Για κάποιον λόγο, που δεν ξέρω ποιος είναι, τόσα χρόνια δεν είχα διαβάσει το βιβλίο της Σάρλοτ Μπροντέ “Ο καθηγητής”. Καθώς ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του πριν μερικές μέρες, έχω να σημειώσω την μεγάλη αυτή παράλειψη. Σε αυτή την ανάρτηση θέλω να μοιραστώ γιατί αξίζει να το διαβάσετε κι εσείς, αν δεν το έχετε ήδη κάνει.
Η υπόθεση
Ένας Άγγλος νεαρός με ευγενική καταγωγή, ορφανός και από τους δυο γονείς του, αποφοιτά από το Ήτον. Αποφασίζει να μην εξαρτάται πια από τους πλούσιους και αριστοκράτες θείους του. Και ξεκινά να βρει την τύχη του κοντά στον αυτοδημιούργητο αδερφό του, σε μια βιομηχανική περιοχή της Αγγλίας. Η απάνθρωπη συμπεριφορά του τελευταίου τον ωθεί να αναζητήσει την τύχη του ακόμα πιο μακριά: στο Βέλγιο. Εκεί αναλαμβάνει την θέση καθηγητή αγγλικών σε σχολείο αρρένων, ενώ αργότερα και σε ένα σχολείο θηλέων. Ο νεαρός καθηγητής αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις. Εκτός από τις προκλήσεις της εργασίας του, έχει να αντιμετωπίσει και ηθικές προκλήσεις. Πρέπει να νικήσει πολλούς πειρασμούς, αλλά και τον δικό του κακό εαυτό.
Ο δρόμος για την αρετή και την αγνή αγάπη δεν είναι εύκολος. Ο πρωταγωνιστής αναγκάζεται να πάρει το στενό μονοπάτι, περισσότερες από μια φορές. Μα το καλό πάντα ανταμείβεται. Με σκληρή δουλειά, ο νεαρός καθηγητής βρίσκει όχι μόνο τον δρόμο για την επαγγελματική επιτυχία, μα και την ζεστασιά της συντροφικότητας στην αγάπη.
Η δική μου γνώμη
Το βιβλίο μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Ο πρωταγωνιστής σε κερδίζει, γιατί είναι ειλικρινής και τίμιος. Δεν διστάζει να παραδεχθεί τους πειρασμούς στους οποίους μπαίνει, τον αγώνα του να μείνει στο μονοπάτι, που η συνείδησή του του ορίζει πως είναι το σωστό. Παραδέχεται πως φέρθηκε σκληρά ή απρόσεχτα. Πως τον ξεγέλασαν ή πως έκανε λάθος.
Η περιγραφή όλων των χαρακτήρων, γίνεται σταδιακά. Όπως όταν γνωρίζουμε κάποιον και σχηματίζουμε μια πρώτη εντύπωση και στην συνέχεια αυτή ενισχύεται ή αλλάζει με τα γεγονότα. Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και εκπλήσσει τον αναγνώστη. Όλη αυτή η διαδικασία μου φάνηκε σαν ένας πίνακας ζωγραφικής, που τον βλέπεις να γίνεται ακριβώς μπροστά σου. .
Δεν θα μπορούσε να λείπει και η αισθηματική πλευρά στην ιστορία. Ο πρωταγωνιστής από τις πρώτες κιόλας σελίδες έχει δώσει την περιγραφή της κοπέλας που αναζητά. Το πρωταρχικό στοιχείο είναι το δυνατό πνεύμα. Κι όταν την βρίσκει τελικά, πρέπει να περάσει πολλά εμπόδια, μέχρι να φτάσουν να γίνουν τελικά ζευγάρι. Το μισό βιβλίο, περίπου, μιλά ακριβώς για τον δρόμο αυτό. Καθώς το διάβαζα, ένιωθα σχεδόν ηλεκτρισμό σε μερικά σημεία. Η Μπροντέ έχει έναν μοναδικό τρόπο να περιγράφει τόσο δυνατά συναισθήματα, που σε κάνει να τα νιώθεις κι εσύ. Το αισθάνομαι κάθε φορά που διαβάζω την Τζέιν Έυρ και το ένιωσα και τώρα. Ο έρωτας παρουσιάζεται στην πιο αγνή και δυνατή του μορφή, που όταν τον ζήσεις κι ο ίδιος, καταλαβαίνεις πως η συγγραφέας, ήξερε ακριβώς τι έγραφε.
Ένας ιδιότυπος φεμινισμός
Διαβάζοντας το βιβλίο “Ο καθηγητής” συνειδητοποίησα πως η Σάρλοτ Μπροντέ είχε έναν ιδιότυπο φεμινισμό. Η γυναίκα εργάζεται για να ζήσει. Αξιοποιεί κάθε της δυνατότητα, παλεύει διαρκώς για το καλύτερο, μορφώνεται, προοδεύει. Γεννά ιδέες και δουλεύει άοκνα για να τις πραγματοποιήσει. Αξιώνει να εργάζεται και μετά τον γάμο της. Δεν δέχεται να εξαρτάται από τον σύζυγό της, έχει οικονομική ανεξαρτησία. Δεν παντρεύεται για να αποκατασταθεί οικονομικά, αλλά γιατί στο πρόσωπο του συζύγου της βρήκε τον σύντροφο της ζωής της.
Ταυτόχρονα όμως η γυναίκα στην Μπροντέ δεν χάνει τίποτα από την θηλυκότητά της. Κι επίσης διατηρεί μια πάρα πολύ αυστηρή ηθική γραμμή, που στο 2022 φαντάζει ίσως παλιομοδίτικη, ξεπερασμένη, ανέφικτη. Επιπλέον η γυναίκα της Μπροντέ δεν κερδίζει την αξία της μειώνοντας τον άντρα, τον σύντροφό της, αλλά διεκδικεί και πετυχαίνει την αληθινή ισότητα μέσα στην σχέση. Η θέση της βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και όχι στην υποτίμηση του ενός από τον άλλο. Αυτά τα στοιχεία ακριβώς είναι που κάνουν ιδιότυπο τον φεμινισμό της και θα μου επιτρέψετε να πω, ακόμα πιο απαραίτητο για το σήμερα.
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν διαβάζω ένα βιβλίο, που με γεμίζει. “Ο καθηγητής” της Σάρλοτ Μπροντέ είναι ένα τέτοιο βιβλίο και σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω πολλές φορές, εντρυφώντας περισσότερο. Αν δεν το έχετε διαβάσει και σας αρέσει αυτό το είδος βιβλίων, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Σας φιλώ!