Από χθες με φλερτάρει δουλειά στο γραφείο… Είναι και ενδιαφέρουσα μάλιστα. Και, εν πάσει περιπτώσει, προσοδοφόρα -αν μη τι άλλο να ένα καλό κίνητρο!!Κι όμως εγώ βαριέμαι. Από δω το φέρνω, από κει το φέρνω όλο και της ξεφεύγω.
Και αναρωτιέμαι: Μήπως έχω πρόβλημα τελικά; Τόσο καιρό παρακαλούσα κάτι να έρθει να ασχοληθώ, διάβασμα, νομολογίες, δικόγραφα – όλα αυτά τα άρρωστα που αρέσουν στους δικηγόρους. Ήρθαν μαζεμένα λοιπόν, πολλά και ωραία – πάλι με τη δικηγορίστικη έννοια ;)- πράγματα.
Κι εγώ αντί να στρωθώ, γράφω στο μπλοκάκι μου, χαζεύω συνταγές, βρίσκω κατασκευές, μιλάω με φίλες…
Πολλά ψυχολογικά θα μπορούσε να μου πει ο καλός μου φίλος, που είναι ψυχολόγος. Εγώ αρκούμαι στην γνωστή παροιμία: Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει!!!
Τα είπα λοιπόν και αμαρτία εξομολογημένη, δεν είναι αμαρτία!
Τελειώνω λοιπόν το διαλειμματάκι και πάλι στη δουλειά!
Καλό απόγευμα!