μαγευτικά… εκρηκτική!”