Εδώ και (νομίζω) δύο ή τρία χρόνια η Ειρήνη ή αλλιώς γνωστή ως Mamangelic μου είχε προτείνει να κάνουμε μια οικογενειακή φωτογράφιση. Διαρκώς όμως κάτι γινόταν και όποτε το κανονίζαμε είτε θα έβρεχε, είτε κάποιος θα αρρώσταινε, είτε τελικά θα προέκυπτε άλλη επείγουσα δουλειά, κοντολογίς, δεν έτυχε. Κοντά κοντά όμως με μένα γέννησε κι άλλη μια φίλη blogger, η Litsart, με ελάχιστες μέρες διαφορά. Μην τα πολυλογώ, όταν μου έστειλε τις υπέροχες θεματικές φωτογραφίες που είχε βγάλει τη μπουμπού της ζήλεψα κι επειδή εγώ δεν έχω το ταλέντο της, σκέφτηκα να απευθυνθώ στην ειδικό, δηλαδή την Ειρήνη. Εκείνη δέχτηκε και το κανονίσαμε αμέσως, γιατί όταν κάτι είναι να γίνει για καλό, όλα τα εμπόδια χάνονται!

Η φωτογράφιση θα γινόταν στο σπίτι μας, μιας και ακόμα δεν είχαμε σαραντίσει με το φατσάκι. Η Ειρήνη μου είχε δώσει εκ των προτέρων αναλυτικές οδηγίες για τα ρούχα των παιδιών και το χώρο. Κι έτσι η μέρα έφτασε και μαζί της η Ειρήνη αγκαλιά με το γλυκό της μπεμπάκο και τη φωτογραφική της μηχανή . Η Ειρήνη έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, που δεν σε κάνει να νιώθεις πίεση την ώρα εκείνη, μιας και από όσο κατάλαβα προτιμά τις πιο αυθόρμητες και πηγαίες στιγμές. Τα κορίτσια μου ως γνωστόν πετάνε τη σκούφια τους για φωτογραφίες και έτσι δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου. Το φατσάκι ήταν από τότε ένα πολύ καλόβολο μωράκι και σε όλη τη διάρκεια της φωτογράφισης δεν έκλαψε σχεδόν καθόλου, ενώ ήταν και ξύπνιος σχεδόν όλη την ώρα. 

Όταν μετά από λίγες μέρες πήρα στα χέρια μου το αποτέλεσμα, κοινώς έπαθα πλάκα. Καταρχήν δεν πίστευα ότι όντως αυτές οι φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί στο σπίτι μας. Τόσο φωτεινές και λαμπερές. Έπειτα, είχε πιάσει σε κάθε παιδί ακριβώς το τι είναι, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Το τσαχπίνικο βλέμμα της Ευαγγελίας, το χαμόγελο της Κωνσταντίνας, τις φατσούλες του μωρού. Μην μιλήσω δε για τις λεπτομέρειες που κατάφερε να πιάσει με το φωτογραφικό της φακό , χειλάκια, πατουσάκια,  εκφράσεις, χεράκια και βλέμματα…

Τελικά καμιά φορά οι “αμερικανιές” που μπορεί να σνομπάρουμε δημιουργούν μερικές από τις πιο όμορφες αναμνήσεις! Το μόνο που μετανιώνω είναι πως δεν βγήκα κι εγώ φωτογραφία μαζί με τα παιδιά, γιατί η διάθεσή μου κυρίως και η εμφάνισή μου δευτερευόντως , με έκαναν να μην έχω καμία διάθεση να φωτογραφηθώ -και κακώς, γιατί πότε άλλοτε θα έχω τόσο μικρό το μωρό μου και τα κορίτσια; Δεν πειράζει όμως!

Αν θέλετε να δείτε και άλλες δουλειές της Ειρήνης, της οποίας το ταλέντο να σημειώσω πως είναι αναγνωρισμένο και βραβευμένο, δείτε τις εδώ στο site της.

Και αν ακόμα διστάζετε ή σνομπάρετε την ιδέα μιας φωτογράφισης, ίσως να αλλάξετε κι εσείς

γνώμη!