Τα σχολεία τέλειωσαν… Την Παρασκευή ήταν η τελευταία μέρα μαθήματος για το μεγάλο μου κοριτσάκι, που πλέον θα περάσει από το νηπιαγωγείο στην πρώτη δημοτικού.  Με ένα μεγάλο πάρτυ, πολύ παιχνίδι και χορό, αποχαιρέτησαν οι νηπιαγωγοί τα παιδάκια μας, μοιράζοντάς τους όμορφα δωράκια και πολλά χαμόγελα.

 Λυπάμαι που φεύγουμε από αυτό το σχολείο… Οι νηπιαγωγοί μας φέτος ήταν υπέροχες κοπέλες, πάνω από τα παιδιά συνέχεια, δίπλα μας για το κάθετι. Παρότι ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά και πέρασαν πολλά, πάντα ήταν με το χαμόγελο και τα έβγαλαν πέρα κάτι παραπάνω από καλά. Η Κωνσταντίνα χάρη σε αυτές, είναι έτοιμη για την πολύ δύσκολη (πλέον) και απαιτητική, πρώτη δημοτικού.

Πρέπει να σας πω ότι είμαι πολύ συγκινημένη…
Όταν είσαι μόνος σου δεν καταλαβαίνεις καλά το πώς περνάει ο χρόνος, κυρίως γιατί στον εαυτό μας δεν μπορούμε εύκολα μόνοι μας να παρατηρήσουμε τις αλλαγές.
Όμως με τα παιδιά είναι αλλιώς… Τα ρούχα και τα παπούτσια που μικραίνουν συνεχώς – ή μήπως είναι τα κορίτσια μου, που όλο ψηλώνουν;; Τα κρεβάτια που πήραν τη θέση της κούνιας, ακόμα κι η κουρτίνα, που πια δεν έχει αρκουδάκια, αλλά όμορφα λουλούδια…
Μεγάλωσε το κοριτσάκι μου… Το μελαχροινάκι μου, που ήταν τόσο μικρό, που χωρούσε στο μισό μου χέρι… Με τα μπουκλάκια της που κάθε χρόνο μάκραιναν και πλέον είναι μακριά μαύρα σγουρά μαλλιά (“σαν της Έλσας μακριά μαμά, αλλά πιο σκούρα”, έτσι μου λέει). Το ευαισθητούλι μου, που με το παραμικρό έκλαιγε και όλο φοβόμουν πώς θα πάει στο σχολείο, πώς θα αντιδρά αν τσακωθεί, αν τη μαλώσουν, αν χτυπήσει… Κι όμως όλα πήγαν τέλεια. Δυνάμωσε, μεγάλωσε, “ωρίμασε”. (τώρα κλαίει για να της κάνω το χατήρι 😉 ). Έχει πια διαμορφωμένη προσωπικότητα, λέει τη γνώμη της, έχει άποψη, είναι ένα κοριτσάκι πια κι όχι ένα νήπιο.

Έχω πια κι εγώ ένα πρωτάκι ! Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, οι σκέψεις, οι ανησυχίες, οι φόβοι πολλοί. Αλλά τώρα κυριαρχεί η συγκίνηση και η ευγνωμοσύνη για τις ευτυχισμένες αυτές στιγμές, που βλέπω τον ενθουσιασμό της κορούλας μου, όταν μου λέει “είμαι πρωτάκι μαμά ε;;!!” .
Καλή αρχή κοριτσάκι μου! Η Παναγιά μας να είναι δίπλα σου και να σε προστατεύει, κάθε λεπτό της μέρας που εγώ δεν θα είμαι εκεί φυσικά, αλλά μόνο με τη σκέψη μου.
Καλό καλοκαίρι σε όλα τα παιδάκια μας και στις μανούλες και τους μπαμπάδες! Καλή δύναμη να έχουμε φίλοι μου!
Σας αφήνω με αυτό το γλυκύτατο τραγούδι και την τελευταία στροφή του…
“Κι όλα θα πηγαίνουνε μπροστά
τίποτα δε θα τα σταματά
και θα μένουν πίσω μοναχά
κάτι παπουτσάκια τόσα δα
και θα μένουν πίσω μοναχά
πέταλα, λουλούδια και φτερά..”
Γιατί όλα πηγαίνουνε μπροστά, όλα προχωρούν και μεγαλώνουν και μόνο αυτές οι αναμνήσεις μένουν στην καρδιά και τα μωρουδιακά στις ντουλάπες, για να μας θυμίζουν πόσο μικράκια ήταν κάποτε τα παιδάκια μας και πόση ευτυχία μας χαρίζουν…

Σας φιλώ!