Εχθές ήταν η τελευταία μέρα στο σχολείο για την Κωνσταντίνα. Τελείωσε το προνήπιο, από Σεπτέμβρη αρχίζει η υποχρεωτική εκπαίδευση, το νηπιαγωγείο.

(Προσωπικά  θεωρώ απαράδεκτο αυτό το σύστημα, που τα παιδάκια από τόσο πολύ μικρά γεμίζουν υποχρεώσεις, ύλη που ΠΡΕΠΕΙ να βγει μέχρι το τέλος της χρονιάς και τα όμοια. Ευτυχώς που υπάρχουν νηπιαγωγοί, που δεν αντιμετωπίζουν τα πεντάχρονα σα μαθητές που ΠΡΕΠΕΙ να μάθουν οπωσδήποτε, αλλά τους τα μεταφέρουν όλα με κέφι και μέσα από το παιχνίδι. Αυτό όμως είναι μεγάλη κουβέντα.)

Καθώς την κοίταζα το πρωί που είχα πάει  να χαιρετήσω τη δασκάλα της, σκεφτόμουν πόσο πολύ την άλλαξε το σχολείο. Έχω ακόμα στο  μυαλό μου την εικόνα της την πρώτη μέρα εκεί. Ανεξάρτητη βέβαια, δε γύρισε ούτε να με δει όση ώρα είχα μείνει εκεί, αλλά μαζεμένη και λίγο σιωπηλή. Ακόμα και στη γιορτή των Χριστουγέννων, τα λογάκια της τα είχε πει μαζεμένη, λίγο ντροπαλή. Τώρα καμία σχέση! Αγαπητή από όλα τα παιδιά, έχει φίλους όλο το σχολείο, από το βρεφικό τμήμα, μέχρι τα νήπια, συμμετέχει σε όλα, φτιάχνει ιστορίες, θεατρικά με τις φίλες της, ζουζουνίζει (όπως μου λέει η δασκάλα της), έχει το θάρρος της γνώμης της.

Όλα αυτά βέβαια είναι αποτέλεσμα της δουλειάς της δασκάλας της. Μια γλυκύτατη κοπέλα, που δε φοβάται να δείξει τρυφεράδα στα παιδιά, αλλά τους έμαθε και τα όρια. Μέσα από παιχνίδια και ιστορίες τα παιδιά έμαθαν ένα σωρό πράγματα. Και το πιο σημαντικό για μένα, τα βοήθησε να μάθουν τι σημαίνει ομάδα, να λύνουν τις διαφορές τους, να συνυπάρχουν, να συνεργάζονται. Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενη που η πρώτη δασκάλα της Κωνσταντίνας μου ήταν η Χρύσα. Δε θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα καλύτερο!

Για να την ευχαριστήσουμε και επειδή κατά πάσα πιθανότητα του χρόνου δε θα είμαστε πάλι μαζί της, ετοιμάσαμε με την Κωνσταντίνα τα δώρα της. Μια χειροποίητη κορνίζα, σαν αυτή που έδειξα στο περιοδικό μας, με μια φωτογραφία που είναι η Κωνσταντίνα με την κ.Χρύσα και ένα χειροποίητο σημειωματάριο. Βέβαια, η Κωνσταντίνα από τη λαχτάρα της να δώσει το δώρο στη δασκάλα της, τα πήρε χωρίς να με ρωτήσει και της τα πήγε χωρίς να προλάβω να τα αμπαλάρω, ούτε και να τα φωτογραφίσω. Γι’ αυτό θα σας δείξω μόνο το σημειωματάριο, που το τράβηξα – ευτυχώς- όταν το φτιάχναμε.

Χάρηκα πάρα πολύ όταν είδα πόσο πολύ της άρεσε και μάλιστα μου είπαν γι’ αυτό κι οι άλλες δασκάλες, πόσο τους άρεσε που ήταν χειροποίητα από την Κωνσταντίνα! 🙂

Κάπως έτσι λοιπόν τελείωσε η πρώτη σχολική χρονιά μας. Το κοριτσάκι μου σιγά σιγά μεγαλώνει, το Σεπτέμβρη θα πάει κι η Βαγγελίτσα μου σχολείο. Μήπως θέλω κι άλλο μωρό;;; 😉

Σας χαιρετώ φίλοι μου και σας εύχομαι ένα υπέροχο καλοκαιράκι!
Θα τα πούμε και πάλι σύντομα!
Μέχρι τότε…

 
Σας φιλώ!!!

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *