Πήρα κι εγώ φέτος το δωράκι μου!! Συγκίνηση η μάνα… 🙂

 Κάθε Σαββατοκύριακο τα πρωινά με ξυπνούν τα κορίτσια. Συνήθως έρχεται πρώτη η Βαγγελίτσα, χώνεται δίπλα μου, μου δίνει φιλάκια και ξαπλώνει πάλι κοντά μου. Μετά από λίγο έρχεται κι η Κωνσταντίνα, σπρώχνει τη μικρή (χεχε, μη ξεχνιόμαστε, είμαι ΔΙΚΗ ΤΗΣ) και ξαπλώνει κι αυτή. 

Έτσι και σήμερα, ήρθαν κι οι δυο. “Καλημέα μαμά, τσίνησα” λέει το μικρό και δίνει φιλιά. “Καλημέα μαμά, κάποιος γιορτάζει σήμεα, νομίζω” λέει το μεγάλο (ακόμα δεν έχει πει το ρο…). “Ποιος γιορτάζει καλέ;” κάνω εγώ την ανήξερη. ” Εσύ μαμά!!! Χόνια πολλά!!” λέει το μεγάλο μου κορίτσι και μου δίνει ένα φιλί! 
Εντάξει, δεν ξέρω ποια θεωρείται ιδανική μέρα της μαμάς, χωρίς δουλειές, φασαρίες, κλάμματα, τσακωμούς; Ίσως. Η δική μου πάντως ήταν αυτή, η σημερινή. Και παρά τα όσα άσχημα, που κόντεψαν να μας πεθάνουν, εγώ θα κρατήσω στο μυαλό μου και στην καρδιά μου μόνο αυτή τη στιγμή με τα παιδάκια μου. Την απόλυτη ευτυχία. 
 Χρόνια πολλά μανούλα μου!!! Σ’ αγαπώ πολύ!!

Ανεκτίμητη αξία αυτά τα γραμματάκια… <3

Χρόνια πολλά μανούλες όλου του κόσμου!
Εύχομαι να μας αγαπάνε πάντα τα παιδάκια μας, όπως ακριβώς και τώρα! 

Σας φιλώ!!