Η ανάρτηση αυτή απευθύνεται σε σένα, που έγινες μαμά μικρή. Που στα 20κάτι σου είχες ήδη ένα ή και περισσότερα παιδάκια. Σε σένα που μαζί με τα παιδάκια σου, μεγάλωσες κι εσύ. Σε σένα, που σε βλέπουν στο δρομο, στις κούνιες, στο σούπερ μάρκετ, στο σχολείο, στη δουλειά και η μόνιμη ερώτηση είναι “καλά πότε τα έκανες κοπέλα μου;” (το ευγενικό σενάριο).

Η ανάρτηση αυτή απευθύνεται σε εσένα, που όταν οι συμφοιτήτριες και οι φίλες σου κανόνιζαν νυχτερινές εξόδους και ταξίδια σε νησιά, εσύ ήδη μετρούσες μια – δυο επετείους γάμου και έψαχνες μωρουδιακά . Το δικό σου hangover ήταν επειδή θήλαζες κάθε μια ώρα και οι διακοπές σου ήταν πάντα σε baby friendly προορισμούς.

Η ανάρτηση αυτή απευθύνεται σε εσένα, που διάβαζες για το επόμενο πτυχίο, μεταπτυχιακό, άδεια επαγγέλματος θηλάζοντας ή παίζοντας με ένα νήπιο “σχολείο”. Σε σένα, που στις συνέντευξεις για δουλειά αντιμετώπισες το βλέμμα της απαξίας, της λύπησης και της απόρριψης, όταν ο εργοδότης άκουγε πως είσαι μητέρα. Σε εσένα που άκουγες για την προαγωγή της φίλης σου ή για το νέο επαγγελματικό βήμα της συμφοιτήτριας σου και κάτι σε τσιμπούσε μέσα σου : μήπως έκανες λάθος;

Μήπως έκανες λάθος;

Μήπως έπρεπε να περιμένεις; Μήπως έπρεπε να έχεις δυο τρία πτυχία, υψηλή θέση, σπίτι, αυτοκίνητο και φωτογραφίες από μερικά ταξίδια στο εξωτερικό; Μήπως έπρεπε να είχες “περάσει καλά”, να “ζήσεις την ζωή” σου; Προτού μπλέξεις με πάνες, ζιπουνάκια, αλλαξιέρες, ξενύχτια, θηλασμούς, ιώσεις, πρώτα δόντια και πρώτα βήματα; Μήπως έκανες λάθος;

Μήπως δεν ήσουν έτοιμη για μαμά; Μικρή ακόμα κι εσύ, ανώριμη, ακόμα κι ανεύθυνη σε έλεγαν πολλοί. Πώς θα μεγαλώσεις ένα παιδί, αν είσαι ακόμα παιδί; Μήπως θα έπρεπε να έχεις διαβάσει από πριν τι να περιμένεις όταν περιμένεις, καθώς και μερικές στοίβες βιβλία ανατροφής, ενσυναίσθησης, εναγκαλισμού, συγκοίμισης, εκπαίδευσης ύπνου, δημιουργικής απασχόλησης, υγιεινής διατροφής, ψυχολογίας, παραψυχολογίας; Μήπως τελικά όλα τα έχεις πάρει λάθος από την αρχή και τα συνεχίζεις λάθος;

Η τάση της εποχής

Η εποχή μας δεν είναι φιλική σε μια μικρή μαμά. Δεν την καταλαβαίνει την μικρή μαμά. Στην εποχή μας η επιλογή να αναλάβεις νωρίς ευθύνες, φαντάζει ξένη. Στην εποχή μας κάθε επιλογή είναι αποδεκτή, αρκεί να είναι μέσα στις αποδεκτές επιλογές. Και το να είσαι μικρή μαμά, δυστυχώς δεν είναι μέσα σε αυτές. Στο εργασιακό περιβάλλον η μητρότητα δεν αντιμετωπίζεται και πολύ φιλικά. Σάμπως και το να έχεις παιδί σε κάνει λιγότερο επαγγελματία ή ικανή προς εργασία.

Πριν λίγο καιρό σε μια συζήτηση με μαμά από το σχολείο των παιδιών αποκάλυψα πόσο χρονών είμαι. Σπανίως το κάνω, όχι γιατί έχω πρόβλημα με την ηλικία μου. Αλλά επειδή ο συσχετισμός με την ηλικία της μεγάλης μου κόρης και η αντίδραση, με ενοχλεί. Εκείνη την φορά λοιπόν, πάνω στη συζήτηση ρωτήθηκα και απάντησα. Και η αντίδραση ήταν ” καλά, 20 χρονών σκεφτόσουν να κάνεις οικογένεια; Δεν κοιτούσες να περάσεις καλά;”

Περνάμε καλά, αλήθεια!

Η αλήθεια είναι πως ναι, περνάμε καλά! Παντρευόμαστε επειδή περνάμε υπέροχα και θέλουμε να περάσουμε ακόμα καλύτερα! Και με τα παιδιά μας, όσο είμαστε ακόμα κι εμείς σχεδόν παιδιά, επίσης περνάμε φανταστικά! Στ’ αλήθεια, ποιος ορίζει τι σημαίνει να περνάει κάποιος καλά; Κι επίσης, όλο το νόημα της ζωής είναι να περνάμε μονίμως καλά; Και τέλος, γιατί το να επιλέξεις να δημιουργήσεις νωρίς οικογένεια, αποκλείει το ενδεχόμενο να είσαι ευτυχισμένος και πλήρης; Εφόσον είναι επιλογή συνειδητή, ναι το πιο πιθανό είναι να περνάς υπέροχα, με τον άντρα σου και τα μωράκια σου.

Μαμά και εργασία

Η αλήθεια είναι πως η μητρότητα με τα περισσότερα επαγγέλματα δεν συμβαδίζει πολύ αρμονικά. Κάθε μαμά για ένα διάστημα πρέπει να μείνει με τα παιδιά της. Ανάλογα τον χαρακτήρα, το επάγγελμα και τις κάθε λογής συνθήκες, ο χρόνος που θα μείνουμε σπίτι ποικίλει. Όταν είσαι μικρή μαμά λοιπόν, έχεις ένα ατού: συνήθως δεν έχεις προλάβει να βρεις μια δουλειά σταθερή. Επομένως, δεν αφήνεις κάτι στρωμένο στη μέση. Προσαρμόζεις την όποια δουλειά θες και μπορείς να κάνεις, στις συνθήκες της οικογένειας. Μπορεί να αλλάξεις ακόμα και κατεύθυνση, για να ταιριάξει το επάγγελμά σου με την ζωή που διάλεξες να κάνεις. Δεν είναι εύκολο. Πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να παλεύει για πολύ καιρό. Όμως τι είναι εύκολο; Ποιο αληθινά σημαντικό στη ζωή αποκτήθηκε χωρίς αγώνα;

Μπορεί ακόμα να επιλέξεις να μην εργαστείς καθόλου. Οι ανάγκες κάθε ανθρώπου και κάθε οικογένειας, είναι τόσο διαφορετικές, που δεν γίνεται να τις εξαντλήσει κάποιος σε μια ανάρτηση. Σημασία έχει, να βρεις εσύ, η μικρή μαμά, τον δρόμο σου. Μπορεί να θες να πάρεις κι άλλο πτυχίο. Ίσως να σε τραβήξει μια μετεκπαίδευση. Ίσως να θες να κάνεις ένα διάλειμμα από όλα και να ασχοληθείς μόνο με τα παιδιά σου. Αρκεί να βρεις τον δρόμο σου, αυτόν που σου ταιριάζει.

Και μια σκέψη ακόμα, για εκείνους τους εργοδότες που σε κοιτούν κάπως απαξιωτικά. Δεν γνωρίζουν πως η μητέρα είναι η πιο αποδοτική εργαζόμενη. Έχει μάθει να εργάζεται υπό πίεση , διαθέτει ταλέντο στο multitasking, είναι πάρα πολύ εφευρετική στις δυσκολίες και έχει μεγάλη υπευθυνότητα. Ελπίζω πως κάποτε θα αναγνωριστεί αυτό. Επιπλέον, όπως είπε η φίλη μου Μαριάννα , ο εργοδότης που δεν σέβεται ότι είσαι μητέρα, είναι ένας άνθρωπος που έτσι κι αλλιώς δεν θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί του.

Μεγαλώνουμε μαζί με τα παιδιά

Θυμάμαι ότι στα 20 μου οι 30αρηδες μου φαίνονταν “μεγάλοι”. Στα 20 μας είμαστε ακόμα σχεδόν παιδιά. Το μυαλό μας ακόμα είναι καθαρό, δεν έχουμε ιδιαίτερες έγνοιες . Επίσης έχουμε “άγνοια κινδύνου”. Όταν έμεινα έγκυος στο τρίτο μου παιδί, 9 χρόνια μετά την πρώτη μου εγκυμοσύνη, συνειδητοποίησα πόσο ευλογημένη ήμουν τότε και δεν το υποψιαζόμουν καν. Ο νους μου δεν πήγαινε καθόλου σε άσχημα σενάρια. Δεν τα είχα καν υπόψη μου. Κι αυτό για μια έγκυο, είναι τόσο μεγάλη ευλογία! Όλα στα 20τόσο φαίνονται φωτεινά, όλη η ζωή είναι μπροστά σου, η αισιοδοξία είναι συνυφασμένη με αυτή την ηλικία. Κι αυτή η νοοτροπία περνάει και στο μωράκι, που μεγαλώνεις.

Μαζί με το μωράκι μεγαλώνεις κι εσύ. Όπως του μαθαίνεις τα χρώματα και τα σχήματα, μαθαίνεις κι εσύ τι πάει να πει νοιάξιμο, τρυφερότητα, αγάπη δίχως όρια. Καταλαβαίνεις στην πράξη τι σημαίνει υπευθυνότητα και συνέπεια, που πρέπει να τα αποκτήσεις, ακόμα κι αν δεν τα έχεις. Κι αυτό γιατί δεν είσαι μόνη σου, αλλά έχεις να φροντίσεις ένα πλασματάκι, που εξαρτάται απόλυτα από εσένα. Μαζί με το μωρό σου μαθαίνεις κι εσύ τον κόσμο. Καταλαβαίνεις ότι πρέπει να βάλεις τα όριά σου στους τρίτους, ακόμα και τους πιο κοντινούς. Μαθαίνεις να παίρνεις αποφάσεις για την οικογένειά σου. Ανακαλύπτεις νέες δεξιότητες, νέες δυνατότητες και νέους ορίζοντες, που η μητρότητα σου ανοίγει.

Μικρή μαμά και σύζυγος

Ίσως θα έπρεπε να το βάλω στην αρχή αυτό. Γιατί είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Το πιο βασικό. Το πιο επικίνδυνο. Και η αρχή για όλα τα υπόλοιπα. Να βρεις το κατάλληλο ταίρι. Ναι , η αλήθεια είναι πως στα 20 σου είναι πολύ εύκολο να ξεγελαστείς. Κυκλοφορούν τόσοι προβατόμορφοι λύκοι εκεί έξω, που στ’ αλήθεια είναι να τρομάζει κανείς. Κι όμως, δεν είναι απίθανο να βρεις το ταίρι σου τόσο νωρίς. Αρκεί να είσαι προσεκτική. Αρκεί να ξέρεις τι ψάχνεις. Αρκεί να έχεις αναθέσει το θέμα αυτό στην προσευχή. Αλλά και να χρησιμοποιείς το μυαλό που σου έδωσε ο Θεός.

Κι όταν παντρευτείς και έρθουν τα μωράκια, μην ξεχάσεις το ταίρι σου. Μην ξεχάσεις ότι πριν τα μωράκια σου και μετά από αυτά, πριν γίνεις μαμά κι αφού τα παιδιά θα φύγουν μεγαλώνοντας, θα μείνεις με το ταίρι σου. Κι αυτά τα πρώτα χρόνια, που μεγαλώνεις εσύ, μαζί με το μωρό σου, μεγαλώνεις και μαζί με το ταίρι σου. Είναι τόσο όμορφο αυτό. Γιατί αλλάζετε ο ένας τον άλλο, έτσι ώστε να ταιριάζετε απόλυτα πια.

Μικρή μαμά και ταξίδι αυτογνωσίας

Το να μεγαλώνεις παιδιά, όσο είσαι ακόμα παιδί, είναι ένα υπέροχο ταξίδι αυτογνωσίας. Βγαίνουν στην επιφάνεια κρυμμένες φοβίες, άγχη και αγωνίες. Εμφανίζονται όμως και κρυμμένες δεξιότητες, αλλά και ταλέντα. Όταν έχεις παιδιά και βλέπεις στα μάτια τους τον εαυτό σου, το να βελτιωθείς είναι ανάγκη. Κι όσο ωριμάζεις, αναζητάς και βρίσκεις τι είναι αυτό που σε βοηθά. Τι είναι αυτό που θα σε κάνει να αποκτήσεις υπομονή, πώς θα καταφέρεις να συγχωρείς εύκολα, να μην φωνάξεις πολύ και να μείνεις ψύχραιμη. Κι έχεις το καλύτερο κίνητρο, να βρεις την πιο καλή εκδοχή του εαυτού σου: τα παιδιά σου.

Η μικρή μαμά

Η ανάρτηση αυτή απευθύνεται καταρχήν στον 23χρονο εαυτό μου, τότε που ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι στην μητρότητα. Δεν είναι εύκολο να είσαι μικρή μαμά στην εποχή μας. Έχεις να παλέψεις με τα στερεότυπα της επιτυχημένης επαγγελματία, της αψεγάδιαστης συζύγου και της σούπερ μαμάς. Τίποτα από όλα αυτά δεν είμαι. Όμως έχω χαρεί το ταξίδι μου. Αν ξαναγύριζα το χρόνο πίσω, θα ξαναέκανα ακριβώς τις ίδιες επιλογές.

Η ανάρτηση απευθύνεται και σε όλες τις μικρές μανούλες εκεί έξω. Που τα έχουμε πει κατ’ ιδίαν και θα τα ξαναπούμε. Που παλεύουν με τα στερεότυπα, με τα πρέπει της οικογένειας και τις επιθυμίες τις δικές τους. Που αναρωτιούνται, πώς να χωρέσει η ενήλικη ζωή σε δυο ώρες το βράδυ. Δεν είναι μια άλυτη εξίσωση, αλλά ένα παζλ , που αρκεί να βρεις το σχέδιο για να το φτιάξεις. Τίποτα δεν χάνεις όταν γίνεσαι μικρή μαμά. Απλά τα ζεις όλα στο δικό σου ρυθμό και όχι στον ρυθμό της μόδας.

Είχα μια διστακτικότητα να γράψω αυτή την ανάρτηση. Παρότι έχω ξαναμιλήσει γι’ αυτό στο παρελθόν. Σκεφτόμουν πολλές περιπτώσεις, που δεν θα ήθελα να πιστέψουν πως αυτή η ανάρτηση θέλει κάποιον να πληγώσει ή κάποιον να μειώσει. Θα ήθελα να ξέρετε πως η ανάρτηση αυτή δεν έχει τέτοιο σκοπό. Έχει γραφτεί με πολλή αγάπη για εκείνες τις μανούλες, που συχνά αναρωτιούνται αν οι επιλογές τους ήταν σωστές. Η καθεμιά μας έχει την δική της ιστορία και την σέβομαι. Αυτή είναι η δική μου. Ως τέτοια να την διαβάσετε.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!

Σας φιλώ!