Δεν κατάλαβα πότε έφτασε η παραμονή των Χριστουγέννων… Είναι τόσο έντονα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας αυτό το διάστημα, τόσο συνταρακτικά, που μερικές φορές αισθάνομαι ότι ζω σε ένα όνειρο… Όμως είναι κι αυτά τα αναγνώσματα, που με συνεφέρνουν και με ταρακουνούν.

Πριν λίγες μέρες μια καλή μου φίλη, μου έστειλε αυτό το κείμενο με κάποιες σκέψεις του π,Λεβ Ζιλέ. Από όσα γράφει, μου έκανε εντύπωση η τελευταία παράγραφος…
Οι μάγοι επέστρεψαν από άλλο δρόμο κι αν ψάξουμε πίσω από το προφανές , θα δούμε ότι σημαίνει πως έφυγαν αλλαγμένοι μετά την προσκύνησή τους, μετά την επαφή τους με το θείο βρέφος, με το Θεό. 

Τριάντα Χριστούγεννα έχω ζήσει. Άλλες τόσες φορές την Ανάσταση. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, ένα καμπανάκι χτύπησε μέσα μου. Άραγε, με αγγίζει τελικά καθόλου όλο αυτό που ζω κάθε φορά; Έρχομαι σε επαφή με το Θεό; Εννοώ, ουσιαστικά, να το νιώσω, να με αγγίξει βαθιά μέσα μου, τόσο πολύ , που να θελήσω να το ζω διαρκώς, να νιώσω να με αλλάζει τόσο πολύ, που φεύγοντας από την γιορτή, από τη χαρά, από το μεγαλείο της στιγμής, να πάρω άλλο δρόμο από αυτόν που ήρθα, να αλλάξω δηλαδή κάτι σε μένα, στη ζωή μου.  

Αν θέλω να είμαι εντελώς ειλικρινής, η απάντηση έχει δυο σκέλη. Ναι και όχι. Ναι , εκείνες της μέρες της μεγάλης χαράς, αλλάζω. Τα δύσκολα όμως περιμένουν στην επόμενη γωνιά κι εκεί είναι που πρέπει να δώσω τη μάχη μου. Θα μείνω σε αυτό τον καινούργιο δρόμο, που τράβηξα λίγο πριν; Ή θα υπαναχωρήσω στο γνωστό μονοπάτι, που έχει και λίγη απιστία και λίγη γκρίνια και λίγα από όλα αυτά που με βασανίζουν; 

Κι όταν ο Θεός ζητήσει ξεκάθαρα να πάρω αυτό το άλλο μονοπάτι, πόσο έτοιμη είμαι να το κάνω τελικά; Όσα κι αν έλεγα τόσα χρόνια στη θεωρία, όταν έρθει η στιγμή του μηνύματος της αλλαγής, πόσο αγώνα χρειάζεται να κάνω , για να νοηματοδοτήσω αυτό που στα λόγια φαινόταν απλό;  Το καινούργιο μονοπάτι μπορεί να με γλιτώσει από τον Ηρώδη, αλλά πού ξέρω ποιος άλλος θα βρίσκεται εκεί; Γιατί σίγουρα, σε όλους τους δρόμους, κάποιος κίνδυνος  περιμένει. Ή κάποια μεγάλη χαρά. Αυτή γιατί δεν τη βάζω στο μυαλό μου; Ίσως γιατί το άγνωστο του δρόμου αυτού της αλλαγής με τρομάζει. Ίσως γιατί δεν με άλλαξε τελικά η επαφή μου με το θαύμα. Ίσως, ακόμα, γιατί απλά, είμαι ένας απλός άνθρωπος με αδυναμίες και η εμπιστοσύνη μου στο Θεό δεν είναι όση χρειάζεται. 

Κι όμως οι μάγοι δεν δίστασαν. Εμπιστεύτηκαν τον άγγελο και το μήνυμά του , το σταλμένο από το Θεό. Που σημαίνει ότι η επαφή τους με το νεογέννητο Ιησού, τους είχε μεταμορφώσει. Τους έδωσε τη δύναμη να αντισταθούν στη δύναμη του βασιλιά (για φαντάσου…) και να πάρουν το καινούργιο μονοπάτι. Σίγουρα με την αίσθηση του κινδύνου, αλλά με πιο βέβαιη την ελπίδα για τη χαρά , την αληθινή χαρά. 

Αυτά τα Χριστούγεννα, σε κάποιους από εμάς, ίσως να μας ζητηθεί από τον δικό μας άγγελο, να πάρουμε άλλο μονοπάτι επιστρέφοντας στην καθημερινότητα μας. Με ταπεινή καρδιά ,πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό, ας δεχθούμε το μήνυμα αυτό. Τα νέα μονοπάτια, τα λίγο διαφορετικά από τα παλιά, σίγουρα θα είναι εξίσου συναρπαστικά, πλούσια σε εμπειρίες  κι ευλογίες… 

Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι μου φίλοι της Μαμάς για σπίτι! 

Εύχομαι σε καθέναν από εσάς να ζήσετε από κοντά το θαύμα της Γέννησης του Θεού και να το νιώσετε να συμβαίνει και μέσα σας! 

Υγεία, αγάπη και κάθε ευλογία για εσάς και τις οικογένειές σας!

Καλές αποφάσεις σε όσους βρίσκονται σε σταυροδρόμια… 

Και ένα εκ βαθέων ευχαριστώ για την αγάπη που έχω λάβει από όλους σας το τελευταίο διάστημα.

Καλά Χριστούγεννα!

Σας φιλώ!