Το αν θα θηλάσω ή όχι δεν ήταν ποτέ ένα ερώτημα που με απασχόλησε ιδιαίτερα, ούτε στα κορίτσια ούτε και τώρα στον μπέμπη. Την πρώτη φορά είχα αποφασίσει πως θα θηλάσω χωρίς να το συζητήσω και πολύ, αλλά και χωρίς να το ψάξω ιδιαίτερα. Ήξερα μόνο πως θα το πάλευα. Και όντως το πάλεψα πολύ και θήλασα για όσο τα κατάφερα, όχι πάρα πολύ, αλλά αρκετά περίπου για 5  μήνες. Βέβαια ήταν πολύ δύσκολο ομολογουμένως, μιας και ήταν τότε όλα πρωτόγνωρα. Επιπλέον δεν υπήρχε τότε όλη αυτή η καμπάνια που υπάρχει τόσο διαδεδομένη τώρα και δεν είχες πολλά στηρίγματα για βοήθεια.

Στη δεύτερη κόρη μου, το να θηλάσω ήρθε τόσο φυσικά από την πρώτη στιγμή, που οι μαίες έφερναν στο δωμάτιο άλλες μανούλες για να τους δείξουν πώς να τα καταφέρουν. Λίγο το ότι ήταν πολύ πρόσφατη η προηγούμενη εμπειρία, λίγο ότι ήταν πολύ καλόβολο το μωράκι , λίγο ότι βολεύτηκα εξαρχής, επειδή δεν ήθελα να ξαναπεράσω όλη τη διαδικασία με τις αποστειρώσεις και τα τοιαύτα, μέχρι που άρχισε να πίνει από το ποτηράκι της γάλα, θήλαζε.

Αυτή τη φορά και πάλι το μωρό από την πρώτη στιγμή κόλλησε στο στήθος, αλλά είχαμε άλλες δυσκολίες. Χρειάστηκε να χωριστούμε για αρκετές μέρες, μιας και τον κράτησαν στη μονάδα μέχρι που φύγαμε από το μαιευτήριο, ενώ μετά ξαναμπήκε στη λάμπα γιατί ανέβασε ίκτερο. Έτσι οι πρώτες 10 μέρες ήταν ολίγον τι εφιαλτικές για μένα, από όλες τις απόψεις. Μια από αυτές ήταν και το τι θα έκανα με το θηλασμό, ιδίως τις μέρες που εγώ δεν ήμουν στο μαιευτήριο, αλλά μόνο το μωρό. Και πάλι όμως βρήκαμε τον τρόπο μας και οι δυο και με πολλή επιμονή και μπόλικη υπομονή, μπορώ να πω πως τα καταφέραμε.

Ο θηλασμός για μένα είναι μια διαδικασία που αγαπώ. Είναι στιγμές αποκλειστικές και μοναδικές με το κάθε μωράκι, που δημιουργούν ένα δέσιμο ξεχωριστό και που πάντα τις αναπολώ με τρυφερότητα. Μου αρέσει να βλέπω κι άλλες μανούλες να θηλάζουν κι όταν με ρωτούν, πάντα το προτείνω , τουλάχιστον να προσπαθήσουν λίγο στην αρχή.

Σ’ αυτήν λοιπόν την τρίτη φορά ξαναθυμήθηκα και ξαναέμαθα κάποια πράγματα για το θηλασμό, που θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Έτσι , σαν σκέψεις και συμπεράσματα, χωρίς καμία διάθεση να δασκαλέψω καμία μανούλα. 

1. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει το μωρό να μπαίνει στο στήθος, τόσο πιο εύκολα θα γίνουν όλα. Πλέον στα περισσότερα μαιευτήρια έχει αναπτυχθεί μια νοοτροπία φιλική προς το θηλασμό, με το rooming-in να υπάρχει παντού σαν επιλογή έστω και όχι μόνο στα δημόσια μαιευτήρια. Έτσι η μανούλα μπορεί να θηλάζει το μωράκι όποτε αυτό το ζητήσει. Αυτό είναι πολύ βοηθητικό , γιατί στο περιβάλλον του μαιευτηρίου, μπορούμε να ζητήσουμε συμβουλές από τις μαίες που βρίσκονται εκεί, συμβουλές που μετά στο σπίτι θα μας χρησιμεύσουν. 

2. Ακόμα και αν χρειαστεί να χωριστεί η μαμά από το μωράκι , επειδή μένει για λίγο στη θερμοκοιτίδα, ο θηλασμός δεν χρειάζεται να κοπεί. Δεν γνωρίζω τι ισχύει σήμερα στα δημόσια νοσοκομεία (μέχρι πριν 7 χρόνια πάντως επιτρεπόταν μόνο δύο φορές τη μέρα στο επισκεπτήριο να πηγαίνουμε στα μωρά, τώρα ίσως αυτό να έχει αλλάξει). Πάντως στα ιδιωτικά (σε δύο από αυτά είχα προσωπική εμπειρία) εφόσον το μωρό κάνει να βγαίνει από τη θερμοκοιτίδα ή την λάμπα , μπορεί η μανούλα ανά δίωρο να πηγαίνει να θηλάζει , μετά από συνεννόηση με τους παιδιάτρους. Εναλλάκτικά, αν δεν μπορεί να βγει το μωράκι, το θήλαστρο είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Ανά δίωρο, αντλούμε το γάλα, όσο έχουμε και το αποθηκεύουμε. Θέλει υπομονή όμως αυτό, σας το υπογράφω. Κάποιες στιγμές μπορεί να φτάσεις στα όριά σου και αυτό δεν είναι κακό, ούτε πρέπει να νιώσεις ενοχή γι’ αυτό. Αν αντέχεις συνεχίζεις, αν όχι, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου!

3. Το γάλα έρχεται σταδιακά, όπως σταδιακά έρχεται και η ανάγκη του μωρού γι’ αυτό. Τις πρώτες δυο μέρες δεν θα δείτε να ρέουν ποταμοί γάλακτος, μόνο κάποιες σταγόνες, που όμως περιέχουν όλα όσα χρειάζεται το μωρό. Αν είναι ανήσυχο, ξαναβάλτε το πιο συχνά στο στήθος και αντισταθείτε στον πειρασμό να του δώσετε ξένο γάλα από τώρα.  Την τρίτη μέρα αρχίζει να κατεβαίνει περισσότερο γάλα, οπότε και μετά σιγά σιγά έρχεται η κανονική ροή και το μωρό ζητάει όλο και περισσότερο. Προσωπικά εκμεταλλεύομαι πάντα αυτές τις μέρες που είμαι στο μαιευτήριο και μπορώ να τα ταΐζω όσο συχνά θέλουν, για να συνηθίσουμε και οι δυο πριν γυρίσουμε σπίτι, όπου όλα είναι λιγάκι πιο δύσκολα. Κάποιες μεγαλύτερες γυναίκες σπεύδουν συχνά να πουν την πρώτη μέρα ότι δεν έχεις γάλα, το μωρό δεν έφαγε πολύ, δώστου και συμπλήρωμα και τα όμοια. Ιδίως στις μανούλες που δεν έχουν κάνει άλλο μωράκι όλα αυτά προκαλούν τρομερό άγχος, ενώ είναι και λάθος, αφού το μωράκι τρώει όσο πεινάει και τις δυο πρώτες μέρες το γάλα που έχει η μαμά αρκεί. Γι’ αυτό αν έχετε αποφασίσει ότι έστω θα προσπαθήσετε το θηλασμό και νιώθετε ότι το μωρό πεινάει ή ότι εσείς δεν τα καταφέρνετε, πρώτα ζητήστε βοήθεια από μια μαία ή μια σύμβουλο θηλασμού για να σας καθοδηγήσουν. Κι αφού πάρετε όλες τις πληροφορίες , τότε αποφασίζετε τι θέλετε να κάνετε τελικά. Πάντως συνήθως το γάλα της μαμάς έρχεται σταδιακά και ανάλογα με το πόσο ζητάει το μωρό.

4. Όταν έχεις περισσότερα από ένα παιδιά ο θηλασμός σπανίως γίνεται σε ένα ήσυχο και απομονωμένο δωμάτιο. Συνήθως θα γίνεται στο δωμάτιο που παίζουν τα μεγαλύτερα παιδιά ή στο σαλόνι ή στη βεράντα ή στην κουζίνα, όπου τέλος πάντων είναι ο υπόλοιπος λαός. Επίσης καμιά φορά ίσως θηλάσεις και όρθια ανακατεύοντας ένα φαγητό στο και πέντε πριν επιστρέψει η υπόλοιπη πεινασμένη οικογένεια ή και πολλές φορές στις κούνιες και στο θερινό σινεμά, που πήγατε με τα μεγαλύτερα. Έτσι κανείς δεν χάνει τίποτα και όλοι βγαίνουν κερδισμένοι : τα μεγάλα παιδιά έχουν τη μαμά κοντά τους, το μωρό τρώει και η μαμά κάνει ό,τι έκανε και πριν, απλά και με ένα μωρό στην αγκαλιά. 😉

5. Το ότι η μανούλα θηλάζει δεν σημαίνει πως θα σταματήσει η ζωή της. Δεν χρειάζεται να κλειστείς σε ένα δωμάτιο για να φάει το μωράκι. Με την επιλογή των κατάλληλων ρούχων και με ένα σεντονάκι (αν θέλεις μεγαλύτερη διακριτικότητα) μπορείς να θηλάσεις κυριολεκτικά παντού. Σε γάμους και βαφτίσια, σε θερινά σινεμά, στην παραλία, σε ταβέρνες, στο καφέ, ακόμα και σε μια ακρούλα στην εκκλησία. Όποιος παρεξηγείται επειδή μια μαμά θηλάζει το μωρό της, έχει άλλα προβλήματα που πρέπει να κοιτάξει για τον εαυτό του. Επομένως μην πτοείστε! Αφήστε που γλιτώνεις το κουβάλημα μπιμπερό, θερμός και τα τοιαύτα.

+1. Για το τέλος άφησα το πιο σημαντικό, για μένα τουλάχιστον. Πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα έχουμε σκεφτεί ή τα έχουμε αποφασίσει. Άλλες φορές όλα πάνε σύμφωνα με το “σχέδιο” κι άλλες φορές οι αντοχές μας μας προδίδουν. Αυτό ισχύει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, το ίδιο και στο θηλασμό του μωρού μας. Το αν θα τα καταφέρουμε να θηλάσουμε για δέκα μέρες ή για δέκα μήνες εξαρτάται από τις αντοχές που έχουμε κάθε φορά. Για κάποιες μανούλες είναι αδύνατο να το καταφέρουν, γιατί δεν έχουν κουράγιο, γιατί κανείς δεν τις κατατόπισε, γιατί δεν άντεχε την αϋπνία, γιατί έπρεπε να φροντίσει κι άλλα μωρά, γιατί πονούσε πολύ, για χίλιους δυο λόγους. Ακόμα κι όσες το κατάφεραν δεν μπορούν να αρνηθούν την δυσκολία που έζησαν ειδικά τον πρώτο καιρό, μέχρι να μπει μια σειρά. Για μένα το σημαντικότερο είναι να είναι καλά η μαμά. Να κάνει όσα αντέχει και να τα κάνει για όσο αντέχει . Γιατί αν η μαμά καταρρεύσει από την αϋπνία και την κούραση, αν η ψυχολογία της είναι στο ναδίρ και η διάθεσή της στα τάρταρα, όλο το σπίτι θα καταρρεύσει και το μωρό θα εισπράττει μια άρνηση. Η μαμά κάνει τα μωράκια της για να τα χαίρεται κι όχι για να μπει σε μια κούρσα “καλύτερης μαμάς”. Καλύτερη είναι η μαμά που ό,τι κάνει το κάνει με αγάπη. Είτε θηλάζει είτε όχι.

Κι αυτό το έμαθα ξανά και εμπέδωσα καλά και  αυτή τη φορά.

Σας φιλώ!