Γεια σας φίλοι μου!! Τα γεγονότα είναι πολλά, έχουν πέσει όλα μαζί και μας έχουν κόψει την ανάσα… Μαζί με τα διάφορα που έχει ο καθένας μας, η κατάσταση δεν είναι ό,τι καλύτερο… Γι΄αυτό και χάθηκα λίγο ξανά. Μέχρι να μπούμε ξανά στους ρυθμούς μας μετά τη μεγάλη προσωπική ταλαιπωρία, πέρασαν αρκετές μέρες…
Όμως η ζωή παρόλαυτα συνεχίζεται και το καλοκαίρι είναι εδώ! Όταν έχεις παιδιά είσαι αναγκασμένος να ζεις.

Δηλαδή να ξυπνάς το πρωί και να ετοιμάζεις το πρωινό των παιδιών, να τα ντύσεις, να καθαρίσεις τα φρούτα τους, να βάλεις πλυντήριο, να μαζέψεις το χαμό, να βάλεις μια κρέμα στο πρόσωπο, να μαγειρέψεις για το μεσημέρι και στο ενδιάμεσο να παίξεις μαζί τους, να κάνετε τα βιβλία δραστηριοτήτων, να έρθει ο άντρας σου, να κάτσεις μαζί του, να μιλήσεις, να ανησυχήσεις, να χαρείς. Τι άλλο είναι άλλωστε η ζωή, εκτός από όλα αυτά τα μικρά καθημερινά, που τη γεμίζουν;

Κάπως έτσι λοιπόν περνάμε το φετινό μας καλοκαιράκι. Περίεργα δε λέω, αλλά παρόλαυτα γεμάτα. 

Ήρθαν και πάλι τα γενέθλιά μου και πέρασαν. Ήταν μια μέρα περίεργη, γεμάτη γεγονότα, χαρές αλλά και λαχτάρες…. Η επανεξέταση της Κωνσταντίνας ήταν καλή, η Ελλάδα έκλεισε συμφωνία, η Βαγγελίτσα βρέθηκε ξαφνικά με αμυγδαλίτιδα, τρέχαμε στους δρόμους όλη μέρα ως αργά το βράδυ. Όμως βρήκαμε λίγο χρόνο, εκεί στο τελείωμα της μέρας και μετά από απαίτηση των κοριτσιών μου, μου είπαν το τραγουδάκι (με σβηστά φώτα παρακαλώ!!) και έσβησα και γω τα 29α κεράκια μου… Του χρόνου καλύτερα εύχομαι!

Ανακαλύψαμε την κοντινή μας παραλία και προσπαθούμε σχεδόν κάθε μέρα να πηγαίνουμε για μια βουτιά.

Παιχνίδι στο σπίτι, αλλά και στις κούνιες, νερομπογιές, playmobil, βιβλία δραστηριοτήτων, συναντήσεις με αγαπημένους φίλους.

Λίγο πλέξιμο για τη μαμά, διάβασμα, μαζί και με τη δουλειά… Ελπίζω σύντομα να ξεμπερδέψω!

Κάπως έτσι σας αφήνω.

Εύχομαι να ζείτε κάθε μέρα και να ανακαλύπτετε πολλές μικρές χαρές κάθε στιγμή της!

Σας φιλώ!