Μια από αυτές τις μέρες. Που γυρίζω σπίτι πέντε λεπτά πριν έρθουν από το σχολείο τα παιδιά. Που δεν έχω μαγειρέψει, πάλι καλά εχω ξεπαγώσει το κοτόπουλο.
Φτιάχνω πάλι δική μου συνταγή, πιο γρήγορη και πιο εύκολη και από του Jamie, κι ας μην έχω γράψει βιβλίο. Πάει το μαγείρεμα. Τάισμα, μάζεμα πιάτων, ο Θεός να έχει καλά αυτόν που ανακάλυψε τη μεγαλύτερη εφεύρεση, που λέγεται πλυντήριο πιάτων.
Πάμε, διάβασμα νωρίς νωρίς, όσο ακόμα έχει μυαλό και όρεξη η μεγάλη και κέφια η μικρή, γιατί μετά πάει. Το σπίτι σε όλο αυτό το διάστημα έχει γεμίσει, ρούχα που άλλαξαν, μπουφάν που πέταξαν, παπούτσια που έβγαλαν και άφησαν και παιχνίδια, σε κάθε επιφάνεια. Βάζω μια φωνή, μαζεύονται ρούχα και παπούτσια (παλι καλά να λέω…), πίσω στο διάβασμα. Δύσκολα σήμερα, πολλά φυλλάδια, νέος διφθογγος, μάζεψε το μυαλό σου, θες να βάλουμε χρονόμετρο; Στο μεταξύ από μεσα παίζει Πινόκιο και στο καπάκι Μικρός Πρίγκηπας , που μόλις τελειώσουν ξαναρχίζουν. Και μια μικρή πάει και έρχεται, φέρνει ζωγραφιές, γράμματα και αριθμούς, μου φωνάζει (!!!) να μην πετάω τα σκουπίδια στη θάλασσα γιατί τα ψαράκια δεν καταλαβαίνουν, τα τρώνε και θα πεθάνουν , θυμάται ότι πρέπει να πάει παιχνίδια που δεν χρειάζεται στο σχολείο και όταν της λέω, σε λίγο, θυμώνει και βάζει τα κλάματα. Διαπραγμάτευση και για λίγο ηρεμία.
Κάνω ότι δεν βλέπω τους πεταμενους μαρκαδόρους, τα σκορπισμένα playmobil και τις πριγκιπισσες όλες στο πάτωμα , μαζί με ζωγραφιές και κοκαλάκια. Τελειώνουμε τα μαθηματικά, αφού κυνηγάω τη μικρή να μην παίρνει τα κέρματα που έχουμε με την μεγάλη για τις ασκήσεις.
Μαζεύουμε παιχνίδια για το σχολείο, ξεμπερδεύουμε τα μαλλιά από τις barbie και βλέπω κόκκινα σημάδια στο πάτωμα, κάποιας έπεσε χυμός… Άντε να μαζέψω, μη κολλήσει και κάνει λεκέ στο μάρμαρο… Σκύβω και βλέπω κάτω απο το γραφείο ένα στρώμα από γόμες και μύτες μολυβιών της Κωνσταντίνας. Κάνω έτσι και βλέπω και τη σκόνη πάνω στη βίβλιοθηκη. Μα προχθές δεν καθάρισα;;;; Γεννάει βρωμιά αυτό το σπίτι;
Θυμάμαι στο καπάκι ότι με περιμένουν και κάτι βουνά για σίδερο, μαζί με καθαριότητα (ξανά) και δυο πλυντήρια που πρέπει να βάλω (ξανά).
Ένα λεπτό πριν το εγκεφαλικό μαζί με νευρική κρίση και κατάσταση πανικου.
Στέκομαι πάνω από το χαμό, τα κορίτσια τρέχουν γύρω γύρω και τραγουδάνε αυτοσχεδιασμους για τα Little Pony που ξαναθυμήθηκαν και εγώ παίρνω μια ανάσα. Τις βλέπω πόσο δεν τις νοιάζει ο χαμός. Και πόσο χαίρονται που παίζουν.
Σιγά σιγά Κατερίνα. Όλα θα γίνουν. Βάλε αρχή. Πρώτα πρώτα μη φωνάξεις. Μη τους χαλάσεις το παιχνίδι. Μην πανικοβληθεις. Έχεις ως τις 12 πέντε ώρες. Και αύριο άλλες 24 .
Όλα θα γίνουν.
Βαθιά ανάσα. Μια ολόκληρη σοκολάτα. Μουσική να χαλαρώσω και ξεκινάω τις δουλειές.
Α!! Και καλό μήνα να έχουμε!
Σας φιλώ.