Καλό μήνα! Έχω την πολλή μεγάλη χαρά σήμερα να υποδεχθώ το Νοέμβριο με μια ακόμα συνέντευξη, η οποία με τιμά πάρα πολύ και με έκανε πάρα πολύ χαρούμενη. Τι να πω για να την προλογίσω; Θα έπρεπε να βάλω σε λέξεις όλα τα συναισθήματα που γεμίζω, κάθε φορά που ακούω ένα τραγούδι τους, πράγμα αδύνατο. Γιατί πώς να περιγράψεις με λέξεις τη ζωντάνια, τη χαρά, την ενέργεια, την τρυφερότητα, τη νοσταλγία, ακόμα και τον πόνο που νιώθεις μέσα από τα τραγούδια των encardia;
Μια συνέντευξη λοιπόν από τους αγαπημένους μου encardia και τον Κώστα Κωνστατάτο λοιπόν σήμερα! Δεν θα πω τίποτα άλλο εγώ.  Ο λόγος σ’ εκείνον!

Encardia είναι μία μουσική οικογένεια από ανθρώπους που συναντήθηκαν για πρώτη φορά πριν από 12 χρόνια με αρχική πρόθεση να παίξουν τραγούδια από τις ελληνόφωνες περιοχές της Νότιας Ιταλίας. Σιγά σιγά και μέσα από αλλεπάλληλα ταξίδια στις περιοχές αυτές άρχισαν να μορφώνουν ένα δικό τους ήχο και να γεννούν δικά τους τραγούδια και μουσικές, πάντα εμπνευσμένοι από το λαϊκό πολιτισμό του Ιταλικού νότου. Έχοντας πραγματοποιήσει μέχρι τώρα σχεδόν δύο χιλιάδες εμφανίσεις, πέντε δίσκους, ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ και μοναδικές συνεργασίες στην ελληνική αλλά και την Κατωιταλική μουσική σκηνή, οι encardia χαρακτηρίζουν τις παραστάσεις τους πιο πολύ σαν συναντήσεις και συνάξεις κaι λιγότερο σαν συναυλίες…

encardia είναι μια λατινική λέξη και σημαίνει μία “άγνωστη πέτρα”…

Κάποια από τα δικά μας τραγούδια είναι στη γλώσσα “grico” των Ελληνόφωνων (Santu Paulu, oria mu fenese)  αλλά τα περισσότερα είναι στη δική μας νέα ελληνική γλώσσα. (miterra, barbarossa, tarantola κ.α.)

 Τα Grico είναι μία πολύ γλυκιά Ελληνολατινική διάλεκτος που δυστυχώς δε μιλιέται πια στην καθημερινότητα των ανθρώπων εκεί. Εμάς μας γοήτεψε πολύ, γιατί κρύβει μέσα της πόνο, νοσταλγία, τρυφερότητα.  Γλώσσα του λαού προφορική, καταγράφηκε μόνο τα τελευταία χρόνια σε μια προσπάθεια διάσωσής της. 

Η μουσικότητα και ο εκφραστικός της πλούτος, μαζί με τη νοσταλγία που είπαμε, ήταν λόγοι σημαντικοί που μας οδήγησαν σε αυτήν την κουλτούρα και τη μουσική. Σαν ολόκληρη παράδοση, για εμάς τους Έλληνες, έχει τη δική της, μοναδική αξία, όπως όλες οι λαϊκές παραδόσεις του τόπου μας. Και είναι πολύ όμορφο να μπορεί να γνωρίσει και να βιώσει κάποιος “μια άλλη Ελλάδα” εκτός συνόρων…

Οι encardia τα τελευταία δύο χρόνια έχουν πολύ συχνή επαφή με τους μαθητές των δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων μέσα από ένα πρόγραμμα παραστάσεων στους χώρους των σχολείων. Οι εμπειρίες για μας είναι αποκαλυπτικές! Τα παιδιά χρειάζονται καθαρούς ήχους, καθαρή μουσική, αγνές προθέσεις, αληθινούς φίλους.Όταν έχεις να προσφέρεις κάτι στα παιδιά πρέπει να τους δείξεις μόνο δύο  πράγματα. Πρώτα ότι τα αγαπάς και έπειτα ότι αγαπάς αυτό που κάνεις. Τη χαρά που παίρνουμε κάθε φορά που παίζουμε σ’ ένα σχολείο δεν μπορώ να την  περιγράψω. Βέβαια και με τους φοιτητές έχουμε σχέση και προϊστορία από πολύ  παλιά, πολλές συμμετοχές και πλούσιες εμπειρίες σε φοιτητικά- νεανικά φεστιβάλ   αλλά και πάντα πολλούς φοιτητές στις συναυλίες μας.

Το αν όμως οι encardia μπορούν να γίνουν σχολείο, πρότυπο ας πούμε, θα σας το  απαντήσω πολύ απλά. Ναι μπορούν, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί  λειτουργούν εδώ και δώδεκα χρόνια μαζί, τα βασικά μέλη είναι οκτώ αλλά υπάρχουν κι άλλοι μόνιμοι συνεργάτες, που σημαίνει ότι δίνουν ένα ζωντανό παράδειγμα   ομαδικότητας και συλλογικότητας που διαρκεί και έχει πολύ δυνατά αποτελέσματα. Αυτό το παρατηρούν και το εισπράττουν πάντα, ο καθένας με τον τρόπο του, μικροί και μεγάλοι.

Ο δεύτερος λόγος είναι το ότι παίζουν καθαρή μουσική, που προέρχεται από έναν πλούσιο και βαθύ λαϊκό πολιτισμό, που ήξερε να εκφράζει με απόλυτη ειλικρίνεια τα ανθρώπινα συναισθήματα: τη λύπη, τη χαρά, την Αγάπη, την πίστη κ.λ.π. όπως όλοι οι λαϊκοί πολιτισμοί στον τόπο μας και απανταχού.

 Πολλές φορές κάνουμε κάποιες συναυλίες που καλούμε τους γονείς να έρθουν μαζί   με τα παιδιά τους. Εκεί προσπαθούμε και τα μικρά παιδιά να ικανοποιήσουμε, αλλά  και τους μεγάλους να χαρούν μαζί με τα παιδιά τους το ίδιο πρόγραμμα. Να  τραγουδήσουν, να χορέψουν μαζί και στο σπίτι μετά η στο αυτοκίνητο να ακούνε  μαζί το δίσκο μας…Πολλές φορές έρχονται νέοι άνθρωποι με τις παρέες τους κι έπειτα μαθαίνουμε ότι είχαν έρθει με τους γονείς τους οκτώ η δέκα χρόνια πριν…

Αυτό πιστεύω είναι πιο σημαντικό από το να απασχοληθούν τα παιδιά απλά με  άλλους τρόπους την ώρα της παράστασης. Είναι πολύ δυνατό να μετέχουν γονείς   και παιδιά στην ίδια εμπειρία.

Οι παιδικές παραστάσεις όμως που απευθύνονται καθαρά στα παιδιά, κυρίως στους χώρους των σχολείων όπως είπα πριν, είναι μικρές και ολοκληρωμένες συναυλίες , που έχουν σαν στόχο κατ’ αρχήν να ζήσουν τα παιδιά την εμπειρία μιας παράστασης  με ζωντανή μουσική. Ταυτόχρονα μαθαίνουν κι ακούν για τη γλώσσα των Grico, που σχετίζεται με μια κουλτούρα τόσο κοντινή και ταυτόχρονα, τόσο μακρινή σε μας.  Επίσης τους παρουσιάζουμε τα όργανα που παίζουν οι μουσικοί. Έπειτα σιγοτραγουδούν μαζί μας κάποια τμήματα τραγουδιών και στο τέλος  χορεύουν με τη βοήθεια των χορευτριών των  encardia το χορό της ταραντέλλας, που σχετίζεται με το μύθο του τσιμπήματος της αράχνης. Από τις πιο όμορφες  στιγμές είναι όταν τα παιδιά στο τέλος χορεύουν μαζί με τους δασκάλους τους.

Αυτή η συναυλία ήταν πολύ συγκινητική γιατί συμμετείχαν καλλιτέχνες, που είχαν  συνυπάρξει μαζί μας επί σκηνή,ς κάποιες στιγμές μέσα σε αυτά τα χρόνια. Κάποιοι από αυτούς ιδιαίτερα γνωστοί και επώνυμοι, κάποιοι άλλοι λιγότερο γνωστοί ή στην  αρχή της καριέρας τους. Όλοι όμως με την ίδια αγάπη και το ίδιο ήθος, ήρθαν  για να πουν μαζί μας ένα η δύο τραγούδια και να είναι παρόντες σε αυτήν τη γιορτή.  Ο κόσμος ένιωσε αυτό το κλίμα τόσο όμορφα και κανείς δεν ήθελε η βραδιά να    τελειώσει. Ας ευχηθούμε να συνεχίσει το ταξίδι, να βρισκόμαστε όλοι μαζί και οι  παραστάσεις μας να είναι, όπως συνηθίζουμε να λέμε, περισσότερο συναντήσεις, παρά συναυλίες… Σας ευχαριστούμε όλους που βρίσκεστε κοντά μας και μας  ακολουθείτε όλα αυτά τα χρόνια.

Σας ευχαριστώ πολύ κ. Κωνσταντάτε και όλη την παρέα των encardia για την ευγενική παραχώρηση αυτής της όμορφης συνέντευξης, αλλά και για όλες τις όμορφες στιγμές που μας χαρίζετε με τη μουσική σας! Καλή συνέχεια και καλές επιτυχίες πάντα!