Φέτος η Μαμά για σπίτι κλείνει 7 χρόνια ύπαρξης στην blogοσφαιρα. Στις 10 Ιανουαρίου 2013 δημοσίευσα το πρώτο καλωσόρισμα στην πλατφόρμα του blogger τότε. Δεν θα ξαναπώ αυτά που έχω πει τόσες φορές, ότι δηλαδή ούτε που φανταζόμουν τι με περίμενε τότε που πάτησα για πρώτη φορά το κουμπάκι. Πιθανότατα για τους περισσότερους να μην έχει τόση σημασία αυτή η γωνίτσα του διαδικτύου που λέγεται Μαμά για σπίτι. Έχει όμως τεράστια σημασία για εμένα. Φέτος λοιπόν,στα έβδομα γενέθλια θα μοιραστώ μαζί σας 7 πράγματα που ίσως να μην τα γνωρίζετε για το blog αυτό, 7 πράγματα που με κάνουν να αγαπώ αυτή την γωνίτσα και που με κάνουν τελικά να είμαι η Μαμά για σπίτι.

1. Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Από πάρα πολύ μικρή, σχεδόν από τότε που έμαθα να γράφω, μου άρεσε να κρατάω ημερολόγιο. Όταν ανακάλυψα τον κόσμο των blogs, με συνεπήρε τόσο πολύ η ιδέα να γράφεις ημερολόγιο και να το μοιράζεσαι με άλλους! Αυτό το μοίρασμα και η μετοχή στις σκέψεις, τις ιδέες, τα βιώματα, την καθημερινότητα, παρότι γίνεται μέσα από μια οθόνη, δεν έχει τίποτα το απρόσωπο, αλλά κάτι το πολύ οικείο και ανθρώπινο. Το ημερολόγιο των παιδικών χρόνων “ζωντανεύει” , παίρνει άλλη διάσταση και αποκτά νέες δυνατότητες! Έτσι, το να γράφω στο blog έγινε τόσο φυσικά, απλά σαν μια συνέχεια και εξέλιξη μιας παλιάς αγαπημένης συνήθειας.

2. Το όνομα μου είναι Μαμά για σπίτι

Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι πολύ καλή στους τίτλους. Πρώτα βρίσκω το περιεχόμενο της ιδέας μου και μετά καταλήγω στον τίτλο. Έτσι, όταν σκεφτόμουν πώς θα ήθελα να ονομάσω αυτή τη μικρή μου γωνίτσα , το μυαλό μου πήγε σε ό,τι θα ήθελα να μοιραστώ μέσα σ’ αυτήν : την ζωή μου ως μικρή μαμά. Το πρώτο πράγμα που ήρθε λοιπόν στο νου μου, ήταν μια παράφραση της φράσης “κορίτσι για σπίτι” και κάπως έτσι έγινε η Μαμά για σπίτι. Ξέρω, καθόλου πιασάρικο ή seo friendly και πολύ μακριά από όλα αυτά τα γνωστά “tips” για bloggers. Να λέμε την αλήθεια, τότε δεν υπήρχε αυτή η έξαρση που τώρα βλέπουμε. Τα blogs ήταν ξεκάθαρα ένα ημερολόγιο, ένα χόμπι, μια διέξοδος. Μοιραζόμασταν την ζωή μας και τίποτα παραπάνω ή τουλάχιστον η πλειοψηφία ήταν αυτή.

3. Όταν έμαθα τον κώδικα και άλλες ιστορίες

Χάριν του ιστολογίου μου οι ορίζοντες στη γνώση και τα ενδιαφέροντά μου διευρύνθηκαν πάρα πολύ σε τομείς, στους οποίους παλιότερα δεν είχα ιδέα καν ότι υπήρχαν. Αναγκάστηκα να μάθω κώδικα, αυτή την περίεργη γλώσσα, που μιλούν όσοι ασχολούνται με την πληροφορική, έμαθα τι πρέπει να πειράξω και τι να μην πειράξω, κατάλαβα τι είναι το html, τι ρόλο παίζει το css , ήξερα με τους κωδικούς τους τα χρώματα και γενικά, ένα σωρό πράγματα, που τώρα δεν τα θυμάμαι πια. Αν με ρωτήσετε τώρα, δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα, αλλά αξίζει να μου πω ένα μπράβο, γιατί αυτός ο τομέας για μένα ήταν και είναι κινέζικα και παρόλαυτα, κατάφερα και τον ξεκλείδωσα, μέχρι εκεί που μπορούσα. Αυτό μου έδειξε πολλά για το ότι αν κάτι το αγαπήσεις, μπορείς να κάνεις ό,τι χρειαστεί για να προοδεύσεις σ’ αυτό. Κι αυτό για εμένα ήταν και είναι ένα μεγάλο μάθημα.

4. Μια μεγάλη γειτονιά

Η blogοσφαιρα είναι μια μεγάλη γειτονιά. Μια γειτονιά με τα όλα της. Με την γειτόνισσα που θα σε κεράσει την συντάγή από το φρεσκοψημένο κέικ της . Με την άλλη γειτόνισσα θα σου χαρίσει την τελευταία της κατασκευή, για να στολίσεις την κουζίνα σου. Με την τρίτη γειτόνισσα που θα μοιραστεί μαζί της ιδέες για το πάρτυ του παιδιού σου. Με την παραδίπλα, η οποία γυρίζοντας από το ταξίδι της θα σε κάνει να νιώσεις σαν να ταξίδεψες κι εσύ μαζί, σαν να περιπλανήθηκες στα σοκάκια και τις παραλίες δίπλα της, όλα μέσα από μαγικές φωτογραφίες. Με την ακόμα παραδίπλα , που απλά θέλει να σου πει τον πόνο της, το αστείο ή την κούρασή της.

Οι γειτόνισσες είναι πολλές και κάθεμια έχει τον δικό της τρόπο, τον δικό της χαρακτήρα, την δική της νοοτροπία. Με κάποιες γειτόνισσες θα πειτε και δυο κουβέντες παραπάνω, θα βρεθείτε έξω από τις οθόνες, θα ανταλλάξετε άπειρες κουβέντες, θα δεθείτε, μπορεί να γίνετε και φίλες. Κάποιες φιλίες θα κρατήσουν. Άλλες θα χαθούν ή θα ξεχαστούν. Θα βρεις τα καλά αυτής της γειτονιάς και θα νιώσεις την ζεστασιά του νοιαξίματος με απροσδόκητα πακετάκια αγάπης να φτάνουν σε στιγμές απροσδόκητες. Δόξα τω Θεώ που οι περισσότερες δικές μου γειτόνισσες με έχουν γεμίσει με την αγάπη και το νοιάξιμό τους , όλα αυτά τα πολλά χρόνια.

Είναι βέβαια και η άλλη πλευρά της γειτονιάς, αυτή με το κουτσομπολιό, τον χωρίς λόγο ή και με λόγο ανταγωνισμό, τις μικρότητες και τις μικροκακίες. Όμως, όπως και στην πραγματική ζωή μας μπορούμε να επιλέξουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα προσπεράσουμε, τι θα μας επηρεάσει και τι όχι, ακριβώς το ίδιο ισχύει κι εδώ. Ομολογώ ότι για μεγάλο διάστημα επέτρεψα να με επηρεάσουν άσχημα διάφορα τέτοια πράγματα. Ήταν όμως μέχρι να αποφασίσω εγώ τι ήθελα από το ιστολόγιό μου και τι όχι. Όταν έκανα αυτή την επιλογή, όλα πήγαν καλά! Και είμαι στ’ αλήθεια ευλογημένη από τις γνωριμίες και τις φιλίες που έχω κάνει μέσα από αυτόν τον χώρο.

5. Γιατί γράφω

7 χρόνια κάνω σχεδόν κάθε μέρα στον εαυτό μου την ίδια ερώτηση. Γιατί γράφω; Ποιον ενδιαφέρουν αυτά που λέω; Τι πιστεύω ότι έχω να πω; Γιατί να το πω; Μετά από πολλές πολλές σκέψεις και προβληματισμούς, μπορώ πια να δώσω απάντηση, έχοντας μάθει λίγο καλύτερα τον εαυτό μου.

Καταρχήν, για μένα η γραφή και το μοίρασμα είναι μια ανάγκη έκφρασης. Έγραφα και γράφω έτσι κι αλλιώς, χωρίς να με νοιάζει αν κάποιος θα διαβάσει αυτό που έγραψα. Είναι πιστεύω όπως κάποιος που ζωγραφίζει, επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, αφού η καρδιά του είναι εκεί. Εμένα το χέρι μου δεν πιάνει στη ζωγραφική ή την φωτογραφία , όμως στο γράψιμο τρέχει μόνο του.

Δεύτερον, δεν γράφω επειδή πιστεύω ότι έχω να πω κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο ή μοναδικό. Γράφω γιατί θέλω να ξαναπώ αυτά που ξέρουμε κι έχουμε ξεχάσει, επειδή τα θεωρούμε αυτονόητα. Γράφω γιατί κι εμένα με βοηθάει να βλέπω γραμμένες τις σκέψεις και τους προβληματισμούς , τους δικούς μου ή των άλλων. Με κάνει να έχω δεύτερες, πιο νηφάλιες σκέψεις και να προσδιορίσω την πορεία που θέλω να ακολουθήσω. Γράφω τέλος, γιατί πιστεύω πως αξίζει να μοιραζόμαστε με άλλους που βιώνουν τις ίδιες χαρές, δυσκολίες, πιστεύω και το διαδίκτυο κάνει τόσο εύκολο αυτό το μοίρασμα.

Μοίρασμα μιας προσπάθειας για ζωή με ποιότητα, μοίρασμα μιας προσωπικής προσπάθειας πάντα για το καλύτερο, μοίρασμα υγιών προτύπων και παραδειγμάτων, σε μια εποχή που η πληροφορία είναι περισσότερη από ποτέ και ταυτόχρονα πιο μπερδεμένη από ποτέ. Μοίρασμα της καθημερινής μας ασκήσεως σαν γονείς και σαν άνθρωποι, για να φτάσουμε όλο και πιο ψηλά. Όχι εγωιστικά, αλλά γιατί όσο προσπαθούμε ο καθένας για την προσωπική του βελτίωση, τόσο το καλό απλώνεται στην οικογένεια, στο εργασιακό περιβάλλον, στην κοινωνία γενικά.

6. Τι γράφω

Κι αφού είπα γιατί γράφω, νομίζω πως αξίζει να αφιερώσω και δυο γραμμές για το τι γράφω. Παρά τις διάφορες λοξοδρομήσεις, τα διλήμματα και τους προβληματισμούς, πλέον έχω ξεκάθαρο στόχο για το ιστολόγιο αυτό. Σε αυτή την γωνίτσα λοιπόν, δεν θα βρείτε τίποτα παραπάνω από αυτά που ζω κι αυτά που αισθάνομαι και σκέφτομαι με αφορμή όσα ζω. Δεν γράφω σαν ειδική για κάποιο θέμα, ούτε έχω σκοπό να παραστήσω την ειδική. Μοιράζομαι βιώματα, σκέψεις και προβληματισμούς.

Σκοπός μου είναι ένας. Την χαρά της ζωής μέσα από την πίστη , που βιώνω εγώ, να την μοιραστώ και με άλλους. Όχι μια χαρά ουτοπική και ανώριμη. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως η ζωή του χριστιανού είναι ταξιδάκι αναψυχής. Ο καθένας ζει με τις δυσκολίες και τα προβλήματά του. Όμως ο χριστιανός, που ζει συνειδητά και στα γεμάτα, βιώνει την χαρά και την ελπίδα, ακόμα και στις δύσκολες ώρες. Όχι γιατί είναι αναίσθητος ή εκτός πραγματικότητας, αλλά γιατί νοηματοδοτεί αυτά που ζει μέσα από την πίστη του.

Για μένα χαρά δεν είναι να γελάμε όλη την ώρα. Χαρά είναι όταν στις πιο μαύρες ώρες μπορείς να δεις το χέρι του Θεού. Χαρά είναι όταν θυμάσαι να Τον ευχαριστήσεις στις πιο φωτεινές ώρες. Χαρά είναι να ζεις χωρίς μιζέρια κάθε τι που έρχεται στο δρόμο σου. Χαρά είναι να επιλέγεις το δύσκολο κι ας σε ζημιώνει προσωρινά. Η ωφέλεια θα φανεί σίγουρα αργότερα, όταν θα είναι η ώρα της.

Αυτός είναι ο σκοπός μου. Δεν επιδιώκω ούτε τους χιλιάδες ακολούθους ούτε την αυτοπροβολή. Πιστεύω απλά πως το διαδίκτυο είναι το εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας στην εποχή μας, για να συνεχίσουμε τον ευαγγελισμό, δηλαδή την διάδοση του Λόγου του Θεού. Και εφόσον μπορούμε, έχουμε υποχρέωση να το κάνουμε. Μέσα στην χοάνη των πληροφοριών, ας υπάρχει και η πιο σημαντική πληροφορία :ο Χριστός.

7. Βιβλία και όνειρα

Από τότε που εκδόθηκαν τα βιβλία μου πολύ συχνά μου λένε “μπράβο, τι όμορφα που κυνήγησες το όνειρό σου και το πραγματοποίησες!” . Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου ακριβές. Ποτέ δεν ονειρεύτηκα ότι θα γράφω βιβλία. Τα επαγγελματικά όνειρα , που έκανα ως παιδί, συνήθως περιλάμβαναν μια τάξη της οποίας εγώ ήμουν δασκάλα, αργότερα ένα στράτευμα στο οποίο θα ήμουν αξιωματικός και αργότερα ένα δικαστήριο στο οποίο θα διέπρεπα με τον δικανικό μου λόγο. Το να γράφω βιβλία ήταν ένα σενάριο τόσο φανταστικό και μακρινό, τόσο εκτός εμβέλειας, που ποτέ δεν σκέφτηκα να το “κυνηγήσω”.

Γι΄ αυτό θεωρώ πραγματικά πρόνοια του Θεού το γεγονός ότι κάποιος με προσέγγισε, πίστεψε ότι μπορώ να το κάνω, με εμπιστεύτηκε και εξέδωσε αυτά που είχα να γράψω. Η χρονική συγκυρία και οι καταστάσεις που βίωνα όταν έγινε αυτό, μου το επιβεβαίωσαν ακόμα περισσότερο. Η γωνίτσα αυτή εδώ, η Μαμά για σπίτι , ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει το ταξίδι μου στον χώρο της συγγραφής. Πιστεύω ότι η καλή δουλειά πάντα επιβραβεύεται και δεν πάει ποτέ χαμένη, καθώς και εκείνα τα όνειρα κι οι επιθυμίες, ακόμα και όταν δεν είναι απολύτως συνειδητά από εμάς, που είναι προς αληθινή ωφέλειά μας, πάντα ευλογούνται από τον Θεό και μας δίνονται.

7 λόγοι ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας

7 πράγματα για την Μαμά για σπίτι , που αν με διαβάζεις καιρό, θα τα έχεις ξαναδιαβάσει ίσως. Αν όχι, ευκαιρία να μάθεις την Μαμά λίγο καλύτερα! 7 πράγματα για την Μαμά για σπίτι, σημαντικά για εμένα και νομίζω χρήσιμο να τα ξέρει κάποιος που αποφασίζει να διαβάσει αυτές τις γραμμές. 7 πράγματα για την Μαμά για σπίτι, αυτή την δική μου γωνίτσα εδώ, που με κάνουν να την αγαπώ τόσο πολύ!

7 χρόνια μετά από την πρώτη ανάρτηση και νιώθω πως η σημερινή μέρα είναι πολύ ξεχωριστή. Είναι μια μέρα ανάμνησης και ευγνωμοσύνης για όλες τις υπέροχες εμπειρίες , τις μεγάλες ευκαιρίες και τα πολλά συναισθήματα που βιώνω όλα αυτά τα χρόνια , μέσα από το μπλογκάκι μου. Μια παρόρμηση που είχα σε μια περίοδο συσσωρευμένης δημιουργικότητας, εξελίχθηκε σε μια αγαπημένη συνήθεια και στην αφορμή για πολλές ευλογίες. Δόξα τω Θεώ.

Εύχομαι το όμορφο αυτό ταξίδι να συνεχιστεί για όσο ο Θεός επιτρέψει, πάντα για την ωφέλεια την δική μου και όσων θέλουν να είναι σε αυτή την παρέα. Ευχαριστώ που είστε εδώ!

Καλή κι ευλογημένη να είναι η νέα χρονιά!

Σας φιλώ!