Είχα ξεκινήσει να γράφω αυτή την ανάρτηση εδώ και μερικές μέρες και ομολογώ ήταν τελείως διαφορετική. Με οδηγίες και όλα τα σχετικά που βρίσκει κανείς σε παρόμοιου περιεχομένου αναρτήσεις για την εκπαίδευση τουαλέτας. Όμως καθώς το ξανασκεφτόμουν και μετά από κάποιες συζητήσεις που είχα αυτό τον καιρό συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να γράψω πώς να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας.
Αυτό που έχει τελικά σημασία στη διαδικασία αυτή είναι πώς  να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας οι μαμάδες, για να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν τουαλέτα.
Βεβαίως δεν είναι πρόσφατες οι συγκεκριμένες σκέψεις. Αυτά που θα μοιραστώ μαζί σας τα έχω συνειδητοποιήσει εδώ και κάποια χρόνια, όταν έβγαλε την πάνα η Κωνσταντίνα και επανήλθαν στο συνειδητό φέτος τον Ιούνιο, που έβγαλε κι η Βαγγελίτσα την πάνα. Αρχίζω λοιπόν να μοιράζω τη σοφία μου… (!!! :-P) 
1. Όταν αποφασίσεις ότι έφτασε  η μεγάλη στιγμή, φρόντισε να είναι καιρός που θα μείνεις στο σπίτι. Και όταν λέω να μείνεις στο σπίτι, το εννοώ κυριολεκτικά. Για κάποιες  μέρες, τρεις – τέσσερις, δεν πρέπει να πάτε πουθενά, ώστε το παιδάκι να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς γίνεται και να μην μπερδευτεί βγάζοντας και ξαναφορώντας πάλι την πάνα. Επίσης τις μέρες εκείνες κανόνισε να μην έχεις δουλειές σπιτιού που απαιτούν πολύ χρόνο και αφοσίωση. Θα με θυμηθείς…
2. Οπλίσου με υπομονή.  Μην σε πτοήσει το γεγονός ότι έχει περάσει μια ολόκληρη μέρα, μπορεί και δύο και δεν έχει καταφέρει να κάτσει εγκαίρως στο γιογιό ούτε μια φορά. Το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του . Επίσης ο αρχικός ενθουσιασμός του για τα καινούργια βρακάκια του, γρήγορα θα περάσει. Να είσαι προετοιμασμένη γι’ αυτό και με υπομονή και ψυχραιμία να του εξηγείς ότι αυτή η καινούργια συνήθεια είναι πολύ ωραία και καταπληκτική και (κυρίως) μόνιμη!
3. Να είσαι προετοιμασμένη για πολύ πολύ πολύ σφουγγάρισμα. Βγάλε τα περσικά χαλιά από το σαλόνι και μάζεψε τις μοκέτες με το Μίκυ από το δωμάτιο. Έχε πρόχειρη τη σφουγγαρίστρα και ένα λεκανάκι με νερό, για να βάζεις τα λερωμένα βρακάκια και ρούχα να πλένονται. Μη δίνεις έκταση στο κάθε μικρό “ατύχημα”, η φράση “δεν πειράζει, την επόμενη φορά θα τα προλάβουμε”, να γίνει η αγαπημένη σου.
4. Μη συζητήσεις τις αποτυχίες με ανθρώπους που ξέρεις ότι σε απογοητεύουν. Μετά από τρία χρόνια ή μπορεί και περισσότερα, μαμαδοσύνης, έχεις μάθει πια να ξεχωρίζεις αυτούς που σε ενθαρρύνουν στην προσπάθεια να μεγαλώνεις όπως εσύ θες το παιδάκι σου και να αποφεύγεις αυτούς που σε κάνουν να θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Το τελευταίο που χρειάζεσαι είναι κάποιον να σου λέει ότι είσαι ανίκανη μάνα. Επίσης απόφυγε να διαβάσεις άρθρα με “πρέπει” και “πώς” και “γιατί” τις μέρες αυτές.  Είναι πιθανότατο να σε αγχώσουν απλά, χωρίς να σου προσφέρουν κάτι επιπλέον. Φρόντισε να έχεις κάνει μια μικρή έρευνα πάνω στις διάφορες τεχνικές που προτείνονται, λίγο καιρό πριν, ώστε να δεις ποια ταιριάζει στο  μικρό σου.
5. Εφοδιάσου με αυτοκόλλητα, ζελεδάκια, μικροπραγματάκια που ξέρεις ότι του αρέσουν. Η μέθοδος του πίνακα επιβράβευσης πραγματικά κάνει θαύματα και ακόμα δεν γεννήθηκε το νήπιο που θα μείνει αδιάφορο στο αυτοκόλλητο με τον αγαπημένο του ήρωα ή σε ένα ζελεδάκι φράουλα! 😉 

Ο δικός μας πίνακας επιβράβευσης! Γέμισε πολύ γρήγορα και τον χρειαστήκαμε για λιγότερο από μια εβδομάδα! Αν σας άρεσε ο συγκεκριμένος πίνακας, μπορείτε να τον βρείτε και για αγοράκι και για κοριτσάκι στο blog της Ελπίδας !!

 
6. Δώσε πολύ μεγάλη σημασία και έκταση στην κάθε επιτυχία του μικρού σου! Ανακοινώστε το μαζί σε παπούδες, γιαγιάδες, θείους και ξαδέρφια, νονούς και φίλους. Θα δεις ότι θα αποκτήσει άλλον αέρα πηγαίνοντας να κάνει το κατόρθωμά του κάθε φορά, τον αέρα του αναγνωρισμένου νικητή! Αν το καταφέρεις αυτό, έχετε σχεδόν πετύχει το στόχο σας!
7. Παρατήρησε αν το παιδί βολεύεται ή όχι στο γιογιό. Αν δεις ότι δυσκολεύεται να κάτσει, δοκίμασε με ένα ειδικό καθισματάκι κατευθείαν στη λεκάνη. Σε πολλά παιδάκια λειτουργεί καταλυτικά και η αλλαγή είναι θεαματική.
8. Επειδή εσύ νομίζεις ότι είναι η κατάλληλη εποχή για να βγει η πάνα, δε σημαίνει πάντα ότι είναι και για το παιδί. Αν δεις αρνητική συμπεριφορά, π.χ. κλάμματα, κατακράτηση κλπ είναι καλό να διακόψεις την προσπάθεια. Μιλήστε, διαβάστε βιβλία με ιστοριούλες εκπαίδευσης τουαλέτας και προσπαθήστε ξανά μετά από κάποιο διάστημα (μια – δυο βδομάδες συνήθως είναι αρκετές). Θα δεις ότι θα έχετε πλήρη επιτυχία.
9. Ό,τι και να γίνει μείνε αισιόδοξη και ήρεμη. Κανείς δεν έμεινε να φοράει πάνα. Με κατάλληλο τρόπο και πολλή υπομονή θα καταφέρετε το στόχο σας!

Ελπίζω να σας φανούν λίγο χρήσιμες αυτές οι διαπιστώσεις. Είναι βγαλμένες από τη δική μου εμπειρία και με βοήθησαν να τα καταφέρω και τις δύο φορές, πολύ γρήγορα και εύκολα. Καλή δύναμη σε όλες τις μανούλες που μαθαίνουν αυτό τον καιρό τα παιδάκια τους να πηγαίνουν τουαλέτα!
Περιμένω τις απόψεις σας!
Σας φιλώ!!