Πριν λίγες μέρες διάβασα μια εξαιρετικά ανησυχητική είδηση, που απλά επιβεβαίωσε αυτό που εδώ και χρόνια ακούμε για την πλήρη άγνοια των νέων παιδιών για τα βασικά της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας. Στη Φιλοσοφική σχολή σε εξέταση για τα μεταπολεμικά λογοτεχνικά έργα, η καθηγήτρια διαπίστωσε παραλαμβάνοντας το γραπτό μιας φοιτήτριας  πως είχε γράψει για ένα έργο του 1937. Στην ερώτηση της λοιπόν πότε έγινε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η απάντηση ήταν: δεν ξέρω. Την ίδια απάντηση έδωσαν και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι φοιτητές. Προσωπικά οφείλω να ομολογήσω πως όταν το διάβασα αυτό ανατρίχιασα και τρόμαξα. Τελικά καταφέραμε να μεγαλώσουμε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων, που αποφοιτούν από το λύκειο με μια σούπα γνώσεων στο μυαλό τους και μια άγνοια για σχεδόν τα πάντα. 

Δεν μου αρέσουν ούτε οι συνωμοσιολογίες ούτε οι κινδυνολογίες. Μου αρέσει όμως η δράση. Και πάντα προσπαθώ να ξεκινώ από τον εαυτό μου και τα παιδιά μου, μήπως έτσι, λίγο λίγο ο καθένας και τελικά όλοι μαζί καταφέρουμε κάτι να αλλάξουμε, κάτι να διορθώσουμε. 

Πλησιάζει λοιπόν και φέτος η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Πέρυσι είχα πάθει ένα σοκ παρακολουθώντας την σχολική γιορτή και αποφάσισα πως για όλα θα μιλάμε στο σπίτι, μπας και μάθουν κάτι τα παιδιά. Εκτός από δραστηριότητες, βιντεάκια ιστορικού περιεχομένου που βλέπουμε κάθε τόσο με τα κορίτσια και τις ιστορίες του παππού, της γιαγιάς και της προγιαγιάς, φέτος βρήκα και ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο θέλω να προτείνω και σε εσάς. 

Πρόκειται για το βιβλίο “Η Ελευθερία και το ταξίδι της ελληνικής σημαίας”. Η Ελευθερία, ένα κοριτσάκι της τετάρτης δημοτικού πέφτει πάνω σε μια παλιά ελληνική σημαία στην αποθήκη του σχολείου της, ενώ ετοίμαζαν τη σχολική γιορτή. Η σημαία την προσκαλεί σε ένα ταξίδι και έτσι η περιπέτεια ξεκινά για την  μικρή Ελευθερία. Με τη σημαία γυρίζουν πίσω στο χρόνο της γέννησης του σύγχρονου ελληνικού κράτους, στους αγώνες για την ελευθερία και στις μεγάλες ιστορικές στιγμές. Το ταξίδι συνεχίζεται με στάσεις σε όλα τα σημαντικές στιγμ’ες του 1940 , αλλά και της γερμανικής κατοχής και των αγώνων για την απελευθέρωση. Κι επειδή η ελληνική ιστορία δεν σταματά ποτέ να μας συναρπάζει, η Ελευθερία και η σημαία φτάνουν και έξω από το Πολυτεχνείο του 1973. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει πλούσιο υλικό με στοιχεία και χρονολογίες των ιστορικών γεγονότων, φωτογραφικό υλικό , ποιήματα και δραστηριότητες. 

Το βιβλίο το διαβάζουμε μαζί με τα κορίτσια, για να μπορούμε να συζητάμε, να συμπληρώνουμε και να εξηγούμε. Θεωρώ απίστευτα  σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν από πού ερχόμαστε, ποιοι ήταν αυτοί που έζησαν πριν από εμάς και θέλω να καταλάβουν γιατί είναι απαραίτητο να αγαπάμε την πατρίδα μας και το πιο ιερό της σύμβολο την ελληνική σημαία, για να ξέρουν πού πηγαίνουμε και ποιο προσανατολισμό έχουμε. Το βιβλίο αυτό είναι εξαιρετικό βοήθημα. Η συγγραφέας Πηνελόπη Μωραίτου μιλάει στη γλώσσα των παιδιών κινώντας διαρκώς το ενδιαφέρον τους με τη ζωηρή ροή της αφήγησης, ενώ η εικονογράφηση της Πέγκυς Φούρκα ζωντανεύει την ιστορία πολύ όμορφα. 

Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε. Μόνο έτσι έχουμε μέλλον. Και είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε τις αξίες μας και την ταυτότητά μας, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε μέσα σε αυτό το χαμό της εποχής μας. Το μεγάλο μέρος της ευθύνης να τα μάθουμε αυτά στα παιδιά μας είναι στους γονείς πια. Ας μην εφησυχάζουμε λοιπόν. 

Σας φιλώ!

(Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πορφύρα και μπορείτε να το βρείτε στο  site των εκδόσεων εδώ, αλλά και σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία)