Χριστός Ανέστη !
Δύσκολο να εκφραστεί αυτό το συναίσθημα , κάθε φορά που ακούω αυτές τις λέξεις στην εκκλησία.
Είναι η πραγμάτωση της ελπίδας, η διαβεβαίωση της πίστης, η χαρά του θριάμβου , είναι η ύψιστη πράξη αγάπης.
Γιατί τι αποδεικνύει πιο περίτρανα την αγάπη από το να σου χαρίσει κάποιος ελπίδα και χαρά;
Είναι η πραγματικότητα ότι τα σκοτάδια του θανάτου σκόρπισαν μια φορά και σκορπίζουν πάντα, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Και η άνοιξη είναι τόσο σημαδιακή, τόσο συμβολική, αφού όλη η φύση γύρω μας φωνάζει την πραγματικότητα της Ανάστασης.
Πώς μπορείς να το αρνηθείς, όταν βλέπεις το σπόρο που έθαψες να γίνεται δέντρο;
Όταν βλέπεις τα κατάξερα κλαδιά να πρασινίζουν και τίποτα να μην θυμίζει την ξεραϊλα του χειμώνα;
Κι όταν ανασταίνονται τα άψυχα γύρω μας, είναι δυνατόν Εκείνος που τα έφτιαξε, να μην ανασταινόταν;
 |
| via |
Ή μήπως είναι δυνατόν να άφηνε εμάς, τα παιδιά Του, χωρίς την πραγματικότητα της ανάστασης;
Το φωνάζουν όλα γύρω μας, ας το φωνάξουμε κι εμείς κι ας το πιστέψουμε βαθιά:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!