Αυτή η ανάρτηση έχει τίτλο «Be my valentine (δεκαπέντε χρόνια μετά)» και το θέμα είναι αυτό που λέει ο τίτλος!

Ας μιλήσουμε λίγο για τον έρωτα, αλλά όχι αυτόν που μας «πουλάνε» τα ζαχαροπλαστεία και οι διαφημίσεις. Ας μιλήσουμε για τον έρωτα μέσα στον γάμο, όταν τα χρόνια κοινής ζωής έχουν γίνει διψήφιος αριθμός, τα παιδιά έχουν πολλαπλασιαστεί και μεγαλώσει και τα πυροτεχνήματα του πρώτου καιρού έχουν προ πολλού σβήσει.

Τελικά ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;

Πριν πολλά χρόνια, στο ξεκίνημα ακόμα της έγγαμης ζωής μου είχα παρακολουθήσει μια συζήτηση/ομιλία του ψυχιάτρου κ. Δημήτρη Καραγιάννη, που έγινε αφορμή να γίνει πεποίθηση, μια σκέψη που μέχρι τότε ακόμα ήταν κάπως συγκεχυμένη στο μυαλό μου. Η ομιλία αφορούσε τον έρωτα μέσα στο γάμο και ξεκίνησε με την εξής ερώτηση: τελικά ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα; Η απάντηση, που συμπερασματικά δόθηκε, ήταν πολύ λογική, απλή, αλλά και πολύ δύσκολη. Ο γάμος δεν σκοτώνει τον έρωτα. Ο μη ερωτικός άνθρωπος είναι αυτός που σκοτώνει το γάμο του. Ποιος είναι ο ερωτικός άνθρωπος; Αυτός που αγαπάει, το σύντροφό του, τα παιδιά του, τη δουλειά του, τη ζωή. Αυτός που χαίρεται με όλα όσα έχει στη ζωή του, που ευχαριστιέται την κάθε στιγμή. Αν δεν είμαστε έτσι, τότε ο έρωτας είναι κάτι άπιαστο.

Ο ερωτικός άνθρωπος

Από τότε μέχρι τώρα είχα πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσω την αλήθεια αυτών των λόγων. Στην πραγματικότητα είχα την ευκαιρία να καταλάβω τι σημαίνει το να είσαι ερωτικός άνθρωπος, όπως το εννοούσε ο ομιλητής. Ας είμαστε ειλικρινείς: η καθημερινότητα είναι δύσκολη. Όσο περνά ο καιρός, οι υποχρεώσεις αυξάνονται. Οι ευθύνες μεγαλώνουν, μαζί με εμάς. Προβλήματα και δυσκολίες κάθε λογής προκύπτουν. Η κούραση συχνά σβήνει κάθε διάθεση για ρομαντισμό. Ο προσωπικός χρόνος μειώνεται στο ελάχιστο. Ακόμα ακόμα, εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε, όσο μεγαλώνουμε.
Αυτά στ’ αλήθεια ακούγονται πολύ απογοητευτικά. Κι όμως εδώ έρχεται να μπει η έννοια του ερωτικού ανθρώπου. Σ’ αυτήν την δύσκολη καθημερινότητα, έρχεται ο έρωτας για την ίδια την ζωή, η διάθεση να ξεπερνάς τις δυσκολίες, να μην στέκεσαι σ’ αυτές. Εδώ έρχεται ο ερωτικός άνθρωπος, με την διάθεσή του να αγαπάει το κάθετι, όμορφο ή δύσκολο και αλλάζει τα πάντα. Έρχεται ο ερωτικός σύντροφος, που βλέπει όμορφο το ταίρι του όταν είναι ξεκούραστο κι όταν είναι με μαύρους κύκλους από το ξενύχτι. Που θαυμάζει το ταίρι του όταν το βλέπει ντυμένο στα καλά του κι όταν το βλέπει με τις ξεχυλωμένες πιτζάμες που έχουν πάνω μουτζούρες από τα χεράκια του μικρού.

Γι΄αυτόν τον έρωτα εγώ ήθελα σήμερα να σας μιλήσω. Για τον έρωτα που μέσα στα χρόνια της κοινής ζωής, αλλάζει και μετασχηματίζει την σχέση, που την πλαταίνει και την βαθαίνει. Για τον έρωτα που δεν είναι πια πυροτέχνημα, αλλά γίνεται φως σταθερό και μόνιμο. Για τον έρωτα που δεν κρύβει τις εκπλήξεις του πρώτου καιρού, αλλά δεν σταματάει να ενθουσιάζει.

Πώς κρατάμε ζωντανό τον έρωτα;

Η πραγματικότητα του γάμου μπορεί να είναι πολύ συχνά πεζή. Ούτε καρδούλες και λουλούδια, ούτε πρωινό στο κρεβάτι. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το θέμα είναι πώς μέσα σε αυτή την πεζότητα, χωρίς φωναχτά πράγματα ή μεγαλοπρεπείς κινήσεις, θα μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε την χαρά στην σχέση μας και να κρατήσουμε ζωντανό αυτόν τον έρωτα, που είναι φως σταθερό.
Όπως με τα περισσότερα πράγματα η απάντηση βρίσκεται στα απλά, τόσο απλά που απορεί κανείς, μα είναι δυνατόν μόνο αυτό; Ναι μόνο αυτό.

Μιλάμε και συζητάμε διαρκώς

Συζήτηση. Μην σταματάτε να μιλάτε. Τον πρώτο καιρό απολαμβάναμε να συζητάμε για τα πάντα, όσο ασήμαντο κι αν μπορεί να ήταν. Γιατί άραγε να σταματήσουμε αυτή την απόλαυση της συζήτησης στην συνέχεια; Μα τώρα είναι που είναι πιο σημαντική και απαραίτητη. Συζήτηση για φαινομενικά πεζά και τελείως υλικά πράγματα και συζήτηση για πιο βαθιά και ουσιώδη. Συζήτηση για τα συναισθήματα και συζήτηση για πνευματικές αναζητήσεις και για επιθυμίες και για νέα ξεκινήματα. Συζήτηση στις χαρές και συζήτηση μετά από κάθε διαφωνία ή τσακωμό.
Καλημέρα. Ένα από τα βιβλία που με έχουν σημαδέψει είναι η Πολυάννα. Όχι μόνο το πρώτο βιβλίο με το παιχνίδι της χαράς, αλλα και τα υπόλοιπα, στην ενηλικη και έγγαμη ζωή της. Θυμάμαι λοιπόν μια περίσταση, όπου ο Τζίμμυ έφυγε από το σπίτι χωρίς να αποχαιρετίσει την Πολυάννα, γιατί είχε αργήσει και ήταν βιαστικός. Όλη την ημέρα η Πολυάννα αισθανόταν σαν άρρωστη. Όταν το είχα διαβάσει την πρώτη φορά, μου είχε φανεί κάπως υπερβολικό. Έπειτα όμως κατάλαβα τι εννοούσε. Πες καλημέρα, δώσε φιλί.

Date night (εντός, εκτός και επί τα αυτά)

Ραντεβού. Υπάρχει ένα βιβλίο, πώς να απλοποιήσετε την ζωή σας λέγεται, εντελώς αμερικανιά. Δίνει οδηγίες από το πώς να τακτοποιείς το συρτάρι σου, μέχρι πώς να ανανεώσεις την σχέση σου. Δεν κυκλοφορεί νομίζω πια, ίσως γιατί η ελληνική πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που περιγράφει. Παρόλαυτά, λέει μέσα κάποια πράγματα που είναι πολύ αληθινά. Όπως για παράδειγμα, το να δώσουμε ραντεβού με τον/την συντροφό μας. Να κανονίσουμε δηλαδή μια μέρα της εβδομάδας, που θα έχουμε ραντεβού, κανονικά, όπως κανονίζουμε πχ ένα ραντεβού εργασίας ή στο γιατρό. Το ραντεβού, συμπληρώνω εγώ, δεν χρειάζεται να είναι σε κάποιο ρομαντικό εστιατόριο, μπορεί να γίνει και στο σαλόνι ή στην κουζίνα του σπιτιού. Μπορεί να φοράς πυτζάμες ή ένα ωραίο φόρεμα. Μπορεί να ανάψεις κεριά ή να τρως ποπκορν. Απλά κάντε το ραντεβού. Μιλήστε για το πρόγραμμα της εβδομάδας, κοιταχτείτε λίγο στα μάτια, καθίστε σε σιωπή κρατώντας τα χέρια. Αλλάζει η διάθεση για πολλές μέρες. Πιστέψτε με.

Πες το – κάνε το

Όμορφα λόγια – μικρές πράξεις. Τα όμορφα λόγια συνήθως είναι καλύτερα από τα λουλούδια ή ακριβά δώρα. Δεν κοστίζουν τίποτα και χαρίζουν χαμόγελα. Λειαίνουν δύσκολες στιγμές και δυναμώνουν σε καταστάσεις κατάρρευσης. Από την άλλη, μικρές πράξεις όπως το άδειασμα του πλυντηρίου πιάτων, η τακτοποίηση των κρεβατιών, το να βάλει τα παιδιά για ύπνο, το να μην γκρινιάξεις όσο κουρασμένος κι είσαι, είναι μικρές και ίσως φαίνονται ασήμαντες, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι πιο σημαντικές και από το να πας τριήμερο ταξίδι σε μαγικό προορισμό. Γιατί δείχνουν το αληθινό νοιάξιμο, τον σεβασμό, την αγάπη που κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Ενθάρρυνση, στήριξη, επιβράβευση

Ενθάρρυνση – στήριξη – επιβράβευσης: σε προηγούμενη ανάρτηση σας μίλησα για την σχέση ως σχολείο και πώς μέσα από την στήριξη του ενός προς τον άλλον, το ζευγάρι προοδεύει. Επανέρχομαι σ’ αυτό λοιπόν. Η ενθάρρυνση, μια πράξη στήριξης, ένας λόγος επιβράβευσης, όλα αυτά δίνουν φτερά.

Μην αφήνεσαι

Υπάρχει ένα βιβλίο, για το οποίο έχω μιλήσει πολλές φορές από τότε που το πήρα στα χέρια μου. Έχει τίτλο ‘Το μυστήριο της εν χριστώ συζυγίας του π. Δημητρίου Αθανασίου, από τις εκδόσεις Άθως. Όταν το πήρα στα χέρια μου πρώτη φορά και άρχισα να το ξεφυλλίζω, άρχισα να φωνάζω μόνη μου από χαρά κι ενθουσιασμό! Χρόνια έψαχνα ορθόδοξο βιβλίο τόσο προσγειωμένο, πρακτικό, που να απηχεί την σύγχρονη έγγαμη ζωή και να απαντά σε όσα απασχολούν τα νέα πιστά ζευγάρια. Ανάμεσα στα πολλά που λέει, σημειώνει κάτι πολύ σημαντικό – που το έχω διαπιστώσει και μόνη μου, αλλά χαίρομαι που το βρίσκω γραμμένο σε ένα τέτοιο βιβλίο. Κι έχει να κάνει με την φροντίδα του εαυτού μας, ως αποτέλεσμα της αγάπης μας για τον άλλον. Γράφει ο συγγραφέας πως η αντιμετώπισή μας σε αυτά τα φαινομενικά μικρά θέματα είναι ενδεικτικά και της πνευματικής μας κατάστασης. Οι έγγαμοι έχουμε τον αγώνα μας μέσα στον γάμο: ένα κομμάτι του είναι να βαθύνουμε την σχέση μας με τον σύζυγο που μας έδωσε ο Θεός. Και η σχέση μας είναι και σωματική. Αν αδιαφορήσουμε γι’ αυτήν τότε είναι σαν να απαρνούμαστε ένα μέρος του αγώνα αυτού. Υπάρχει μια σύγχυση στο θέμα αυτό και είναι καλό να μην φτάνουμε στις υπερβολές. Κι αν έχουμε λογισμούς, καλό είναι να συζητήσουμε με τον πνευματικό μας, για να μας καθοδηγήσει σωστά, όπως γράφει και ο απόστολος Παύλος, να μην αποστερούμε ο ένας από τον άλλον, για να μην αμαρτάνουμε.

Πνευματική ζωή

Αυτό είναι ένα πιο δύσκολο ζήτημα. Όλα είναι όμορφα όταν το ζευγάρι έχει κοινή πορεία και στην πνευματική ζωή. Όμως πολύ συχνά έχω βρεθεί σε συζητήσεις με κοπέλες που οι σύζυγοί τους δεν πιστεύουν ή απλά δεν ενδιαφέρονται για την πνευματική ζωή. Πιστεύω όμως πως ο Θεός δίνει άλλη δύναμη και ξεχωριστές ευλογίες και παρηγοριά σε τέτοιες περιπτώσεις. Και πιστεύω επίσης, πως κανένα παράδειγμα σταθερότητας δεν πηγαίνει χαμένο.

Μην κοιμάσαι θυμωμένη

. Το λέει και ο Απόστολος: ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών. Βασική αρχή κι αυτή, που την άφησα για το τέλος, όπως η καληνύχτα. Η καληνύχτα κλείνει τον κύκλο της μέρας. Αφήνει πίσω της τα άσχημα, κρατά τα όμορφα. Γενικά, ό,τι κρατάμε μεταξύ μας χωρίς να το λύνουμε, απλά γιγαντώνεται για κάποια στιγμή θα γίνει τόσο μεγάλο, που θα καλύψει ό,τι άλλο όμορφο υπάρχει.

Κλείνοντας…

Το να κρατήσεις ζωντανό τον έρωτα προφανώς δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Το να γίνεις ο ίδιος ερωτικός άνθρωπος, επίσης δεν είναι κάτι απλό. Χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια. Και υπάρχουν αποτυχίες και δύσκολες ώρες και στιγμές απογοήτευσης και μέρες όπου όλα φαίνονται πως γίνονται λάθος και τσακωμοί και πιθανόν να ξεφύγουν και κάποια λόγια που πληγώνουν. Ο γάμος γενικά είναι κάτι δυναμικό, που δεν έχει γραμμική πορεία, αλλά ακολουθεί ολόκληρη την ζωή μας. Και αυτό είναι όμορφο και περιπετειώδες και ενδιαφέρον. Πολύ πιο ενδιαφέρον από κάθε ρομαντική ταινία, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτυπώσει την ομορφιά που ανακαλύπτει ένα ζευγάρι που είναι μαζί για πάρα πολλά χρόνια.

Σε καμία περίπτωση δεν δίνω οδηγίες, ούτε κάνω την έξυπνη. Μοιράζομαι μόνο ό,τι έχει βοηθήσει στον δικό μου γάμο, αλλά και όσα βλέπω σε άλλα αγαπημένα ζευγάρια, που παραδειγματίζουν κι εμένα. Ο αγώνας για να γίνουμε άνθρωποι ερωτικοί, που αγαπούν και χαίρονται την ζωή, άνθρωποι που τελικά δοξολογούν τον Θεό, δεν σταματά ποτέ. Μην σας πω, πως μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε καλύτερα τι σημαίνει αυτό και ο αγώνας γίνεται ακόμα πιο έντονος. Αξίζει όμως κάθε προσπάθεια!