Γράφει η Ζωή Καλαμάρα

Τα τελευταία χρόνια το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει την τιμητική του στην Ελλάδα. Διαρκώς ανακαλύπτουμε νέους συγγραφείς, κυρίως Σκανδιναβούς, οι οποίοι μας χαρίζουν πολλά και περίπλοκα μυθιστορήματα, με βασανισμένους επιθεωρητές που περνούν διά πυρός και αλκοόλ για να διαλευκάνουν φαινομενικά άλυτες υποθέσεις. Η τάση είναι να δημιουργούνται συνεχώς όλο και πιο πολυσέλιδα, όλο και πιο ανατρεπτικά βιβλία, με ιστορίες που κάποιες φορές μοιάζει απλώς να κυνηγούν τον αιφνιδιασμό του αναγνώστη εις βάρος της λογικής ή της αληθοφάνειας. Ωστόσο, το κλασικό έχει καταξιωθεί ως τέτοιο για κάποιον λόγο. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη πως το διεθνώς αναγνωρισμένο ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα και αυτό με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως από οποιοδήποτε άλλο του είδους του, ανήκει στην βασίλισσα της αστυνομικής λογοτεχνίας, Agatha Christie. Πρόκειται για το βιβλίο της “Και δεν έμεινε κανένας”.

Το πιο δημοφιλές μυθιστόρημά της Agatha Christie, γνωστό αρχικά ως Δέκα μικροί νέγροι, έπεσε θύμα του παραλογισμού της πολιτικής ορθότητας και μετονομάστηκε τελικώς στο δυσοίωνο και κραυγαλέα προδοτικό της πλοκής Και δεν έμεινε κανένας. Ωστόσο, όποιον τίτλο κι αν του δώσουν κι όσες φορές κι αν τον αλλάξουν, δεν θα πάψει να είναι το ευφυέστερο αστυνομικό μυθιστόρημα που έχει δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα.

Η πλοκή

Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι φτάνουν στο απομονωμένο νησάκι Soldier, καλεσμένοι ενός μυστηριώδους οικοδεσπότη. Καθώς μαζεύονται για να δειπνήσουν στην έπαυλη όπου φιλοξενούνται, ένας δίσκος γραμμοφώνου αρχίζει να παίζει και η φωνή του αόρατου οικοδεσπότη τούς κατηγορεί πως καθένας τους κρύβει κι από έναασυγχώρητο μυστικό. Προτού τελειώσει η βραδιά, ένας από τους καλεσμένους πέφτει νεκρός. Οι υπόλοιποι συνειδητοποιούν έντρομοι πως βρίσκονται παγιδευμένοι σ’ ένα έρημο νησί, μ’ έναν δολοφόνο να παραμονεύει ανάμεσά τους. Έναν δολοφόνο που θα χτυπήσει ξανά. Και ξανά. Μέχρι να μην μείνει πια κανένας.

Πρόκειται για ένα πανέξυπνο, ανατριχιαστικό όσο και όπου πρέπει, απολαυστικόαστυνομικό μυθιστόρημα που δικαίως μπορεί να θεωρηθεί ‘’τέλειο’’. Αδύνατο για οποιοδήποτε άλλο να συγκριθεί μαζί του. Ακόμα κι αν έχει, που λογικά θα έχει, έναν πολύ καλύτερο τίτλο.