Η κάθε στιγμή εκείνης της υπέροχης μέρας μοιάζει τόσο κοντινή, τη θυμάμαι με τόσες λεπτομέρειες, λες και ήταν χθες, αλλά ήταν πριν χρόνια.

Βλέπω τις φωτογραφίες, κοιτάω το βίντεο και ακόμα θυμάμαι το συναίσθημα της κάθε στιγμής, τις σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό, το πρόσωπο του αγαπημένου, τα βλέμματα που ανταλλάσσαμε. 

Εφτά χρόνια και δύο παιδιά μετά από εκείνη την -πολύ κρύα λένε μέρα, εγώ αυτό δεν το θυμάμαι, έναν ήλιο είχε και εγώ δεν κρύωνα καθόλου…- από εκείνη τη μέρα λοιπόν, να μαι εδώ, να βάζω κάτω τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Έτσι, λίγο τυχαία γραμμένα, όπως έρχονται στο μυαλό… 

Σκέφτομαι πολλές φορές, την ανυπομονησία και την έξαψη του πρώτου καιρού, να βρεθείς με το άλλο σου μισό , να πάρεις εκατό φορές τηλέφωνο, να γράψεις μηνύματα και γράμματα. Λένε ότι όταν σταματάνε αυτά, όταν περνάει η έξαψη, όταν ο ενθουσιασμός τελειώνει, τελειώνει και ο έρωτας. Εγώ λέω ότι ο έρωτας τελειώνει όταν εμείς το θέλουμε. Μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης, ξέρω τι σκέφτεται από το ύφος του, τι σημαίνει η κάθε κίνηση, πότε θα χαμογελάσει, ποια θα είναι η επόμενη ερώτηση, ότι όταν ανοιγοκλείνει ντουλάπες και συρτάρια ψάχνει κάτι που συνήθως είναι μπροστά του, ότι όταν τριγυρίζει τάχα αδιάφορα μέσα στο σπίτι κοιτώντας σε ράφια και έπιπλα, ψάχνει τα γυαλιά του, ότι αν δεν διαβάζει το πρωί κάτι δεν πάει καλά…

via

Και τόσες άλλες λεπτομέρειες, τόσα μικρά και ασήμαντα μικροπράγματα, που όμως όλα αυτά τον κάνουν αυτόν που είναι ….Όλα αυτά είναι που ερωτεύτηκα και που με τράβηξαν κοντά του. Δεν τα ήξερα τότε, υπήρχαν όμως εκεί και περίμεναν να τα ανακαλύψω, για να μπορέσω να τον αγαπήσω.

Λένε ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Εγώ λέω ότι τον έρωτα τον σκοτώνουμε εμείς, όταν αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε πια να αγωνιστούμε για τον έρωτά μας. Η καθημερινότητα είναι πολύ κουραστική και πολλές φορές το μόνο που θέλω είναι να πέσω για ύπνο, όταν επιτέλους καταφέρωε να κοιμήσω τα παιδιά και να τελειώσω όλες τις δουλειές του σπιτιού. Όμως μου αρέσει πάρα πολύ να με βρει ξύπνια όταν γυρίζει αργά – και σε εκείνον αρέσει. Θέλω να βρίσκω λίγο χρόνο μέσα στη μέρα, να λέμε δυο κουβέντες, όχι απαραίτητα για τη σχέση μας, τι άλλο να πούμε πια … Αλλά ακόμα και μια χαζομάρα, από αυτές που πεθαίνω στα γέλια, ξέρω ότι μας κάνει καλό. 

Έχω καταλάβει ότι αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε τον έρωτα καθημερινότητα, όταν όσα κάνουμε για το άλλο μας μισό γίνονται με διάθεση αγάπης: το αγαπημένο του φαγητό, το φόρεμα που του αρέσει να φοράω, ένα συμμαζεμένο σπίτι, όπως το χαίρεται, ένα χαμόγελο και ένα φιλί στο καλημέρα και στο καλώς ήρθες, ένα τηλέφωνο στη μέση της μέρας, έτσι για ένα γεια. 

Τα εφτά χρόνια για κάποιους μεγαλύτερους θα φαίνονται λίγα. Για μένα είναι πολλά, αλλά πέρασαν γρήγορα.. Γεμάτα όμως, από όλα. Να ζήσουμε. 

Σας φιλώ.