Σήμερα είναι η Κυριακή του Ασώτου. Γνωστή η παραβολή. Ο μικρός γιος, ο άσωτος γιος,  έφυγε από το σπίτι του πατέρα του και πηγαίνοντας στην μακρινή πόλη σπατάλησε όλη την περιουσία του. Κατήντησε αυτός, ένα αρχοντόπουλο, να τρώει τα αποφάγια των χοίρων που έβοσκε.
Τότε ο άσωτος γιος ήλθε είς εαυτόν και μετανόησε. Αποφάσισε να γυρίσει στον πατέρα του και να ταπεινωθεί, ζητώντας του να τον συγχωρέσει. Και να του ζητήσει να τον πάρει πίσω, όχι σαν γιο του, δεν ήταν πια άξιος για κάτι τέτοιο. Αλλά σαν υπηρέτη του. Και έτσι κι έκανε.
 Όταν έφτασε εκεί, ο πατέρας του που τον περίμενε τόσο καιρό, τον αγκάλιασε και διέταξε τους υπηρέτες να τον ντύσουν με ρούχα καλά και να ετοιμάσουν πλούσιο γεύμα για να γιορτάσουν τον ερχομό του.
Τότε επέστρεψε από τα χωράφια κι ο μεγάλος γιος. Ο καλός γιος. Αυτός που ήταν κοντά στον πατέρα, που τηρούσε τις εντολές του, που ήταν ηθικός και δίκαιος.
Όμως μόλις αντιλήφθηκε για ποιον λόγο γινόταν η γιορτή, θύμωσε. Δεν έμπαινε μέσα στο σπίτι. Αναγκάστηκε να βγει ο πατέρας του έξω, να τον παρακαλέσει να έρθει στη γιορτή. Να χαρεί κι εκείνος που επέστρεψε ο χαμένος του αδελφός. Αλλά αυτός, ο τόσο καλός και δίκαιος και άψογος, δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί να χαρεί για τον αδελφό του. Για τον ίδιο του τον αδελφό!!!

Σας θυμίζει κανέναν αυτός ο μεγάλος αδελφός; Εμένα ναι. Σκέφτομαι ότι η παραβολή όντως μιλάει για την ευσπλαχνία του Θεού προς τον αμαρτωλό.
Πιστεύω όμως ότι θέλει να εστιάσει όχι μόνο στον πασιδήλως άσωτο, που τελικά μετάνιωσε. Αλλά στον φαινομενικά πιστό γιο. Δηλαδή σε όλους όσους δηλώνουμε πιστά τέκνα του Θεού και χριστιανοί. Που θεωρούμε ότι είμαστε άγιοι -βαθιά μέσα μας βέβαια, μην μας πουν και υπερόπτες!- κι ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος απέναντί μας, επειδή ακολουθούμε (;)  κάποιες από τις εντολές Του -το ποιες και το πώς η ψυχή μας ξέρει.

Η παραβολή δεν μας λέει αν τελικά ο μεγάλος αδελφός πήρε μέρος στη γιορτή ή όχι. Ίσως γιατί είναι στο χέρι του κάθε “μεγαλύτερου αδελφού” να αποδειχθεί γνήσιο παιδί του Θεού- Πατέρα, αποφασίζοντας να Τον μιμηθεί στην απέραντη αγάπη, την ευσπλαχνία και την ταπείνωση, και όχι άλλος ένας εν τοις πράγμασι άσωτος γιος.

Καλή Κυριακή.

Leave A Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *