via

Πέρασε κι ο Δεκαπενταύγουστος κι εγώ ακόμα να αξιωθώ να φτάσω μια ανάρτηση ως το τέλος της. Για να την ανεβάσω βέβαια, ούτε κουβέντα! Όμως σήμερα θα το κάνω, γιατί έχω λόγους!

Πριν λίγο έλαβα ένα mail από την Άσπα του Μαμά…δες, Μπαμπά… δες, που πολύ με συγκίνησε για άλλη μια φορά! Διότι με έχουν ξαφνιάσει δυο φορές, η πρώτη όταν με συμπεριέλαβαν στον κατάλογο των μπλογκομπαμπαδομαμάδων και η δεύτερη όταν μου πρότειναν να ανεβάσουν κάποια ανάρτησή μου στο μπλογκ τους. Και σήμερα έγινε αυτό. Δεν ξέρω, ίσως σε κάποιους άλλους η χαρά μου να φαίνεται χαζή, αλλά για μένα είναι πραγματικά πολύ σημαντικό και συγκινητικό ταυτόχρονα. 
Όταν άρχιζα να γράφω στο σπιτάκι μου πριν κάποιους μήνες, ούτε καν που μου είχε περάσει από το μυαλό, ότι μπορεί πράγματι να διάβαζαν τις γραμμές αυτές κάποιοι άλλοι άνθρωποι. Άνθρωποι που ούτε τους έχω δει ποτέ, ούτε με έχουν δει κι εκείνοι, αλλά τελικά έχουμε τόσα πολλά κοινά. Γι΄ αυτό και όποτε παίρνω σχόλια, βλέπω νέους αναγνώστες ή απλά και ότι κάποιοι πέρασαν από το σπίτι μου, η χαρά μου είναι πάρα πολύ μεγάλη! 

Ξέρω ότι το μπλογκ μου ακόμα θέλει αρκετή δουλίτσα, κυρίως τεχνικής φύσεως. Όπως επίσης δεν είμαι τόσο τακτική στις αναρτήσεις μου όσο θα ήθελα. Ακόμα και πιο σημαντικό, δεν πιστεύω ότι αυτά που γράφονται είναι αξιοσημείωτα, είναι απλά οι σκέψεις μιας απλής μαμάς. Όμως είναι κάτι που βγαίνει μέσα από την καρδιά μου, βάζω σε κάθε γραμμή ό,τι είμαι, χωρίς φτιασίδια και στολίδια. 

via

Γι΄ αυτό ευχαριστώ πάρα πολύ, όσους μπαίνετε στον κόπο να με επισκέπτεστε, να ξέρετε ότι το εκτιμώ πάρα πολύ! Και όσα γειτονικά σπίτια επισκέπτομαι κι εγώ, και δεν είναι και λίγα, αυτούς που τα έχουν τους νιώθω πια σαν δικούς μου ανθρώπους. Είναι παράξενο, ναι, αλλά έτσι είναι. Η μαγεία του διαδικτύου βρίσκεται ακριβώς σ΄ αυτό, στο ότι σου ανοίγει παράθυρα και βλέπεις κι έναν άλλο κόσμο, που δεν τον είχες φανταστεί. Νομίζω λοιπόν πως αυτό που ήλπιζα φτιάχνοντας αυτό το μπλογκάκι, έγινε! 

via

Να στε καλά φιλαράκια!! 🙂
Θα τα πούμε σύντομα!!