via

Εχθές είδαμε τη νέα ταινία “Ο μικρός πρίγκιπας”. Ήταν όπως την περίμενα και ακόμα καλύτερη! Πολύ συγκινητική και πέρα για πέρα καθηλωτική. Με ενθουσίασε το ότι κράτησαν τις αυθεντικές ζωγραφιές του Εξυπερύ και το πώς τις “ζωντάνεψαν” στην οθόνη!
Τα κορίτσια παρακολουθούσαν μαγεμένες, ειδικά η Κωνσταντίνα, που έχω την εντύπωση ότι ταυτίστηκε με το κοριτσάκι απίστευτα. Η Βαγγελίτσα λίγο προς το τέλος φοβήθηκε και κουράστηκε, αλλά το τέλος της ταινίας την αποζημίωσε και έτσι έφυγε κι αυτή χαρούμενη!

Αγαπημένος ο Μικρός Πρίγκιπας από πολύ παλιά, όταν το πρωτοδιάβασα. Και κάθε φορά που διαβάζω το βιβλίο, βρίσκω κάτι καινούργιο να σταθώ, κάποια άλλη λεπτομέρεια που μου γεννάει σκέψεις και συναισθήματα.
Εννοείται ότι έχω το βιβλίο και για τα παιδιά, αλλά ίσως απευθύνεται σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες από των δικών μου και έτσι δεν τις είχε ενθουσιάσει. Όμως εχθές κατάλαβα ότι ο Μικρός Πρίγκιπας κέρδισε άλλες δυο αγαπημένες και πολύ χάρηκα γι’ αυτό! Το βράδυ συζητήσαμε για πολύ ώρα την ταινία και διαβάσαμε και το βιβλίο… Επιτέλους!

via

Επομένως για μένα η ταινία ήταν μια αφορμή για να παρατηρήσω κάτι ακόμα από την αγαπημένη ιστορία. Και γι’ αυτό θα σας γράψω σήμερα.
Πόση μοναξιά υπάρχει γύρω μας… Το ξέρουμε, αλλά είτε δεν θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε, είτε το ξεχνάμε μέσα στο τρέξιμο μας. Αυτός ο παππούς πιλότος πόσο μα πόσο μόνος ήταν… Κι όχι μόνο γιατί δεν είχε κανέναν στον κόσμο, αλλά κυρίως γιατί κανείς δεν νοιαζόταν να τον ακούσει. Μπορεί όντως αυτά που είχε να πει να ήταν ιστορίες περίεργες, ακόμα και παραμύθια. Όμως ήταν αυτά που έφτιαξαν αυτό που ήταν. Πόσο διατεθειμμένοι να ακούμε είμαστε τελικά; Πόσο χρόνο μπορούμε να αφιερώσουμε βγαίνοντας από το καβούκι μας, για να ακούσουμε τον άντρα μας, το παιδί μας, τη μητέρα μας, τη φίλη ή το γείτονα; Να ακούσουμε, να τον αφήσουμε να μιλήσει, να μοιραστεί, να έχει την αμέριστη προσοχή μας για, λίγα έστω, λεπτά. Αμέριστη όμως. Με κλειστό κινητό, χωρίς φαγητό να κινδυνεύει να καεί, χωρίς το λεωφορείο να έρχεται, χωρίς το μυαλό μας να τρέχει στο αυριανό επαγγελματικό ραντεβού.

via

Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να ανακουφίσουμε τη μοναξιά κάποιου. Μπορεί να είναι δίπλα μας, μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Ο Μικρός Πρίγκιπας χρειάστηκε να ταξιδέψει ολόκληρο τον κόσμο ψάχνοντας ένα φίλο, για να καταλάβει τελικά, πόσο μοναδικά υπέροχο και αγαπητό του ήταν το τριαντάφυλλο. Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια της καρδιάς, για να καταλάβουμε ποια είναι τα σημαντικά της ζωής μας και των αγαπημένων μας.
Δείτε την ταινία! Και για τα παιδιά σας, αλλά και για σας! Σας εγγυώμαι ότι θα αγγίξει πολλά μέσα στην καρδιά σας, όπως έγινε και με έμενα.
Καλή εβδομάδα!
Σας φιλώ!