Όταν ήμουν 20 χρονών οι τριαντάρηδες μου φαίνονταν πολύ μεγάλοι. Τα τριάντα κάπως μου κάθονταν από παλιά, δεν ξέρω γιατί ακριβώς. Ίσως γιατί ενδόμυχα πιστεύω ότι κάπου σε αυτή τη δεκαετία, τελειώνουν τα ψέμματα, δεν είσαι πια πιτσιρικάκι, δεν ξέρω γιατί…
Ναι, σας ακούω ήδη να μου λέτε, ότι γράφω κουταμάρες, ότι σημασία έχει η ηλικία της καρδιάς και όχι η σωματική . Τα ξέρω όλα αυτά, τα λέω και γω στον εαυτό μου και στις φίλες μου.
Κι όμως. Ο τελευταίος χρόνος μου έχει δείξει ότι μεγάλωσα.

Δεν είμαι πια το εικοσάχρονο κοριτσάκι, που γύριζε όλη την Αττική με τα μέσα συγκοινωνίας, που έτρεχα όλο το πρωί μέχρι το απόγευμα σε δικαστήρια, υποθηκοφυλακεία, εφορίες και γραφεία, που έγραφα και ένα δυο δικόγραφα για επιδόρπιο και το βράδυ, απαραιτήτως, θα έβλεπα τον καλό μου ή τις φίλες μου, θα γύριζα στο σπίτι μου, στην άλλη άκρη της Αθήνας μεσάνυχτα και το επόμενο πρωί , στις 6.30 ορεξάτη και φρέσκια στο πόδι, πάλι από την αρχή… Ουφ! Και μόνο που τα θυμήθηκα και τα έγραψα , κουράστηκα!
Όχι, δεν είμαι το ίδιο κοριτσάκι. Μη φανταστείτε ότι τώρα δεν τα κάνω όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα (έχω και δυο παιδιά , remember). Απλά το τέλος της ημέρας με βρίσκει συνήθως τέζα (γύρω στις 10 έχουν κλείσει τα ρολλά) και οι ρομαντικές βραδιές , απαραιτήτως κάποτε, με τον καλό μου, τώρα χρειάζονται προγραμματισμό και θυσία ύπνου. Το δε επόμενο πρωί, με βρίσκει συνήθως με μισάνοιχτο το ένα μάτι, μια Βαγγελίτσα να μου μιλάει από τις 6.30 το πρωί κι εγώ να ονειρεύομαι ξύπνια 5 λεπτά ακόμα ύπνου. Ναι, δεν είμαι το ίδιο κοριτσάκι.

via

Είμαι όμως ικανοποιημένη κι ας μην είμαι το ίδιο κοριτσάκι.
Είμαι ικανοποιημένη, γιατί αν και μικρή έκανα μια σωστή επιλογή , βάζοντας την προσωπική μου ζωή πάνω από την επαγγελματική.
Είμαι ικανοποιημένη γιατί το επάγγελμά μου, έστω κι αν δεν με απορρόφησε ολόκληρη, διαμόρφωσε το χαρακτήρα μου και με γέμισε εμπειρίες ζωής.
Είμαι ικανοποιημένη, γιατί έχω επιλέξει πια να έχω στη ζωή μου τους ανθρώπους που με κάνουν χαρούμενη και μπορώ να πω ότι είμαι ευλογημένη με τη φιλία τους.
Είμαι ικανοποιημένη γιατί πήρα την απόφαση να μαθαίνω διαρκώς  ποια είμαι, να ανακαλύψω καλά κρυμμένα μυστικά μου (όχι πάντα ευχάριστα, αλλά πάντως χρήσιμα) και βλέπω ότι έχω όρεξη να με αλλάξω προς το καλύτερο.
Είμαι ικανοποιημένη, γιατί βλέπω χαρούμενα τα παιδιά μου. Μπορεί να μην είμαι η τέλεια μαμά, αλλά μπορώ να μου αναγνωρίσω ότι προσπαθώ.
 Είμαι ικανοποιημένη, γιατί έχω έναν σύντροφο που με σέβεται, με αγαπάει και εκτιμάει τη μαγειρική μου (σημαντικό!).
Είμαι ικανοποιημένη, γιατί με την επιλογή μου να ξεκινήσω το blogging ανακάλυψα έναν νέο κόσμο και νέες δεξιότητες, που πριν ούτε μου περνούσαν από το μυαλό.
Είμαι ικανοποιημένη τέλος, γιατί σήμερα μπορώ να γράφω ότι είμαι ικανοποιημένη. Και αυτό με κάνει ευτυχή…
Σήμερα λοιπόν φίλε αναγνώστη, που τόση ώρα αναρωτιέσαι , τι την έπιασε την τρελή και παραμιλάει, σήμερα λοιπόν έχω γενέθλια.
Κλείνω τα 30.
Αλλάζω δεκαετία.
Μεγαλώνω.
Δεν είμαι πια 20.
Ούτε καν 29.
Προσπαθώ να ωριμάσω.
Είναι μεγάλη αυτή  η μέρα για μένα, γιατί με βρίσκει σε ένα σταυροδρόμι, δεν θα πω κρίσιμο, αλλά πολύ σημαντικό. Με βρίσκει σε μια στιγμή αλλαγής, σε μια στιγμή νέων δρόμων.
Και η σημερινή ανάρτηση είναι ένα δώρο στον εαυτό μου, γιατί τον έχω κακολογήσει πολύ. Μη σε παραξενέψει αυτή η περιαυτολογία, δεν είναι καθόλου εγωιστική.
Αν ήξερες τι κατόρθωμα είναι για μένα, να μπορώ να αναγνωρίσω ότι αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου, αξίζουν , πιάνουν τόπο και είναι ευλογίες από το Θεό, θα καταλάβαινες ότι τίποτα εγωιστικό δεν έχει αυτή η ανάρτηση.
Χρόνια μου πολλά λοιπόν!
Καλή νέα δεκαετία!
Σας φιλώ!