Κάθε παιδί , που σέβεται τον εαυτό του, έχει ζητήσει τουλάχιστον μία φορά από τη μαμά του, να πάρουν κάποιο κατοικίδιο στο σπίτι. Από την άλλη πλευρά η κάθε μαμά, που επίσης σέβεται τον εαυτό της, έχει (τουλάχιστον στην αρχή) αρνηθεί με σθένος, ενώ και όταν πείθεται και προβαίνει στο απονεννοημένο, μετά γκρινιάζει στις φίλες της για το πόσα συμπράγκαλα τέλος πάντων έχει ένα χρυσόψαρο ή για το ότι το σκύλο μόνο εκείνη τον βγάζει βόλτα.
Μη σας τα πολυλογώ. Εγώ είμαι ακόμα στη φάση “άρνηση με σθένος”. Από μικρή είχαμε πάντα κατοικίδιο: οπωσδήποτε ένα ή δύο σκύλους και από κει και πέρα διάφορα καναρινάκια όσο ήμασταν πιο μικρά, ενώ μεγάλωσα ένα γατί, που μέχρι που έφυγα από το πατρικό μου κοιμόταν στα πόδια μου. Ξέρω λοιπόν πολύ καλά τι σημαίνει κατοικίδιο, ουσιαστικά, άλλο ένα μωρό!
Όμως τα παιδιά μου, εννοείται, έχουν αντίθετη άποψη! Δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε από το σπίτι και να δούμε γατάκι/σκυλάκι/πουλάκι/ποντικάκι/ζωάκι εν γένει και να μην μου το θυμίσουν : “Μαμά, πότε θα πάρουμε κατοικίδιο;;;”

Όταν λοιπόν είδα το βιβλίο ” Το Σοφάκι και ο Ντο” ήξερα ότι έπρεπε να το διαβάσουμε με τα κορίτσια! Το Σοφάκι , ένα χαρούμενο κοριτσάκι θέλει πολύ να αποκτήσει ένα ζωάκι. Όμως η μαμά της της εξηγεί πως δεν είναι εύκολο ένα ζωάκι σε διαμέρισμα, ενώ και η ευθύνη για το κατοικίδιο είναι μεγάλη. Έτσι, ξαφνικά εμφανίζεται ο Ντο, ένα χαριτωμένο νεραϊδόσκυλο, που το βλέπουν μόνο τα παιδάκια. Ο Ντο θα μάθει στο Σοφάκι πώς πρέπει να φροντίζει, να νοιάζεται και να αγαπά όλα τα ζωάκια. Το νεραϊδοσκυλάκι θα μείνει μαζί της για όσο χρειαστεί, μέχρι το Σοφάκι να είναι πια έτοιμο και να έχει καταλάβει την μεγάλη ευθύνη του να έχεις κατοικίδιο, τόσο μεγάλη όσο και η χαρά, που αυτό χαρίζει!
Το βιβλίο άρεσε πραγματικά πολύ στα κορίτσια και ήταν μια αφορμή ακόμα για συζήτηση. Το σκυλάκι ή το ψαράκι δεν είναι λούτρινο, αλλά ένα ζωντανό πλάσμα, που θέλει φροντίδα και προσοχή. Κι ακόμα κι αν δεν έχουμε στο σπίτι μας ζωάκι, έξω στο δρόμο υπάρχουν τόσα σκυλάκια και γατάκια που θέλουν φαγητό και ένα χάδι! Για να μη μιλήσουμε φυσικά για τις φιλοζωικές οργανώσεις και τα τόσα ζωάκια που περιμένουν εκεί, για να αποκτήσουν ένα σπιτικό.
Με πολύ όμορφο τρόπο όλα αυτά τα θέματα τα θίγει το βιβλίο, γραμμένο από την Κατρίνα Τσάνταλη σε έμμετρο λόγο, που τόσο καλύτερα εντυπώνεται στα παιδιά. Η εικονογράφηση του Κώστα Θεοχάρη ζωντανεύει την ιστορία και κάνει το βιβλίο τρομερά ελκυστικό για μικρούς, αλλά και μεγάλους!

Αν λοιπόν είστε κι εσείς στην ίδια φάση, με τα πιτσιρίκια να ζητάνε κατοικίδιο κι εσείς να μην το παίρνετε απόφαση, διαβάστε αυτό το βιβλίο, είμαι σίγουρη ότι θα κάνει πολλαπλό καλό!
Μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Σας φιλώ!