πηγή

Μια σκέψη τριγυρνά αυτές τις μέρες στο νου μου…

Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος μας, αν ήταν συνέχεια Μεγάλη Εβδομάδα;

Βλέπω τον κόσμο που γεμίζει την εκκλησία. Μαμάδες και παιδάκια, νέους στην ηλικία μας, εφήβους, φοιτητές. Μεγαλύτερους ανθρώπους, με παιδιά στην εφηβεία, με προβλήματα στη δουλειά τους, με οικονομικά προβλήματα.

Και βλέπω ότι έρχονται όχι απλά “για το καλό” , αλλά για να αποθέσουν αυτό που κουβαλάν και τους βασανίζει, στα πόδια Εκείνου, που κουβάλησε όλα τα ανθρώπινα και βασανίστηκε, ανεβαίνοντας πάνω στο Σταυρό.

Αυτές οι μέρες μας θυμίζουν πιο έντονα τη θυσία Του και κυρίως την απέραντη Αγάπη. Κι όλοι μας χρειάζεται να το θυμόμαστε συχνά αυτό.

Πώς θα ήταν άραγε ο ο κόσμος μας, αν ήταν συνέχεια Μεγάλη Εβδομάδα;

Θα ήμασταν πιο φιλάνθρωποι, ίσως. Πιο ανεκτικοί. Θα βρίσκαμε ευκολότερα λύση στις διενέξεις. Ίσως να μην υπήρχαν τόσοι πόλεμοι. Ίσως. Δεν ξέρω.

Σκέφτομαι, φαντάζομαι κι ελπίζω.

Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι δυνατόν να έχουμε συνέχεια. Η Μεγάλη Εβδομάδα, η Εβδομάδα των Παθών, τελειώνει γιατί απλά η Ανάσταση είναι γεγονός. Η Ελπίδα δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα, αλλά μια υπαρκτή πραγματικότητα.

Για όσους πιστεύουν και προσπαθούν να το θυμούνται , όχι μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά κάθε μέρα, η ελπίδα της Ανάστασης σε κάθετι που μας συμβαίνει είναι μια πραγματικότητα.

πηγή

Δεν θα πω καθημερινότητα, γιατί και οι πιστοί είναι άνθρωποι – όπως κι ο Πέτρος, που πίστευε, αλλά δείλιαζε κι αυτός.

Είναι όμως μια πραγματικότητα , γιατί έχουν ζήσει πολλές φορές το θρίαμβο αυτό της Ανάστασης.

Άρα αυτό που χρειάζεται- δίνω απάντηση στον εαυτό μου, δεν είναι να έχουμε συνέχεια  Μεγάλη Εβδομάδα, για να αλλάξει ο κόσμος μας λίγο. Αυτό που χρειάζεται είναι να θυμόμαστε πιο πολύ την Ανάσταση, μέσα στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα μας.

Με αυτή την ευχή θα κλείσω καλοί μου φίλοι: η Ανάσταση να μην συμβαίνει στην εκκλησία μια φορά το χρόνο, αλλά κάθε φορά που δεν ξεχνάμε Εκείνον και την αγάπη Του στη ζωή μας.

πηγή

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βιώσετε όλο το νόημα αυτών των άγιων ημερών.
Θα τα πούμε σύντομα για τις αναστάσιμες ευχές μας.

Μέχρι τότε…
Σας φιλώ!