Η κόρη μου έπρεπε να ηχογραφήσει ένα τραγούδι και να το στείλει στην μαέστρο της χορωδίας της. Το τραγούδι το ήξερε, δεν ήταν η πρώτη φορά που θα το τραγουδούσε. Περίμενα λοιπόν πως η ηχογράφηση θα τελειώσει σχετικά γρήγορα, για να κάνουμε στην συνέχεια κάτι όλοι μαζί. Η ώρα περνούσε και η ηχογράφηση δεν τελείωνε. Την άκουγα να τραγουδά, να σταματά, να ξεκινά πάλι. Στο τέλος άκουσα κλάματα κι αποφάσισα να δω τι συμβαίνει. Μπέρδευε έναν στίχο ή μάλλον νόμιζε πως τον μπέρδευε και την είχε πάρει το παράπονο.

“Πού είναι η παρτιτούρα σου;” την ρώτησα. “Δεν χρειάζομαι παρτιτούρα, το ξέρω, τόσες φορές το έχω τραγουδήσει” μου απάντησε μέσα στα δάκρυα. “Ωραία, λέω, τότε έλα να σε βοηθήσω εγώ, να μείνω εδώ μαζί σου”. Παρόλαυτά ούτε αυτό έκανε δουλειά – προφανώς, αφού εγώ μόνο να της χαϊδεύω το χέρι μπορούσα. Τελικά, μετά από δυο τρεις ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες, έφερα την παρτιτούρα, χωρίς άλλη ερώτηση. Μέσα σε 2 λεπτά η ηχογράφηση είχε τελειώσει. “Πω πω μαμά, τελικά απλό ήταν!” αναφώνησε χαρούμενο το κορίτσι μου και έφυγε χοροπηδώντας.

Σκεφτόμουν μετά πόσα πράγματα μοιάζουν με αυτή την ηχογράφηση. Πόσες δυσκολίες που μας φαίνονται βουνό, καταστάσεις που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε, ένας τοίχος, που διαρκώς χτυπάμε πάνω του. Πράγματα και καταστάσεις τα οποία γνωρίζουμε χρόνια και ξέρουμε το παραμικρό γι’ αυτά, ξαφνικά έχουν αλλάξει δεδομένα, πρόσωπο, συμπερίφορά. Κι εμείς δεν αλλάζουμε οπτική, δεν αναρωτιόμαστε μήπως τυχόν και πρέπει να δοκιμάσουμε κάτι άλλο, που θα μας βοηθήσει. Την βοήθεια που κάποιος μας προσφέρει την θεωρούμε αχρείαστη, χωρίς νόημα.

Κι όμως συχνά η λύση βρίσκεται σε κάτι πολύ απλό. Όταν δεν είμαστε σίγουροι για έναν στίχο διαβάζουμε τα λόγια. Όταν ο ένας δρόμος είναι κλειστός, αναζητάμε έναν διαφορετικό. Όταν κανένας δρόμος δεν ανοίγει, ίσως να μην είναι για το συμφέρον μας να ανοίξει. Ίσως να είναι ένα μήνυμα για να ακολουθήσουμε ένα τελείως διαφορετικό μονοπάτι.

Ας προσευχόμαστε να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα τι είναι αυτό που μας δυσκολεύει, να βρίσκουμε την αληθινή πηγή του προβλήματος. Και να έχουμε την ταπείνωση και την διάθεση να δεχτούμε την βοήθεια, όσο απλή και προφανής αν φαίνεται. Όπως μια παρτιτούρα σε μια ηχογράφηση!

Σας φιλώ!