Δεν ξέρω αν φταίει ο σεισμός, ο οποίος με πήγε πέρα δώθε και μου έκοψε την ανάσα, αλλά σήμερα τίποτα δεν ξεκίνησε ούτε συνεχίστηκε καλά. Λέω όμως να μην το βάλω κάτω…
Να συνεχίσω την προσπάθεια να χαμογελάω.
Κι ας μην είναι εύκολο.
Κι ας μην είμαι και τόσο τέλεια.
 |
| via |
Κι ας πρέπει τα “θέλω”μου να περιμένουν στην ουρά, γιατί υπάρχουν άλλα θέλω, και κυρίως, άλλα πρέπει.
 |
| via |
Κι ας μην εκτιμάται πάντα η δουλειά απ΄ τους πελάτες.
Κι ας είναι η γραφειοκρατία ένα τέρας πολύμορφο, πολυκέφαλο και κυρίως, ανθρωποφάγο.
 |
| via |
Θα τα ξεπεράσω.
 |
| via |
Ελπίζω πάντα σε καλύτερες μέρες.
 |
| via |
Και στο μεταξύ…
Απολαμβάνω λίγες ώρες στην υπέροχη ελληνική ύπαιθρο, έστω κι επεισοδιακές.
Ονειρεύομαι λίγες ήσυχες μέρες, παρέα με αγαπημένη φίλη, όπως παλιά!!! (μακάρι!!)
Ξεδίνω με πειραματισμούς, ιδέες και προσπάθεια να δημιουργήσω τα δικά μου δώρα για τους αγαπημένους μου.
Ανεβαίνω στα ουράνια, όταν με αγκαλιάζουν δυο ζευγάρια μικρά χεράκια, και μου λένε δυο στοματάκια, “μαμά, δική μου είσαι”!
Και ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, βλέποντας τα όλα διαφορετικά, μέσα απ’ τη δική του ζεστή αγκαλιά.
 |
| via |
Καλό μήνα! Το καλοκαίρι είναι εδώ και τα παιχνίδια του καιρού, αλλά και του μυαλού, δεν μπορούν αυτό να το αλλάξουν!
