Γράφει η Ζωή Καλαμάρα

 Το Όσα δεν σου είπα ποτέ είναι μια σπαρακτική ιστορία με θέμα την οικογένεια, τα τραύματα και τα απωθημένα που κληροδοτούν οι γονείς στα παιδιά τους, και που τα παιδιά αυτά κουβαλούν εν συνεχεία στις δικές τους οικογένειες. Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της Celeste Ng (Σελέστ Ινγκ),  η οποία έγινε ευρέως γνωστή με το βιβλίο Μικρές Φωτιές Παντού. Με το ντεμπούτο της αποδεικνύει πως κρύβει μέσα της πέρα από σπάνιο συγγραφικό ταλέντο και βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής, ένα πληγωμένο παιδί που βρήκε στην συγγραφή έναν υγιή μηχανισμό αντιμετώπισης και θεραπείας τραυμάτων.

 Η πλοκή 

Ένα πρωί η Λίντια δεν κατεβαίνει για να φάει πρωινό με τα αδέλφια και τους γονείς της. Λίγες μέρες μετά, το άψυχο σώμα της ανακαλύπτεται σε μια λίμνη κοντά στο σπίτι της και χάος κυριεύει την οικογένειά της. Το πόρισμα της αστυνομίας είναι σαφές: η Λίντια έπεσε μόνη της στην λίμνη. Η οικογένεια διαλύεται. Ο κινεζικής καταγωγής πατέρας της ψάχνει εφήμερη παρηγοριά σε επιλογές που θέτουν σε κίνδυνο τον γάμο του. Η Αμερικανίδα μητέρα της αρνείται το σενάριο της αυτοκτονίας και επιμένει πως πίσω από τον θάνατο της Λίντια βρίσκεται κάποιος εγκληματίας. Ο αδελφός της Λίντια, ο Νέιθαν, είναι σίγουρος πως ο γείτονάς τους και συμμαθητής του, Τζακ, έχει κάποια σχέση με την υπόθεση, ενώ η Χάνα, η μικρότερη και «αόρατη» αδελφή, είναι αυτή που φαίνεται να διαθέτει τη διεισδυτικότερη ματιά και που ίσως γνωρίζει τί όντως συνέβη το μοιραίο βράδυ.  

Οικογενειακό πορτρέτο 

Το βιβλίο συνιστά ένα αποκαλυπτικό οικογενειακό πορτρέτο, που διερευνά, πέρα από το καταλυτικό γεγονός της απώλειας ενός παιδιού, τις διαφορές και τα ρήγματα μέσα στην ίδια την οικογένεια. Το πορτρέτο δεν χαρίζεται σε κανέναν, δείχνει όλες τις ασχήμιες. Μητέρες και κόρες, πατεράδες και γιοι, άνδρες και γυναίκες παλεύουν, συνήθως ανεπιτυχώς, να καταλάβουν ο ένας τον άλλον. Τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο, η μία γενιά απογοητεύει και τραυματίζει την επόμενη σε μια πορεία που μοιάζει να μην έχει σταματημό.  

Η αξία του βιβλίου  

Αν θέλετε να διανύσετε τρία χρόνια ψυχοθεραπείας με ένα βιβλίο, αυτή είναι η ευκαιρία σας. Νομίζω πως όλοι οι αναγνώστες θα ταυτιστούν και με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας. Ίσως με το καλό παιδί, την υπάκουη κόρη που βάζει σε τελευταία μοίρα τις ανάγκες της για χάρη της μαμάς της. Ίσως με το «αόρατο» παιδί, που ζει πολύ ήσυχα για να μην ενοχλεί,  ή τον «λίγο» γιο που νιώθει να απογοητεύει κάθε μέρα τους δικούς του και, ελλείψει συμμάχων, φτιάχνει μόνος του την δική του οδό διαφυγής. Ίσως πάλι με τον (παρά)ξενο πατέρα που κουβαλά στην πλάτη του παιδιόθεν συμπλέγματα που ουδέποτε κατόρθωσε ν’ αντικρίσει και να ξεφορτωθεί. Ίσως άλλοι δουν τον εαυτό τους στην πληγωμένη και καταπιεσμένη μάνα που βλέπει την ζωή της να χάνεται σαν το νερό στο χώμα και με την σειρά της καταπιέζει τα παιδιά της στην προσπάθεια να ζήσει μέσω αυτών όσα εκείνη στερήθηκε.   

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η ποιότητα των παιδικών μας χρόνων καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το ποιοι γίναμε ως ενήλικες. Υπήρξαμε κάποτε παιδιά κι αυτά τα παιδιά ζουν ακόμη μέσα μας και μας οδηγούν είτε στην αλλαγή που θα φέρει την ευτυχία είτε στην επανάληψη της δυστυχίας. Η Ng χτίζει ένα απλό αλλά σπουδαίο μυθιστόρημα γύρω από αυτήν την αλήθεια. Ένα μυθιστόρημα που, μετά το αρχικό σοκ που προκαλεί, αξίζει να διαβαστεί και δεύτερη φορά. Είναι σίγουρο πως έχει από κάτι να πει στον καθένα μας.