Φέτος πήγε σχολείο κι η μικρή μου Βαγγελίτσα. Ξεκίνησε παιδικό σταθμό, στο προ προνήπιο, φουλ πρόγραμμα! Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν αρκετά φορτισμένη συναισθηματικά, κυρίως για μένα, αφού ακόμα μου φαίνεται πολύ μικρή για να πάει σχολείο.
Όμως ενώ ξεκινήσαμε από το σπίτι μέσα στον ενθουσιασμό, όταν φτάσαμε εκεί και μπήκε στην τάξη, κατάπιε τη γλώσσα της. Στην αρχή δεν ξεκολλούσε από πάνω μου. Μετά την πήρε η δασκάλα και την έβαλε να ζωγραφίσει με τα άλλα παιδάκια κι εγώ κάθησα λίγο πιο πέρα σε κάτι καναπεδάκια. Λίγο αργότερα κατέβηκα κάτω και κάθησα στην αυλή παρέα με τις άλλες μαμάδες. Δεν έκλαψε καθόλου, αλλά εξακολουθούσε να μη μιλάει και να μην συμμετέχει σχεδόν καθόλου σε ό,τι έκαναν.
Το μεσημέρι, αφού έφαγαν, την πήρα και γυρίσαμε στο σπίτι και κάπως έτσι έληξε η πρώτη μέρα προσαρμογής, μαζί με τη μαμά. Από την επόμενη μέρα έφευγε με το σχολικό και μέρα με τη μέρα τα πράγματα καλυτέρευαν. Μέχρι το τέλος της πρώτης εβδομάδας είχε ξεθαρρέψει αρκετά, όπως μου είπε η δασκάλα της.
Το μεσημέρι, αφού έφαγαν, την πήρα και γυρίσαμε στο σπίτι και κάπως έτσι έληξε η πρώτη μέρα προσαρμογής, μαζί με τη μαμά. Από την επόμενη μέρα έφευγε με το σχολικό και μέρα με τη μέρα τα πράγματα καλυτέρευαν. Μέχρι το τέλος της πρώτης εβδομάδας είχε ξεθαρρέψει αρκετά, όπως μου είπε η δασκάλα της.
Όσο ήσυχη ήταν στο σχολείο, τόσο άταχτη ήταν στο σπίτι. Πραγματικά, αυτό το πράγμα της πρώτης εβδομάδας ήταν απίστευτο! Όσες αταξίες δεν έχει κάνει στα τρία χρόνια που ζει, τις έκανε αυτές τις μέρες. Ευτυχώς όμως, η δεύτερη εβδομάδα κύλησε πολύ πιο ήρεμα, στο σχολείο πια συμμετείχε σχεδόν κανονικά, οπότε ηρεμήσαμε και στο σπίτι.
Πλέον διανύοντας την τρίτη εβδομάδα, βλέπω πολλές αλλαγές. Καταρχήν έχει γίνει πολύ πιο κοινωνική μπροστά σε τρίτους, μιλάει, μπαίνει στις παρέες των παιδιών. Είχαμε λίγες ντροπές πάντα, έμενε δηλαδή κολλημένη πάνω μου για λίγη ώρα πριν πάει να παίξει ή πριν μιλήσει, όπου πηγαίναμε. Πολύ χάρηκα λοιπόν που σιγά σιγά το ξεπερνάει! Δεύτερον όλο τραγουδάει, τραγουδάκια που τα ακούμε κι εμείς συνέχεια, αλλά και καινούργια. Σήμερα την ώρα που περιμέναμε το σχολικό μου έλεγε ένα για το φθινόπωρο, ότι πέφτουν τα φύλλα και έρχονται οι βροχές (δεν το κατάλαβα και πολύ, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα!;-) ).
Μου διηγείται διάφορα για όσα κάνουν στο σχολείο με τη δασκάλα, για αυτά που κάνουν τα άλλα παιδάκια, για το κοριτσάκι που ήταν στεναχωρημένο και δεν έτρωγε, για το αγοράκι που δεν ήθελε να κοιμηθεί κι άλλα διάφορα!
Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι αυτή η χρονιά θα κυλήσει όμορφα. Το σχολείο και τους ανθρώπους του, τους ξέρω, οπότε είμαι βέβαιη ότι την φροντίζουν.
Καλή αρχή λοιπόν μικρό σαμιαμιδάκι μου!
Καλή αρχή και καλή προσαρμογή και σε όλα τα μικρούλια που ξεκίνησαν τώρα, αλλά και σε μας τις μαμάδες. Γιατί η αλήθεια είναι πως έχουμε κι εμείς τεράστια αγωνία κάθε Σεπτέμβρη.
Σας φιλώ!
Πλέον διανύοντας την τρίτη εβδομάδα, βλέπω πολλές αλλαγές. Καταρχήν έχει γίνει πολύ πιο κοινωνική μπροστά σε τρίτους, μιλάει, μπαίνει στις παρέες των παιδιών. Είχαμε λίγες ντροπές πάντα, έμενε δηλαδή κολλημένη πάνω μου για λίγη ώρα πριν πάει να παίξει ή πριν μιλήσει, όπου πηγαίναμε. Πολύ χάρηκα λοιπόν που σιγά σιγά το ξεπερνάει! Δεύτερον όλο τραγουδάει, τραγουδάκια που τα ακούμε κι εμείς συνέχεια, αλλά και καινούργια. Σήμερα την ώρα που περιμέναμε το σχολικό μου έλεγε ένα για το φθινόπωρο, ότι πέφτουν τα φύλλα και έρχονται οι βροχές (δεν το κατάλαβα και πολύ, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα!;-) ).
Μου διηγείται διάφορα για όσα κάνουν στο σχολείο με τη δασκάλα, για αυτά που κάνουν τα άλλα παιδάκια, για το κοριτσάκι που ήταν στεναχωρημένο και δεν έτρωγε, για το αγοράκι που δεν ήθελε να κοιμηθεί κι άλλα διάφορα!
Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι αυτή η χρονιά θα κυλήσει όμορφα. Το σχολείο και τους ανθρώπους του, τους ξέρω, οπότε είμαι βέβαιη ότι την φροντίζουν.
Καλή αρχή λοιπόν μικρό σαμιαμιδάκι μου!
Καλή αρχή και καλή προσαρμογή και σε όλα τα μικρούλια που ξεκίνησαν τώρα, αλλά και σε μας τις μαμάδες. Γιατί η αλήθεια είναι πως έχουμε κι εμείς τεράστια αγωνία κάθε Σεπτέμβρη.
Σας φιλώ!