Καλησπέρα στα καλά μου φιλαράκια! Κατ’  αρχήν να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα τα όμορφα μηνύματα που πήρα από χθες. Πραγματικά, μου κάνατε καλό. Όταν μιλάς και με άλλες μανούλες καταλαβαίνεις ότι όλοι λίγο πολύ τα ίδια περνάμε, κάποιοι ίσως και πιο δύσκολα. Οπότε παίρνεις θάρρος και ξανά προς τη δόξα τραβάς!! 😉
Αύριο ξημερώνει το Σάββατο του Λαζάρου και από το απόγευμα ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα. Ο Λάζαρος ήταν αγαπημένος φίλος του Χριστού, που αρρώστησε βαριά και πέθανε. Ο Χριστός όμως τον ανέστησε, ενώ ήταν ήδη τρεις μέρες πεθαμένος.

Ο λαός είχε ιδιαίτερη συμπάθεια για το Λάζαρο και οι γυναίκες τα παλιά χρόνια ζύμωναν ειδικά κουλούρια στο σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως δηλαδή εικονίζεται ο Λάζαρος στις αγιογραφίες. Τα κουλούρια αυτά τα έδιναν στα παιδιά, που τριγυρνούσαν σε ομάδες στα σπίτια κι έλεγαν τα “λαζαρικά” τραγούδια, κρατώντας στα χέρια μια εικονική παράσταση του Λαζάρου. Από μέρος σε μέρος το έθιμο είχε διάφορες παραλλαγές, αλλά στην ουσία του ήταν το ίδιο.
Στις μέρες μας μπορεί τα παιδιά να μην τραγουδούν πια για τον τριήμερο Λάζαρο, όμως ακόμα οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα λαζαράκια.
Σήμερα λοιπόν θέλω να σας δώσω τη συνταγή για να τα φτιάξετε, αν θέλετε. Την είχα ανεβάσει και πέρσυ, αλλά μιας και το ποστ εκείνο ήταν γεμάτο πασχαλινές δημιουργίες και λίγο μεγάλο, είπα να την ξαναβάλω πάλι εδώ για μεγαλύτερη ευκολία. Πέρσυ είχε έρθει η αγαπημένη μου κ. Γεωργία Κοφινά, που είναι σεφ και μου είχε δείξει πώς να τα φτιάξουμε. Φέτος, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν προλαβαίνω να τα ετοιμάσω… Όμως κάποια άλλη μανούλα, πιο προκομμένη μπορεί να θέλει τη συνταγή. Είναι εύκολα γενικά και για όσους νηστεύουν μια καλή εναλλακτική για πρωινό ή για τον καφέ.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:



Υλικά για 10 μικρά ή 6 μεγαλύτερα λαζαράκια
  • 1 κιλό σκληρό αλεύρι
  • 1 φλιτζάνι  ζάχαρη
  • 2 φακελάκια ξερή μαγιά
  • 1/2 κουταλιά σούπας αλάτι
  • 1 /2κουταλιά σούπας κανέλλα
  • ½  κουταλάκι τριμμένη μαστίχα
  • ½ φλιτζάνι ταχίνι διαλυμένο σε ½ φλιτζάνι χλιαρό νερό
  • Περίπου 2 φλιτζάνια χλιαρό νερό
Για τη γέμιση:
  • 1 φλιτζάνι καρυδόψιχα κοπανισμένη
  • ½ φλιτζάνι  μαύρες σταφίδες
  •  1 κουταλάκι κανέλλα
  •  Γαρίφαλα για το στόλισμα
Εκτέλεση

Διαλύετε την μαγιά σε 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό και προσθέτετε 2 κουταλιές σούπας ζάχαρη. Το ανακατεύετε και το αφήνετε λίγο να φουσκώσει.
Βάζετε σε μια λεκάνη το αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι, την κανέλλα, και την μαστίχα. Τα ανακατεύετε και κάνετε στη μέση μια λακκούβα. Προσθέτετε το ταχίνι με το νερό και την διαλυμένη μαγιά.
Ζυμώνετε προσθέτοντας τμηματικά αρκετό χλιαρό νερό για να φτιάξετε μια μαλακιά ζύμη. Πρέπει να ζυμωθεί καλά και για αρκετή ώρα, ώστε να είναι η ζύμη κατάλληλη.
Κόβετε κομμάτια στο μέγεθος που θέλετε να φτιάξετε τα ανθρωπάκια. (Το κάθε κομμάτι ζυμάρι για τα μικρά «λαζαράκια» ζυγίζει περίπου 50 γραμμάρια το καθένα.)
Πλαταίνετε το κάθε κομμάτι και απλώνετε στη μέση λίγο μίγμα από καρύδια και σταφίδες  και κλείνετε από πάνω τη ζύμη. Πλάθετε στενόμακρα φραντζολάκια και καρφώνετε γαρίφαλα  στη θέση των ματιών.  Φτιάχνετε ένα κορδόνι από ζύμη και  τυλίγετε το φραντζολάκι σχηματίζοντας τα χέρια τα οποία σταυρώνετε πάνω από το σώμα.
Τοποθετείτε τα ψωμάκια πολύ αραιά (επειδή στο ψήσιμο θα φουσκώσουν) πάνω σε λαδόχαρτο μέσα σε ταψί.
Σκεπάζετε το ταψί και τα αφήνετε να φουσκώσουν (όταν ο χώρος είναι ζεστός χρειάζεται περίπου 1 ώρα).
Για να δοκιμάσετε αν έχουν φουσκώσει αρκετά πρέπει μόλις τα πιέσετε με το δάκτυλό σας να ξανασηκώνονται αμέσως.
 Τα βάζετε σε προθερμασμένο φούρνο 200 βαθμών και τα ψήνετε για περίπου 35’-45’.
  Όταν είναι έτοιμα και πριν κρυώσουν τα αλείφετε με λίγο λάδι από ταχίνι. Σημείωση: Μπορείτε  να φτιάξετε και  μεγαλύτερα «λαζαράκια» στολίζοντας τα με διάφορα σχέδια από ζυμάρι, γαρίφαλα και ξηρούς καρπούς. Τότε τα στολίδια γίνονται με απλό ζυμάρι χωρίς μαγιά για να μην φουσκώσουν τα σχέδια.

Αυτά και με τα λαζαράκια!  Θα επανέλθω ξανά με τη συνταγή για τα πασχαλινά μου κουλουράκια. Μέχρι τότε να είστε καλά και να μαθαίνετε όσο μπορείτε στα παιδιά τις παραδόσεις μας. Οι παλιοί τηρούσαν όλα αυτά τα έθιμα και νοηματοδοτούσαν κάθε εποχή του χρόνου, βιώνοντας έτσι το κάθε γεγονός έντονα και συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά. Δεν ήταν απλοί θεατές όπως εμείς τώρα πια. Μακάρι να μπορούσαμε να τα ζήσουμε κι εμείς έτσι.

Να σημειώσω ότι τα λαογραφικά στοιχεία για τα έθιμα του Σαββάτου του Λαζάρου τα βρήκα στο βιβλίο του Γεωργίου Μέγα ” Ελληνικές Γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας”, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της “Εστίας” Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., έκτη έκδοση, Αθήνα 2007, σελ. 172 – 175. Η συνταγή είναι της  σεφ και καθηγήτριας μαγειρικής κ. Γεωργίας Κοφινά. Κι οι φωτογραφίες από τα περσυνά μας λαζαράκια!

Σας φιλώ!

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *