Είμαι θυμωμένη. Γιατί για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα πόση βλακεία και κυρίως, πόση κακία υπάρχει ανάμεσα σε όσους αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί και μάλιστα γνήσιοι. Πόση πολλή κακία!! Ήθελα να ήξερα, εάν έχουν ανοίξει ποτέ τους την Αγία Γραφή, για να τη μελετήσουν. Αν έχουν διαβάσει κάτι πέρα από κάποια χωρία, που τους έχει υποδείξει ο “ΓΕΡΟΝΤΑΣ”. Και όλως παραδόξως, αυτά τα χωρία χρησιμεύουν πάντα για να στηλιτεύουν και για να κατακρίνουν τους γύρω. 

Τους έχει διαφύγει εντελώς ότι ο Χριστός πάνω στο Σταυρό Του συγχώρεσε αυτούς που Τον σταύρωσαν. Δεν έχει τύχει ποτέ να διαβάσουν ότι ο Κύριος συγχώρεσε την πόρνη και ένας από τους μαθητές Του ήταν τελώνης – από τους πιο αμαρτωλούς της εποχής. 
Γνωρίζουν όμως τα πάντα για το χάραγμα, τον αντίχριστο, τον πάπα, τις αμαρτίες, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Είναι έτοιμοι να κατακρίνουν ό,τι δουν γύρω τους. Ο “καλός λογισμός”, για τον οποίο τόσο πολύ κόπτονται, είναι μόνο για να γεμίζουν τις ομιλίες τους, όχι για να τον εφαρμόσουν στη δική τους ζωή. Εχθροί της τεχνολογίας, της επιστήμης, της ιατρικής πολλές φορές. Και σε όποιον συναντήσουν στο δρόμο τους, εκτοξεύουν απειλές εν είδη “διδασκαλιών”, για μεταθανάτια κόλαση και αιώνιες φλόγες. Ξεχνούν ότι κάτι τέτοια οδήγησαν την Καθολική Εκκλησία σε σχίσμα και σε αιματοχυσίες αθώων ανθρώπων. 
Ξεχνούν όμως το βασικότερο. Ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι ο Θεός της αγάπης. Αυτής της αγάπης που είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, που δε ζηλεύει, δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Που όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Της αγάπης που ποτέ δεν ξεπέφτει. (Α’ Κορινθ. κεφ. ιγ’, στιχοι 4-7). 
Προσωπικά εκεί ελπίζω, στην αγάπη και τη μακροθυμία Του. Στο ότι δέχεται τον αμαρτωλό όταν πέσει και τον βοηθά να ξανασηκωθεί. Δεν στέκεται από πάνω του κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο, αλλά παίρνει στους ώμους Του τον αδύναμο και τον βοηθάει να συνεχίσει το δρόμο. 
Μου λένε πολλοί ότι δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι τόσο σοβαρά με όλα αυτά και ότι είναι απλά για να γελάς. Όμως έχοντας βιώσει τι πάει να πει κακία από αυτούς τους ανθρώπους, δυστυχώς δεν μπορώ να γελάσω. Και ποτέ δεν θα σταματήσω να τους απαντάω και να αντιτίθεμαι σε όλη αυτή τη διδασκαλία της τρομάρας που διαδίδουν. Θυμώνω γιατί δεν καταλαβαίνουν πόσο μεγάλο κακό προκαλούν στην Εκκλησία, αυτά τα διχαστικά λόγια και  αυτή η τρομοκρατική στάση απέναντι όχι μόνο σε αυτούς που ίσως να ήθελαν να πλησιάσουν, αλλά ακόμα και στους μέσα σε αυτήν. Και η Εκκλησία (μιλώ κυρίως για τους ανθρώπους) αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε, χρειάζεται ομόνοια, όχι άλλη κακία. Χορτάσαμε κακία από παντού πια.
Ελπίζω μόνο ότι ο Θεός θα με συγχωρέσει που έχω κινητό, που χρησιμοποιώ κάρτα για την τράπεζα και έχω πάρει τον αριθμό ΑΜΚΑ.  Δεν τα έχω για επίδειξη ούτε για κάτι άλλο κακό, απλά για χρηστικούς λόγους. 
Γιατί το ακούσαμε κι αυτό!!
κ.